به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از مهر ، نیمه شعبان علاوه بر اینکه روز و زمان خجسته میلاد امام عصر(عج) است،
فرصت معنوی مناسب و ارزشمندی برای راز و نیاز با خالق هستی و نزدیکی هرچه
بهتر و بیشتر به معبود و کسب برکات الهی است .
این شب از چنان اهمیتی برخوردار است که هم ردیف و هم پای شبهای قدر قرار
دارد و از این موقعیت می توان چون شبهای قدر ماه مبارک رمضان، برای کسب
خیرات و برکات معنوی بهره برد و نهایت تلاش را برای کسب فیض داشت.
از پیامبر اکرم در این زمینه روایتهاى بسیارى نقل شده از جمله اینکه:
شب نیمه شعبان در خواب بودم که جبرئیل به بالین من آمد و گفت: اى محمد
چگونه در این شب خوابیدهاى؟ پرسیدم: اى جبرئیل مگر امشب چه شبى است؟ گفت:
شب نیمه شعبان است. برخیز اى محمد، پس مرا از جایم بلند کرد و به سوى بقیع
برد، در آن حال گفت: سرت را بلند کن امشب درهاى آسمان گشوده مىشوند، درهاى
رحمت باز مىگردند و همه درهاى خشنودى، آمرزش، بخشش، بازگشت، روزى، نیکى و
بخشایش نیز گشوده مىشوند.
... اى محمد، هر کس امشب را با منزه داشتن خداوند (تسبیح)، ذکر یگانگى او ،
یاد بزرگى او(تکبیر)، راز و نیاز با او (دعا)، نماز، خواندن قرآن، نمازهاى
مستحب و آمرزش خواهى (استغفار) صبح کند، بهشت جایگاه و منزل او خواهد بود و
خداوند همه آنچه را که پیش از این انجام داده و یا بعد از این انجام
مىدهد، خواهد بخشید... .(1)
پرسشى که با مطالعه روایتهاى بالا به ذهن خطور مىکند این است که چرا با
این که در بسیارى از روایات تصریح شده که تعیین زمان مرگ مردمان و تقسیم
روزى آنها در شب قدر و در ماه مبارک رمضان صورت مىگیرد، در دو روایت یاد
شده شب نیمه شعبان به عنوان زمان تقدیر امور مزبور ذکر شده است؟
مرحوم سید بن طاووس ( 664 قمری) در پاسخ به این پرسش که تفاوت شبهای قدر و شب نیمه شعبان برای تعیین سرنوشت چیست، گفته است:
"شاید مراد روایات مزبور این باشد که تعیین زمان مرگ و تقسیمروزى به صورتى
که احتمال محو و اثبات آن وجود دارد، در شب نیمه شعبان صورت مىگیرد اما
تعیین حتمى زمان مرگ و یا تقسیم حتمى روزیها در شب قدر انجام مىشود و شاید
مراد آنها این باشد که در شب نیمه شعبان امور مزبور در لوح محفوظ تعیین و
تقسیم مىشوند، ولى تعیین و تقسیم آنها در میان بندگان در شب قدر واقع
مىشود.
این احتمال هم وجود دارد که تعیین و تقسیم امور یاد شده در شب قدر و شب
نیمه شعبان صورت گیرد، به این معنا که در شب نیمه شعبان وعده به تعیین و
تقسیم امور مزبور در شب قدر داده مىشود. به عبارت دیگر امورى که در شب قدر
تعیین و تقسیم مىگردند، در شب نیمه شعبان به آنها وعده داده مىشود.
همچنان که اگر پادشاهى در شب نیمه شعبان به شخصى وعده دهد که در شب قدر
مالى را به او مىبخشد ... (2)
کمیل بن زیاد از یاران امام على (ع) چنین روایت مىکند که:
در مسجد بصره نزد مولایم امیرالمؤمنین نشسته بودم و گروهى از یاران آن حضرت
نیز حضور داشتند، در این میان یکى از ایشان پرسید: معناى این سخن خداوند
که: فیها یفرق کل أمر حکیم؛ در آن شب هر امرى با حکمت معین و ممتاز
مىگردد،(سوره دخان، آیه 44)چیست؟ حضرت فرمودند:
"قسم به کسى که جان على در دست اوست همه امور نیک و بدى که بر بندگان جارى
مىشود، از شب نیمه شعبان تا پایان سال، در این شب تقسیم مىشود. هیچ
بندهاى نیست که این شب را احیاء دارد و در آن دعاى خصر بخواند، مگر آن که
دعاى او اجابت شود.» پس از آن که امام از ما جدا شد، شبانه به منزلش رفتم.
