به گزارش «شیعه نیوز»، اختلال اضطرابی نوعی بیماری روانی شایع محسوب می‌شود که از نشانه‌های آن می‌توان به اضطراب و ترس اشاره کرد. در همین راستا امروز باشگاه خبرنگاران جوان قصد دارد تا به معرفی انوع مختلف اختلال اضطرابی که ممکن است برای هر فردی رخ دهد، بپردازد.
اختلال اضطراب یا اختلال اضطرابی نوعی بیماری روانی شایع است که بیشتر زنان و میانسالان و افراد سالمند را درگیر خود می‌کند.
اضطراب و ترس از جمله نشانه‌های اختلالات اضطرابی محسوب می‌شود که از نگرانی در مورد آینده و ترس واکنشی به رویداد کنونی نشأت می‌گیرد. احساس اختلال اضطرابی می‌تواند دارای نشانه‌های فیزیکی همچون تپش قلب و لرز باشد.
اضطراب را می‌توان نوعی واکنش طبیعی دانست که به افراد کمک می‌کند تا از عهده استرس مربوط به زندگی روزانه و موقعیت‌های سخت برآیند.
هر چند، زمانی که در زندگی روزمره اضطراب غیر منطقی و زیاد شود، به یک اختلال تبدیل شده و اختلالات اضطرابی امراض پزشکی جدی هستند که تقریباً ۴۰ میلیون آمریکایی بالغ را متأثر می‌کنند.
این اختلالات زندگی افراد را با اضطراب تخریب کننده، ناامیدی و ترس پر می‌کنند.
برخلاف اضطراب مختصر نسبتاً خفیف که با حوادث استرس زا از قبیل: یک سخنرانی تجاری، یک امتحان، یا یک مصاحبه شغلی ایجاد می‌شود، اختلالات اضطرابی مزمن و دردسرزا هستند و می‌توانند به صورت پیشرونده‌ای بدتر شوند.
جالب است بدانید؛ اکثریت این اختلالات می‌توانند درمان شوند و تحقیقاتی که بر خلق درمان‌های جدید طراحی شده جهت کمک به افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی متمرکز می‌شوند، منجر به زندگی مولد و رضایتبخش می‌شود.
درمان‌ها شامل داروها، رفتار درمانی و درمان ادراکی هستند؛ تکنیک‌های تمدد اعصاب، تغییرات در شیوه زندگی، رژیم سلامتی، آروماتراپی، ورزش، درمان‌های گیاهی نیز برای اضطراب توصیه شده‌اند.
انواع اختلالات اضطرابی
اختلالات اضطرابی انواع متفاوتی دارد که متداول‌ترین آن‌ها به شرح زیر است:
اختلالات وسواس پنداری (OCD)
کار‌هایی همچون شستن دست‌ها، وارسی مکرر بعضی از امور (وسواس عملی)، افکار ناخوشایند و مداومی مانند ترس از ارتکاب به اعمال خشونت آمیز یا ترس از افکار متناقض با اعتقادات مذهبی شخصی (وسواس فکری)، از ویژگی‌های این بیماری است. باید دانست که فعالیت‌های اجباری، هر روز یک ساعت و حتی بیشتر از یک ساعت، وقت ما را تلف می‌کنند و زندگی روزانه مان را مختل می‌سازند.
آگورافوبیا (ترس مَرَضی از مکان‌های باز)
این اختلال، ضعیف‌ترین نوع اختلال اضطرابی است و زمانی بروز می‌کند که حمله‌های وحشت زدگی (PD) مانع فعالیت‌های عادی فرد شود.
چنین افرادی، از موقعیت‌هایی که ایجاد ترس می‌کند (مکان‌های شلوغ، مغازه ها، پل‌ها و وسائط نقلیه عمومی)، دوری می‌گزینند و خود را بسیار محدود و در خانه، حبس می‌کنند.
