به گزارش «شیعه نیوز»، تبعیض بین فرزندان یکی از رذائل اخلاقی است که در بعضی خانواده ها مشاهده می شود. تبعیض بین فرزندان گاهی بنا به شرایط سنی یا موارد دیگر غیر قابل اجتناب است، هرچند فرزندان در هر صورت این تبعیض را حس می کنند و آن را غیر منصفانه می دانند. اما نوع دیگری از تبعیض وجود دارد که بسیار آسیب زا است و سبب زخم های عمیقی در کودکان می شود.
پیامد های منفی تبعیض بین فرزندان
کودکی که نسبت به دیگری کمتر مورد علاقه و دچار تبعیض بین فرزندان واقع می شود،در مقایسه با آن دیگری که احساس ارزش و شایستگی بیشتری می کند، احساس حقارت و رفتار غیر منصفانه دارد. این کودک از توجه کمتر والدین آسیبی ماندگار خواهد دید، و دیگری استحقاق بیش از حد را تجربه می کند.
در سنین بلوغ، جوانان بیشتر نسبت به این جانبداری والدین حساس هستند، زیرا همراهی آنها با والدین شان در جهت منفی در حال تغییر است. با وجود تعارضات بیشتر در این دوران در مقابل کنترل والدین و در کش مکش استقلال طلبی نوجوانان، نوجوانان بیشتر و بیشتر از والدین خود فاصله می گیرند.در این گیر و دار است که مشخص می شود پدر مادرها فقط با یک فرزند سرو کار ندارند.
با این افزایش فاصله و مقاومت، نوجوانان رضایت و هماهنگی با والدین خود را که در کودکی از آن لذت می بردند را قربانی حسادتشان نسبت به خواهر یا برادر مورد علاقه پدر و مادرشان می کنند: {شما او را لوس می کنید،شما همیشه با او بهتر از من رفتار می کنید} درست مثل وقتی که کودک از شاگرد مورد علاقه ی معلم در مدرسه متنفر می شود،از خواهر یا برادر محبوب در خانه نیز متنفر می شود.
در جوامع سنتی تفاوت گذاشتن بین فرزندان بیشتر دیده می شود. در این گونه جوامع، مرد به عنوان (نان آور خانواده) محسوب شده که به دنبال این تفکر وقتی خانواده ای صاحب فرزند پسر می شود برایشان بسیار خوشایند تر است از اینکه دارای فرزند دختر شوند.
در جامعه ی دارای فرهنگ مرد سالارانه، مرد از آزادی عمل بیشتری در برقراری ارتباطات، انتخاب همسر، فعالیت های خارج از خانه و .. برخوردار است.
این عوامل بر روند رشد شخصیتی دختران و پسران تاثیر بسزایی می گذارد. برای مثال در این فرهنگ پسر حق دارد تا پاسی از شب بیرون از منزل و در میان گروه دوستان حضور داشته باشد و همچنین به سرگرمی های مورد علاقه خود بپردازد اما دختر باید بسیاری از مسائل را رعایت کند.
تبعیض طبقه بندی علمی خاصی ندارد.در بسیاری از خانواده هابین فرزند کوچک و بزرگ،فرزند پسر و دختر، فرزندی که تحصیلات بهتری دارد و فرزندی که در این مورد ضعیف تر است فرق می گذارند. تبعیض رفتاری ناخودآگاهانه است که همیشه آثار مخربی درد و باعث می شود کسی که مورد سرزنش قرار می گیرد دچار بی اعتمادی و کمبود محبت شده و در زندگی به خوبی پیشرفت نکند.
این رفتار می تواند ریشه در کودکی خود والدین داشته باشد. از دیگر دلایل آن وجود تعصبات و باورهای غلط در جامعه است که متاسفانه بر اساس آن برخی خانواده ها به فرزند پسر بیشتر از دختر اهمیت می دهند.