امام پرسید: چه شده است اى کمیل؟ گفتم اى امیرمؤمنان آمدهام تا دعاى خصر
را به من بیاموزى، فرمود:
بنشین اى کمیل هنگامى که این دعا را حفظ کردى خدا را در هر شب جمعه، یا در
هر ماه یک شب، یا یک بار در سال یا حداقل یک بار در طول عمرت، با آن بخوان،
که خدا تو را یارى و کفایت مىکند و تو را روزى مىدهد، و از آمرزش او
برخوردار مىشوى، اى کمیل به خاطر زمان طولانى که تو با ما همراه بودهاى
بر ما لازم است که درخواست تو را به بهترین شکل پاسخ دهیم، آنگاه دعا را
چنین انشاء فرمود...[متن دعای کمیل] (3)
امیرمؤمنان على (ع) در روایتى دیگر در فضیلت شب نیمه شعبان چنین مىگوید:
در شگفتم از کسى که چهار شب از سال را به بیهودگى بگذراند: شب عید فطر، شب عید قربان، شب نیمه شعبان و اولین شب از ماه رجب... .(4)
از امام صادق (ع) روایت شده که پدر بزرگوارشان در پاسخ کسى که از فضیلت شب نیمه شعبان از ایشان پرسیده بود فرمودند:
این شب برترین شبها بعد از شب قدر است، خداوند در این شب فضلش را بر بندگان
جارى مىسازد و از منت خویش گناهان آنان را مىبخشد، پس تلاش کنید که در
این شب به خدا نزدیک شوید. همانا این شب، شبى است که خداوند به وجود خود
سوگند یاد کرده که در آن درخواست کنندهاى را، مادام که درخواست گناه
نداشته باشد، از درگاه خود نراند.
این شب، شبى است که خداوند آن را براى ما خاندان قرار داده است، همچنان که
شب قدر را براى پیامبر ما قرار داده است. پس بر دعا و ثناى بر خداوند تعالى
بکوشید، که هر کس در این شب صد مرتبه خداوند را تسبیح گوید، صد مرتبه حمدش
را بر زبان جارى سازد، صد مرتبه زبان به تکبیرش گشاید و صد مرتبه ذکر
یگانگى (لا اله الا الله) او را به زبان آورد، خداوند از سر فضل و احسانى
که بر بندگانش دارد، همه گناهانى را که او انجام داده بیامرزد و درخواستهاى
دنیوى و اخروى او را برآورده سازد، چه درخواستهایى که بر خداوند اظهار
کرده و چه درخواستهایى که اظهار نکرده و خداوند با علم خود بر آنها واقف
است... .(5)
در یکى از دعاهایى که در شب نیمه شعبان وارد شده است چنین می خوانیم:
اللهم بحق لیلتنا هذه و مولودها و حجتک و موعودها التى قرنتَ إلى فضلها
فضلاً فتمت کلمتک صدقا و عدلاً لامبدل لکلماتک... ؛ بار خدایا تو را
مىخوانیم به حق این شب و مولود آن، و به حق حجتت و موعود این شب، که
فضیلتى دیگر بر فضیلت آن افزودى و سخن تو از روى راستى و عدالت به حد کمال
رسیده و هیچ کس را یاراى تبدیل و تغییر سخنان تو نیست.(6)
......
1 . ابن طاووس، على بن موسى، أقبال الأعمال، ص 212; المجلسى، محمد باقر، بحارالانوار، ج98، ص413.
2 . همان، ص214.
3 . ابن طاووس، على بن موسى، همان ص 220.
4 . مجلسى، محمد باقر، تفسیرالمیزان، ج94 ص87، ح12.
5 . ابن طاووس، على بن موسى، همان، ص209; المجلسى، محمد باقر، همان، ج94،
ص85، ح5; الصدوق، محمد بن على بن الحسین، همان ج2، ص424، ح1.
6. ابن طاووس، همان ص219.