جمع هراسی (SP)
ترس شدید از تحقیر در مکان‌های اجتماعی را جمعْ هراسی می‌گویند که ممکن است افراد مبتلا را از شرکت در مهمانی‌ها، صحبت در جمع، غذا خوردن در رستوران‌ها یا حتی امضای چکی در جمع، باز دارد.
برخلاف افراد خجالتی، افراد مبتلا به SP، از اینکه با دیگران باشند، احساس راحتی می‌کنند، با وجود این، فعالیت‌های خاصی مانند قدم زدن در راهروی کلیسا، اضطراب را در آن‌ها تشدید می‌کند.
SP، روابط و کار‌ها را مختل می‌کند؛ چون افراد مبتلا از انجام دادن فعالیت‌های خاصی رویگردان هستند.
اختلالات تَنِشیِ پس از آسیب (PTSD)
این اختلال می‌تواند نتیجه یک حادثه ترسناک باشد و باعث می‌شود تا افراد مبتلا، از افکار و خاطرات خود، وحشت داشته باشند.
برگزاری مراسم‌های یادبود سالانه، برای این افراد، مشکل ساز است. اتفاقات روزمره می‌تواند موجب تخیّلات یا تصوّرات ناخوانده‌ای شود.
ممکن است افراد مبتلا، خیلی زود خشمگین شوند و یا پرخاشگری کنند. افسردگی، بدرفتاری‌های ذاتی یا نگرانی‌ها، ممکن است به همراه PTSD باشند.
اختلالات اضطرابیِ فراگیر (GAD)
این اختلال، نوعی نگرانی اغراق آمیز، بدون علت آشکار است که می‌تواند فرد را ضعیف سازد؛ امّا به حدی نیست که مانع فعالیت‌های فرد شود.
اغلب به نظر می‌رسد که افراد مبتلا به GAD نمی‌توانند استراحت کنند و یا بخوانند و ممکن است دچار سرگیجه، تنگی نفس، حالت تهوّع، استفراغ، رعشه، کشش ماهیچه و سردرد شوند.
اختلال وحشت زدگی (PD)
این اختلال، احساس ترس ناگهانی و غیر منتظره‌ای را در افراد به وجود می‌آورد.
فرد مبتلا به PD، زمانی احساس آرامش می‌کند که از موقعیت‌هایی که برای او ایجاد ترس می‌کند، دوری ورزد.
علائم بروز PD، عبارت است از:
ضربان تند
درد‌های سینه
تنگی نفس
سرگیجه
حالت تهوّع
احساس کِرِختی
رعشه و ترس از دست دادن کنترل یا ترس مرگ.
افسردگی یا اعتیاد به مشروبات الکلی، اغلب به همراه PD هستند.
شاید بهترین روش پی بردن به اختلال وحشت زدگی، مطالعه و درک اختلالات اضطرابی است.
چه می‌توان کرد؟
اگر احساس می‌کنید که ترس و اضطراب بر زندگی شما حاکم است و نشانه‌های آن، زندگی روزانه و روابط شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد، می‌توانید راه‌های جلوگیری از آن را بیابید. لازم نیست که با ترس زندگی کنید.
اختلالات اضطرابی معمولاً به کمک ترکیبی از داروها و رفتارْ درمانی‌ها، معالجه می‌شوند. معمولاً این درمان برای هر بیماری متفاوت است و به شدت علائم و سطح عملکرد آن، بستگی دارد. دارو‌های متداول برای اختلالات اضطرابی، بازدارنده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (مانند پروزاک)، ضد افسردگی‌های تری سیکلیک، بِنزودیازپینز یا بازدارنده‌های اُکسیداز مونوآمین است.
اگر فکر می‌کنید، به یکی از اختلالات اضطرابی مبتلا هستید، خودتان در مورد علائم فیزیکی و موقعیت‌های ایجاد کننده این علائم، با پزشک صحبت کنید. پزشک می‌تواند درمان بهتری را در اختیار شما قرار دهد و یا شما را نزد متخصّصی بفرستد که آن متخصّص، بتواند به شما راهنمایی‌هایی بدهد که چگونه برای همیشه از بیماری تان رهایی یابید.