محرومیت شیعیان عربستان، حتی از قبرستان !

سال 1376 خورشیدی بود كه یكی از زنان كاروانی كه بنده روحانی آن بودم، در  شهر پیامبر  مدینه ، به رحمت خدا رفت. این رویداد دل همه كاروانیان همراه را به درد آورد و همگی مصمم شدیم طبق وظیفه اسلامی و شرعی خود، مقدمات كفن و دفن وی را فراهم كنیم.
در این زمینه، طبق معمول، بعثه و ستاد حج به كمك آمدند و پس از آن كه زنانی از كاروان آن مادر را غسل داده و كفن كردند، راهی بقیع شدیم تا ایشان را دفن كنیم.
جالب آن بود كه این مادر، فرزندانی در امریكا داشت كه  طبعا امكان حضورشان در مراسم دفن نبود. به همین دلیل دو دانشجوی همدرس خود را كه اهل مدینه بودند ـ یا كسانی را از طرف آنها - فرستادند و كل مراسم نماز و فاتحه شب را كه در یكی از هتل ها برگزار شد، ضبط كردند.
وقتی برای دفن این مادر داخل بقیع شدیم، متوجه شدم محلی كه برای دفن وی در نظر گرفته‌اند، با فاصله حداكثر ده متر بالای سر قبور امامان علیهم السلام است. از این بابت، سخت خرسند شدم. این مادر را در قبر گذاشتند و بنده هم كه پیش از آن نماز وی را خوانده بودم، آمدم تا تلقین بخوانم. هنوز چند جمله ای نخوانده بودم كه بنده را با برخوردی تند بلند كرده، به عقب هل دادند و كتاب دعا را هم گرفتند.

در این میان یك نكته برایم مهم بود و آن این كه چرا اجازه دادند این مادر نزدیك قبور امامان دفن شود؟ این در حالی است كه به ندرت كسی را در آن حوالی دفن می كنند؟
هرچه بود، خوشحال بودم و این را توفیق بزرگی برای آن زن می دانستم كه خداوند در چنین شهر مقدسی و در چنین محل مباركی او را پذیرفته است.
اكنون كه چهارده سال از آن ماجرا می گذرد، راز آن ماجرا را به لحاظ مذهبی و باورهای مذهبی سعودی‌ها دریافتم.
یكی از دوستان سعودی بنده، با اذعان به این كه در شهر دمام بیش از دویست و چهل هزار نفر شیعه زندگی می كنند، گفت، سعودی‌ها نه تنها اجازه داشتن مسجد را به شیعیان نداده و اجازه برگزاری مراسم سوگواری امام حسین (ع) را نمی دهند، بلكه حتی اجازه نمی دهند شیعیان، قبرستانی برای خود داشته باشند. حتی شیعیان گفته‌اند كه از دفن در قبرستان عمومی شهر كنار برادران سنی خود ابایی ندارند، اما سعودی ها مانع از این امر شده و به آنان دستور می دهند تا مردگان خود را به روستاها و شهرهای خود در منطقه سیحات و مناطق دیگر ببرند.
دلیل این اقدام چیست؟ آیا جز این است كه آنان، شیعیان را كافر می دانند و حتی آنان را از داشتن قبرستان مستقلی محروم می كنند؟

این برادرمان گفت كه برخی از علمای ما از هفت سال پیش تاكنون در پی ملاقاتی با امیر منطقه هستند تا برای داشتن یك قبرستان برای شیعیان، با او گفتگو كنند، اما تاكنون اجازه حضور و حتی گفتگو هم به آنان داده نشده است.
در اینجا بود كه از ایشان پرسیدم: پس چرا اجازه دادند آن زایر ایرانی بنده در بقیع دفن شود؟
پاسخ ایشان این بود كه قریب بیست سال پیش برای یكی از اقوام بنده نیز كه در مدینه درگذشت این اتفاق افتاد. در وقت دفن، سعودی ها گفتن او را ببرید در كنار جماعت خودشان دفن كنید. مقصودش آن بود كه اطراف قبور امامان، مخصوص شیعیان است و سنیان را در آنجا دفن نمی كنند، بلكه در نقاط اطراف بقیع دفن می كنند. طبعا بر اساس همین باور بوده كه اجازه دادند آن مادر در نزدیكی قبور امامان دفن شود، برای این است كه باز بر طبق باورهای مذهبی خود، این ناحیه را مختص شیعیان می دانند و برای همین آن مادر را هم در این نقطه دفن كردند.

دوستم گفت كه آنها اجازه نمی دهند جنازه شیعیان نخاوله و همین طور برخی از اشراف مدینه كه تشیع امامی آنان آشكار و محرز است، وارد مسجد النبی بشود و در آنجا، طبق معمول آنچه برای سنیان هست، بر آنان نماز خوانده شود.
واقعا باعث تأسف است كه مسلمانان چنین رفتارهایی با یكدیگر دارند و یك پنجم جمعیت یك شهری مانند دمام را حتی از داشتن كمترین حقوق كه داشتن یك قبر برای دفن مردگانشان است، محروم می كنند.