به گزارش«شیعه نیوز»به نقل از حوزه
این عالم فرزانه پس از طی مراحل ابتدایی تحصیل
در زادگاه خود، جهت تکمیل معارف خویش به عتبات عالیات هجرت می‌کند و از
محضر شیخ مرتضی انصاری بهره‌مند می‌شود و سپس از دروس میرزای شیرازی
استفاده می‌کند.
محدث نوری در طول تحصیل از محضر اساتید بنامی
چون ملامحمد علی محلاتی، شیخ عبدالرحیم بروجردی، شیخ العراقین عبدالحسین
تهرانی و حاج ملا علی کنی بهره‌مند شده است.
مرحوم میرزا حسین نوری دارای تالیفات بسیاری
است که می‌توان به مواقع‌النجوم، نفس‌الرحمان فی فضایل سیدنا سلمان،
دارالسلام میزان السماء، کشف‌الاستار، دیوان شعر، شاخه طوبی، نجم‌الثاقب،
لولوء المرجان و ده ها کتاب و اثر دیگر اشاره کرد.
«مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل» بزرگترین،
معروفترین و معتبرترین اثر محدث نوری است که مجموعه مفصل روایی است که بعد
از وسایل الشیعه نوشته شده است.
میرزا حسین نوری معروف به «خاتم‌‌المحدثین» در
طول حیات طیبه خود شاگردان بسیاری را بویژه در عرصه حدیث‌شناسی و نقل روایت
تربیت کرد که می‌توان از آیت‌الله سید محسن امین عاملی، آیت‌الله میرزای
نایینی، حاج شیخ محمد هادی بیرجندی، حاج شیخ محمد
جواد بلاغی و ... نام برد.
* حکایتی شنیدنی در
رفع یک شبهه
محدث نوری در سال 1292 کتابی تحت عنوان
«فصل‌الخطاب فی تحریف کتاب رب الارباب» نگاشته و در آن دلایل ضعیف و غیر
قابل اعتمادی در تحریف قرآن ارائه نمود و همین امر سبب اعتراض جهان تشیع شد
و در ردّ آن کتب و مقالات بسیاری نوشته شد،
سرانجام محدث نوری در اواخر عمر از نوشتن این کتاب به شدت پشیمان شد، مرحوم
آقا بزرگ تهرانی از شاگردان ایشان می‌نویسد: «استاد ما حاجی در اواخر عمر
خویش می‌گفت: اینجانب در نام‌گذاری کتابم اشتباه کردم و سزاوار بود نام آن
را «فصل‌الخطاب فی عدم تحریف الکتاب» می‌گذاشتم چرا که در آن ثابت می‌کنم
قرآن شریف موجود، با تمامی سوره‌ها و آیات و جملاتش وحی الهی است که
هیچ‌گونه تغییر و تبدیل و زیاده و نقصان از هنگام جمع‌آوری آن به امروز در
آن واقع نشده است».
مرحوم محدث نوری بعد از عمری تلاش و مجاهده در
27 جمادی الثانی سال 1320ق در سن 66 سالگی دارفانی را وداع گفت و در نجف
اشرف در حرم امیرالمومنین به خاک سپرده شد.