به گزارش «شیعه نیوز»، فابیان گلدمان در گفت‌وگوی جدیدی که با شبکه رادیویی آلمان داشته، از مسئولان خواسته است به حقوق پیروان ادیان مختلف توجه کنند.
در بخشی از این گفت‌وگو که در سایت رادیو آلمان منتشر شده، آمده است: اگر حمله‌کنندگان می‌خواستند نفرت خود از اسلام را نمایش دهند، به هدف خود رسیدند، آنها باعث هتک حرمت ۵۰ جلد قرآن شدند(اشاره به توهین اخیر به قرآن در آلمان) و با حمله به مساجد بسیاری از مسلمانان را ناراحت و عصبانی کردند. حتی برخی سیاستمداران آلمان در این مدت اعلام کردند که نگران موج جدید اسلام‌هراسی در این کشور هستند. اما این تنها بخشی از خشونت علیه مسلمانان در سال‌های اخیر بوده است.
گروه‌های افراطی بارها با خشونت کلامی و جسمی، نوشتن جملات توهین‌آمیز بر روی دیوارهای مراکز اسلامی، گذاشتن سر بریده خوک در مساجد، تهدید به بمب‌گذاری و حتی آتش زدن خانه‌های مسلمانان، صدمات جانی و مالی زیادی را به جامعه اسلامی آلمان زده‌اند.
با این وجود، چنین اخباری در رسانه‌های عمومی جایگاهی ندارند. این امر حتی در ثبت رسمی جرائم نیز دیده می‌شود. به طور مثال، وزارت کشور فدرال در سال ۲۰۱۸ اعلام کرد که ۴۸ حمله به مساجد این کشور ثبت شده است. اما هیچ آماری از تعداد حملات به انجمن‌های اسلامی و نمازخانه‌های مسلمانان منتشر نکرد. این در حالی است که هیچ تفاوتی میان نمازخانه‌ها و مساجد وجود ندارند و از آنجا که مسلمانان در بسیاری از ایالت‌ها امکانات زیادی ندارند، از اتاق‌های کوچک برای نمازهای جماعت استفاده می‌کنند. در نتیجه این نمازخانه‌های کوچک برای مسلمانان به اندازه مساجد اهمیت دارند. به همین دلیل، نمایندگان جوامع اسلامی بارها مسئولان وزارت‌خانه را متهم کردند که به جای موضع‌گیری شفاف، آمارها را مخفی می‌کنند.
به طور کلی مشخص نیست که از میان ۲۵۰۰ نمازخانه، چند عبادتگاه مسلمانان برای مسئولان وزارت کشور آلمان اهمیت دارند. آنطور که مشخص است، تعداد کمی از این نمازخانه‌ها دارای گنبد و مناره هستند و به عنوان مسجد شناخته می‌شوند. بیشتر مسلمانان در اتاق‌های کوچک و خصوصی، نماز جماعت برگزار می‌کنند و اغلب در این اتاق‌ها نیز مورد حمله قرار می‌گیرند.
از سوی دیگر، هدف از اسلام‌هراسی، ایجاد محدودیت برای جامعه مسلمانان است. گروه‌های افراطی با اقداماتی که علیه مسلمانان انجام می‌دهند، آنها را از جامعه آلمان جدا می‌کنند. صاحبان خانه‌ها و مغازه‌ها به دلیل ترس از گروه‌های افراطی از اجازه دادن املاک‌شان به مسلمانان خودداری می‌کنند. شرکت‌های ساختمانی از ترس حمله گروه‌های راستگرا از ساخت مساجد سرباز می‌زنند.
هر روز قوانین سخت‌تری برای زندگی مسلمانان وضع می‌شوند و مومنان نیز از ترس جان خود کمتر به مساجد مراجعه می‌کنند. حتی وقتی مسلمانان قربانی خشونت می‌شوند، احساس می‌کنند که تنها هستند و هیچ مسئولی از آنها حمایت نمی‌کند. این امر را می‌توان در برخورد مسئولان با حمله‌کنندگان به مسلمانان دید.
براساس آمارهای منتشرشده از سوی وزارت کشور فدرال، ۱۳۲ حمله با انگیزه اسلام‌هراسی در سه ماهه نخست امسال ثبت شده است، اما در بیشتر موارد مجرمان دستگیر نشده‌اند. در این شرایط طبیعی است که برخی مسلمانان تمایلی به گزارش حملات ندارند. البته برخورد رسانه‌ها نیز نقش مهمی در این مسئله دارد. به طور مثال، در ماههای گذشته، گذاشتن سر خوک، آتش‌سوزی و حملات به بسیاری از مساجد، بازتابی در رسانه‌های مهم آلمان نداشتند و تنها رسانه‌های محلی به صورت محدود به این واقعه پرداخته‌اند.
در واقع نام مسلمانان تنها هنگامی که تخلفی انجام می‌دهند، مطرح می‌شود و در شرایطی که قربانی باشند، کسی به آنها توجه نمی‌کند. به عبارت ساده‌تر جان و مال مسلمانان نه تنها برای مجرمان، بلکه برای مسئولان نیز اهمیت چندانی ندارد.