شکل ظاهری افراد نیز یکی از عوامل بروز این رفتار است. ادعای برخی والدین در این خصوص که هیچ تفاوتی بین بچه ها نیست و همه مثل هم بوده، اغلب تظاهر است و متاسفانه تبعیض بین خانواده ها بسیار دیده می شود. مخصوصا توجه ناعادلانه به فردی که از لحاظ ظاهری زیباتر و سالم تر است، حس حسادت و کینه را در دل کودکی که این ویژگی ها در او کمتر است را بیشتر می کند و باعث می شود که او در آینده فردی اجتماعی نباشد.
این رفتار ضربه های روحی زیادی به کودکان وارد می کند. فردی که در پایین نگاه داشته می شود، دچار حقارت شده و احساس بی ارزشی می کند.او اعتماد به نفس خود را از دست می دهد و احساس شکست می کند.
برعکس،افرادی که خیلی به آنها توجه می شود دچار اعتماد به نفس کاذب می شوند و همین عامل باعث می شود رفتارهایی را مرتکب شوند که از دید اطرافیان خوشایند نبوده و در نهایت در اجتماع از احترام زیادی برخوردار نخواهند بود. حتی ممکن است به دلیل طرفداری بی جای والدین، آنها نتوانند در جامعه از خود دفاع کنند.
کمبود محبت:
کودکی که در معرض تبعیض والدین هستند،نوعی احساس تنهایی ترس آور و نداشتن پشتیبان و تکیه گاه مطمئن در او به وجود می آید. محبت همچون آب که در رشد و نمو جانداران حیاتی است،در پرورش آدمی نیز ضروری است.کودک ما برای رش عاطفی و هیجانی خود باید سیراب محبت شود، اما متاسفانه تبعیض والدین این حق حیاتی را از او سلب می کند و او را تشنه محبت تحویل جامعه می دهد.
حسادت نتیجه بزرگ فرق بین فرزندان:
از مهم ترین واکنش هایی که فرزند مورد تبعیض قرار داده شده از خود نشان می دهد،حسادت نسبت به دیگر فرزندان است.در این گونه مواقع حس انتقام جویی در فرزند شعله ور می شود و حتی ممکن است خواهر و برادر در دوران بزرگسالی نیز رابطه خوبی با یکدیگر نداشته باشند.
کودکان مورد تبعیض،واکنش های متفاوتی از خود نشان می دهند.تهدید کردن و آزار دادن یا در پیش گرفتن رفتارهای تهاجمی به صورت پنهانی،خود را به شکل پسرها یا دخترها در آوردن، ناسازگاری و اذیت پدر و مادر از این گونه رفتارها به حساب می آید.
در رابطه با تبعیض باید چه کرد؟
پدر و مادر ها باید این ناگریزی در بی انصافی و تبعیض را بپذیرند و زمانی که یکی از کودکان شروع به شکایت در این رابطه می کند به او گوش دهند،چرا که کودک در این زمان به دنبال توجه است.
در مورد تفاوت عمدی،پدر و مادر باید این موارد بازدارنده را در نظر داشته باشند:
کودکانتان را با یکدیگر مقایسه نکنید و جملات مقایسه گونه در این رابطه به دیگران نگویید.
اگر یکی از فرزندان شما احساس حقارت یا تنفر نسبت به دیگری دارد، صادقانه به خودتان رجوع کنید و ببینید آیا در حال رفتار تبعیض آمیز هستید یا خیر.
پادزهر تبعیض بین فرزندان این است که همه را به یک اندازه محبوب بدانید.این کار را با اعلام ارزشمندی آنها به طور یکسان نشان دهید و به آنها بگوید هر کدام به طور منحصر به فردی ارزشمند هستند.به خاطر این فردیت هیچ یک نمی تواند جایگزین دیگری شود.
در پایان گفتن این موارد ضروری و مهم است که هر شخص استعداد و توانایی های خاص خود را دارا است. پدر و مادرها با کشف و شناسایی استعداد و توانایی فرزندشان در رشد و شکوفایی آنها سهم به سزایی دارند. اما عدم شناخت این استعداد و توانایی به منزله نبود آن نیست.
منبع : آرگا