به گزارش «شیعه نیوز»، مسئولان پروژه، کار خود را با کاشت یک درخت سیب آغاز کردند. توماس پندورف از انجمن «زندگی بهتر» در منطقه کب‌اشتات گفت که این درخت سیب از انواع درختان نادر در تورینگن است که به «شکوه تورینگن» شهرت دارد. انجمن زندگی بهتر، جایی است که در آن، درختان میوه قدیمی و نادر پرورش داده می‌شود. درخت سیب، در مراسمی رسمی به عنوان درخت آشتی کاشته شد.
در این مراسم، نمایندگان ادیان و مذاهب مختلف، مانند اسقف اعظم کلیسای کاتولیک ارفورت، نماینده جامعه شیعه ارفورت، مارتین کارنتس، مدیر جامعه یهودی اخاوا وایمار و همچنین فرنر دیتر لوینگر، وزیر مهاجرت، عدالت و حمایت از مصرف‌کنندگان حضور داشتند. کشیش کریستفرید بولتر از انجمن «کلیسا و گردشگری» درباره پروژه باغ ادیان گفت:«خوشبختانه این پروژه با اهداف طراحان پارک صومعه، هماهنگ است».
بنا به اعلام رایزنی فرهنگی ایران در آلمان؛ تنها به فاصله چند قدم از مرکز اطلاعات لوتروگ، بنای یادبود «دوازده رسول» قرار دارد. از نگاه بولتر، تماشای این اثر به مردم نشان می‌دهد که برای درک بهتر یکدیگر باید با فرهنگ‌ها و مذاهب مختلف آشنا شوند و از پیش‌داوری‌ها بپرهیزند. ولتر درباره باغ ادیان گفت: «هدف از اجرای پروژه باغ ادیان(پارک ادیان) این است که پیروان ادیان مختلف به یکدیگر نزدیک شوند.» ولتر و سایر مسئولان حفاظت از باغ صومعه دوست داشتند که محلی جدید برای برگزاری جلسات باغ ادیان در نظر گرفته شود.
در طول چند سال گذشته، دو ساختمان برای برگزاری جلسات باغ ادیان آماده شده و در حال حاضر تنها طراحی فضای بیرونی باقی مانده است. در مرکز «باغ ادیان» درخت بلوطی قرار دارد که حدودا ۱۵۰ ساله است. در اطراف این درخت، قرار است، باغچه‌هایی برای ادیان مختلف طراحی شود. آندرئا تسیگن‌روکر از دفتر طراحی منظر تورینگن گفت که نمایندگان ادیان مختلف می‌توانند براساس ایده‌های خود، این مکان را طراحی کنند.
پروژه باغ ادیان براساس برنامه دولت فدرال با عنوان «ارتقاء مشارکت مدنی به منظور ادغام پناهندگان در مناطق روستایی» انجام می‌شود. بولتر گفت:«ما به ساختاری نیاز داریم که از همزیستی مسالمت‌آمیز در جامعه حمایت کند».
او همچنین نگاهی به پارک و قصر راینهاردزبرون انداخت و گفت که ایده ساخت پارک ادیان از پارک و قصر راینهاردزبرون آمده است. به گفته او، در سال ۱۹۰۶، چارلز ادوارد، آخرین دوک گوتا بر روی ساخت پارک ژاپنی سرمایه‌گذاری کرد. این پارک یکی از نخستین پارک‌های ژاپنی در سطح آلمان بود. پیش از آغاز جنگ جهانی اول، این پارک نشانگر عبور از مرزهای فرهنگی آلمان بود. پیش از چارلز ادوارد نیز، ارنست اول می‌خواست در راینهاردزبرون، مرکزی علمی ایجاد کند تا بتواند به تنش‌های میان پیروان کلیساهای کاتولیک و پروتستان که پس از جنگ‌های ۳۰ ساله ایجاد شده بود، پایان دهد.