به گزارش «شیعه نیوز»، دکتر افسانه صمدزاده گفت: حضور پدر و مادر معتاد در خانه، حکم نبود آنها است، زیرا آنان کانون گرمی را برای فرزندانشان مهیا نمی سازند.
وی افزود: نهاد خانواده و نوع رابطه والدین با فرزندان کاملا تأثیرگذار بر رفتار و سلامت فرزندان است. والدین معتاد به هیچ وجه نمیتوانند الگوی خوبی برای فرزندان باشند و شرایط و امکانات خوبی را برای آنان مهیا سازند.
این روانشناس ادامه داد: خود اعتیاد هم برای فرد یک مسئله است؛ کسی که معتاد است توجهی به محیط بیرونی زندگیاش ندارد و اصلا متوجه نیست در محیط بیرون و دور و برش چه میگذرد؛ فقط به فکر تامین مواد و نئشگی پس از آن است حتی گاهی آنچنان غرق در مواد مخدر میشود که فرزندش را به خاطر مواد میفروشد.
صمدزاده اظهار کرد: والدین معتاد اگر زندان باشند تاثیر منفی کمتری بر زندگی فرزندانشان میگذارند.
وی تصریح کرد: تاثیر زندان بودن افراد این است که متاسفانه کانون خانواده متلاشی شده و خانواده اصطلاحاً بیسرپرست شده، در حالیکه اگر آنان در خانه و کنار بچهها باشند، باید از اصطلاح خانواده بدسرپرست استفاده کرد.
این روانشناس گفت: کودکان و نوجوانان دارای والدین معتاد، با خلأ حضور پدر و مادر به عنوان منبع قدرت روبرو هستند، به همین علت فرزندان این افراد در اغلب موارد احساس ناامنی دارند و حتی از داشتن چنین پدر و مادری احساس شرمساری میکنند.
صمدزاده ادامه داد: این کودکان وقتی در گروه همسالان قرار میگیرند، به خاطر احساس شرمساری که گفته شد، اعتماد به نفسشان تحت تاثیر قرار میگیرد و منزوی میشوند، همین مسائل باعث اثرات درونی و روانی مخربی روی ذهنشان میشود و به مرور مستعد انواع آسیبهای اجتماعی از جمله مصرف مواد مخدر میشوند.
وی یادآور شد: البته ما کودکان و نوجوانان استثنایی هم در اینگونه خانوادهها داریم که بدترین شرایط زندگی را داشتند اما از فضای درون خانواده درس میگیرند و زندگی ایده آل و خوبی را فراهم میکنند. آنان سعی میکنند الگوی مناسبی به جز پدر و مادرشان برای رسیدن به اهدافشان انتخاب کنند که اغلب شاهد بودیم که در زندگی انسانهای موفق و با پشتکاری شدهاند.
صمدزاده بیان کرد: انتظار است دولت، دستگاهها و نهادهای مربوطه مبارزه مواد مخدر و پیشگیری از اعتیاد را سرلوحه برنامههای کاری خود قرار دهند و از نهادهای مردمی در امر پیشگیری کمک بگیرند.
به گزارش روابط عمومی ستاد مبارزه با مخدر، وی در انتها تاکید کرد: هر چه برای پیشگیری هزینه کنیم؛ قطعا کمتر از هزینههای درمان و ضررهایی است که جامعه با مواد مخدر متحمل میشود، همچنین با فرهنگسازی فضایی را برای خانوادههای دارای اعتیاد و فرزندانشان فراهم کنیم تا حداقل این خانوادهها برنامههای درمانی و آموزشی مناسبی را در دسترس داشته باشند تا فرزندانشان از سایه شوم اعتیاد در امان بمانند.