به گزارش «شیعه نیوز»، کمتر از یک هفته دیگر، میلیون‌ها شهروند افغان، برای انتخاب رئیس‌جمهور بعدی کشورشان به پای صندوق‌های رای می‌روند؛ اما با توجه به روند مذاکرات صلح آمریکا و طالبان، آمار نشان می دهد که برخی از زنان این کشور به دلیل ترس از قدرت گرفتن طالبان و سلب آزادی و اعمال محدودیت هرچه بیشتر بر آنها، مهاجرت همیشگی را بر ماندن در کنار این گروه ترجیح می دهند.
مردم افغانستان، که از زندگی در چنین شرایطی نا امید شده اند، می گویند که از هر زمان دیگری بیشتر مایل هستند تا کشورشان را برای همیشه ترک کنند و به موج مهاجران گسترده این کشور که از سال ۲۰۱۵ آغاز شده است، بپیوندند.
«اشرف غنی» رئیس جمهوری فعلی افغانستان، پس از انتصاب در سال ۲۰۱۴ میلادی از مردم کشورش خواست تا در افغانستان بمانند؛ تلاشی که در صورت انتخاب مجدد وی، امری دشوار به نظر می رسد. اما گروهی که ترغیب آنها به ماندن، دشوارتر از دیگر گروه ها است، زنان افغان هستند که تمایل بسیاری برای خروج از این کشور را دارند.
نظرسنجی تارنمای تحلیلی "گالوپ" نشان می دهد که سال گذشته میلادی (۲۰۱۸)، زندگی در افغانستان نسبت به ۱۰ سال گذشته در بسیاری از سطوح به مراتب بدتر و طاقت‌فرساتر از مکان‌های دیگر بوده است. افغان ها با مشکلاتی نظیر نبود امنیت، نبود شغل و کمبود مواد غذایی زندگی خود را بدتر از دیگر نقاط کره زمین ارزیابی می کنند.
آمار نشان می دهد، ۴۱ درصد از مردم افغانستان خواهان خروج از این کشور هستند. از زمانی که سازمان ملل متحد، ثبت آمار تلفات غیرنظامیان را آغاز کرده است و میلیون ها افغان با بحران هایی نظیر نبود امنیت جانی، شغلی و غذایی مواجه هستند، ۴۱ درصد از مردم افغانستان اعلام کرده اند که حاضرند برای همیشه کشورشان را ترک کنند.
تمایل افغان ها به مهاجرت طی دو سال گذشته در هر منطقه از این کشور افزایش یافته است، اما بیشترین میزان در جنوب غربی افغانستان است، جایی که طالبان کنترل آن را مجددا در دست گرفته و خشکسالی شدید بسیاری از افغان ها را عمق فقر و نا امنی غذایی سوق داده است. به همین دلیل است که مردم به ویژه در جنوب غربی این کشور، اعلام کردند که برای داشتن زندگی بهتر، می خواهند برای همیشه خاک کشورشان را ترک کنند؛ در این میان نیمی از زنان افغان نیز خواهان ترک کشورشان هستند.
نزدیک به ۲ دهه از مبارزه زنان برای به دست آوردن عزت و حقوق اولیه خود می گذرد؛ بررسی های گالوپ در سال ۲۰۱۸ نشان می دهد که زنان افغان از آزادی عمل در زندگی شخصی خود، کمترین رضایت خاطر را نسبت به زنان دیگر در جهان دارند؛ ۸۰ درصد از زنان این کشور، فعالیتی در خارج از منزل ندارند و ۹۱ درصد از آنها نیز بی سواد هستند یا فقط تحصیلات ابتدایی دارند.
ترس از دست دادن آزادی با قدرت گرفتن دوباره طالبان، باعث شده است که از سال ۲۰۱۶ زنان بیشتری خواهان ترک کشور باشند که آمار نشان می دهد ۴۷ درصد از زنان و ۳۵ درصد از مردان خواهان خروج همیشگی از کشورشان هستند. آنها می گویند که آلمان و ترکیه بهترین گزینه برای مهاجرت است. دو کشوری که پس از پناهندگان سوری افغان ها بیشترین شمار پناهندگان به این کشورها را تشکیل می دهند.
درصد رو به افزایش افغانستانی هایی که مایل به مهاجرت هستند، زنگ خطری برای اروپا ایجاد می کندکه سال ۲۰۱۵ نیز شاهد هجوم گسترده مهاجران و پناهجویان افغانستان بود. اما در واقع شمار افرادی که خواهان مهاجرت هستند بسیار بیشتر از افرادی است که واقعا این کار را انجام می دهند.
با تمام این تفاسیر، چنین آماری باید زنگ خطر را برای دولت بعدی افغانستان به صدا درآورد، چرا که باید راه حل جدیدی برای کمک به افغان ها - به ویژه زنان - برای داشتن امید و آینده بهتر در افغانستان، بیابد.