به گزارش «شیعه نیوز»، پوست بزرگ‌ترین عضو بدن ما بوده و وظیفه محافظت از بدن را در برابر خطرات خارجی داشته و هم‌چنین وظایفی چون تشخیص سرما و گرما، تنظیم دمای داخلی و قوه لامسه را بر عهده دارد.
متخصصان به رغم وسعت و بزرگی پوست، معمولا نقش آن را در بیماری‌های مزمن در نظر نمی‌گیرند. با این حال گروهی از متخصصان دانشگاه سان فرانسیسکوی کالیفرنیا (UCSF) به بررسی نقش پوست بر بیماری‌های مزمن مرتبط با سن پرداخته‌اند.
با افزایش سن، سطوح التهاب به طور پیوسته در بدن افزایش می‌یابد. سیتوکین‌ها در بروز این التهابات از اصلی‌ترین عوامل هستند و متخصصان به بررسی نقش پوست در این جریان پرداخته‌اند. سیتوکین‌ها دسته‌ای از مولکول‌های پروتئینی محلول در آب هستند که از یاخته‌های گوناگون و بیشتر در پاسخ به یک تحریک٬ ترشح می‌شوند و وظیفهٔ انتقال پیام بین یاخته ها را برعهده دارند.
متخصصان تاکنون ارتباط بین التهاب و طیف وسیعی از بیماری‌ها را از جمله دیابت نوع دو، تصلب شرایین، آلزایمر و پوکی استخوان مشخص کرده‌اند.
پیش از این دانشمندان بر این باور بودند که سیستم ایمنی بدن یا کبد باعث التهاب می‌شوند اما یک مطالعه اخیر حاکی از آن است که پوست نقش مهمی در ایجاد التهاب در بدن دارد. عضوی از بدن که منجر به ایجاد التهاب می‌شود باید به قدری بزرگ باشد که یک التهاب جزیی ناشی از آن بتواند کل بدن را تحت تاثیر قرار دهد. پوست چنین خاصیتی دارد که به دلیل وسعت آن در صورت ابتلا به عفونت سطوح سیتوکین را افزایش می‌دهد.
با افزایش سن، علائم پوستی مانند خارش، خشکی و تغییرات اسیدی در فرد ایجاد می‌شود. افزایش سن هم‌چنین بر نفوذپذیری پوست نیز تاثیر می‌گذارد. این بدان معناست که در حفظ رطوبت و خروج عوامل بیماری‌زا (پاتوژن‌ها) به مشکل برمی‌خورد. کاهش رطوبت پوست منجر به ایجاد ترک‌های کوچک روی پوست و در نتیجه آزاد شدن سیتوکین‌ها به جریان خون می‌شود.
در پوست‌های جوان‌تر سیتوکین‌ها به ترمیم پوست کمک می‌کنند اما زمانی که پوست پیرتر می‌شود، آزادسازی این پیام‌های التهابی بیشتر می‌شود.
تا مدت‌ها جامعه علمی باور نداشت که پوست می‌تواند به التهاب سیستماتیک و ابتلا به بیماری‌ها منجر شود اما در سال‌های اخیر مطالعات صورت گرفته بر مشکلات پوستی نظیر پسوریازیس و درماتیت نشان داده که التهابات ناشی از این بیماری‌ها خطر بیماری‌های قلبی را افزایش می‌دهد.
مشخص است که پیری پوست به نسبت پسوریازیس و درماتیت شایع‌تر است و به همین دلیل خطر کلی التهاب‌های ناشی از پیری پوست در جامعه بسیار بیشتر از بیماری‌های پوستی است.
به باور متخصصان کاهش التهاب به سادگی با درمان اختلالات پوستی که در پیری به وجود می‌آید، می‌تواند منافع بسیاری برای سلامت داشته باشد.
از همین رو در یک مطالعه اخیر متخصصان به بررسی تاثیر پیری پوست بر التهابات و از آن مهم‌تر تاثیر مرطوب‌کننده پوست بر علائم التهاب پرداختند.
متخصصان سطوح سیتوکین را در ابتدای مطالعه در شرکت‌کنندگانی که بین ۵۸ تا ۹۵ ساله بودند، اندازه‌گیری کردند و سپس به مدت ۳۰ روز شرکت‌کنندگان دو بار در روز از مرطوب‌کننده در تمام سطح پوست بدنشان استفاده کردند. پس از اتمام این دوره ۳۰ روزه سطوح سیتوکین این افراد دوباره اندازه‌گیری شد.
مرطوب‌کننده مورد استفاده در این شرکت‌کنندگان شامل سه نوع چربی کلسترول، اسیدهای چرب آزاد و سرامیدها بود.
همان‌طور که انتظار می‌رفت استفاده ۳۰ روزه از مرطوب‌کننده سطوح هر سه نوع سیتوکین مربوط به پیری را در بدن کاهش داد. به گفته متخصصان سطوح سیتوکین موجود در بدن این افراد معادل سطوح آن در افرادی بود که در دهه سوم زندگی خود قرار دارند.
بنا بر گزارش سایت تخصصی مدیکال نیوز تودی، متخصصان اعلام کرده‌اند که با توجه به کوچک بودن مقیاس این مطالعه برای تایید این نتایج به تحقیقات بیشتری نیاز است و در صورت موفقیت‌آمیز بودن این مطالعات، متخصصان امید دارند که موفق به تولید مرطوب‌کننده‌ای برای کاهش التهابات ناشی از پیری پوست شوند.