تب دیده شدن یا
بهتر بگوییم شهرت و خود نمایی در میان برخی از جوانان گاهی باعث ورود آنها
به دنیایی می شود که راه برگشت از آنها نزدیک به صفر است؛و این دنیا
زمانیکه بصورت زیر زمینی هم شکل بگیرد کار را مشکل و دو چندان می کند.
بدنبال رشد روز افزون مد و هیجان کاذب ناشی
از آن در داخل کشور، گرایش برخی از جوانان بخصوص دختران برای مدلینگ شدن و
همکاری با دلالان و صحنه گردانان این دنیای پر زرق و برق برای برگزاری
شوهای زنده لباس، آنهم بصورت زیر زمینی و در برجهای سر به فلک کشیده مسکونی
تهران، بیشتر هم شده است.
البته این موضوع یک طرف قضیه است.بگونه
ای که با توجه به عدم امکان نظارت بر برگزاری این شوهای زنده (البته بدلیل
زیر زمینی برگزار شدن آن) و عدم نظارت بر متولیان برگزاری چنین شوهایی،به
سوء استفاده از دخترانی منجر می شود که بنا بر علاقه به مدلینگ شدن،اقدام
به عقد قرار داد با این شرکتها نموده و از آنجا که اساسا فعالیت این شرکتها
غیر قانونی است، این دختران مجبورند برای چهره شدن و داشتن حمایت مافیای
صنعت مد دست به هر کاری بزنند.
گاهی انتشار تصاویر برگزاری چنین
شوهایی که البته گفته می شود ویژه خانمهاست،کار را برای خروج مدلنیگها از
فضای ایجاد شده سخت تر می کند چرا که در مقابل هیجان موجود در این شوها و
نورپردازی و رنگ و لعاب و پوششها و پیشرفت تکنولوژی و اینترنت و یوتیوب و
...کمتر کسی است که با گوشی موبایل خود این صحنه ها را ثبت نکند و در نهایت
دست به دست نگردد.
البته به گفته برخی از این مدلینگها، این افراد
گاهی از سوی کارفرماهای خود به مجالس خصوصی نیز دعوت می شوند تا علاوه بر
تبلیغ لباس برای شرکت مذکور، گاهی با پیشنهادهایی روبرو شوند که نپذیرفتن
این پیشنهاد باعث آبروریزی برای شرکت! از یک طرف و عدم پیشرفت فرد مذکور در
مدلینگ از سوی دیگر است.
البته این همه ماجرا نیست؛برخی از لباسهای
تولیدی این شرکتها که پوشیده نیست و برای خارج از کشور تولید شده اند توسط
همین دختران تبلیغ می شود. البته از طریق عکس گرفتن برای تهیه کاتولوگ از
لباسهای باز توسط دختران ایرانی!
مدیر یکی از این شرکتها در این رابطه
می گوید:
شرکت ما سالیانه 6 پروژه چاپ کاتالوگ از برندهای زنانه را
دارد و همچنین از مدلها برای برگزاری شوهای زنده نیز استفاده می کند. اگر
در گرفتن هر نوع عکس و حضور در هر شویی بهانه گیری نکرده و همکاری لازم را
انجام دهید پیشرفت زیادی خواهید کرد.
مدیر این موسسه مدعی است: یکی
از دخترهایی که با من کار می کرد پس از مدتی کوتاه به جایی رسید که او را
با یک بغل آلبوم کار به آمریکا فرستادم و الان در آنجا برای مارکهای معروف
کار مدلینگ انجام می دهد.
وی تاکید می کند: همه نوع لباس برای
نمایش وجود دارد از تماما خز تا لباسهای مارکدار که باید همه را به تن کنی و
اگر در این زمینه راحت باشی و هر مدل لباس پوشیده و یا باز را بر تن کنی و
این مسائل را به ما بسپاری موفق می شوی. برای مارکهای ایرانی مشکلی وجود
ندارد و عکسها با لباس پوشیده گرفته می شود ولی برای برندهای خارجی باید
مانکنها هر نوع لباسی را به تن کنند.
سبک برگزاری شو و یا مانکنهای
انتخابی و حتی جزئیاتی مانند دکور سالن نمایش مواردی هستند که هر روز بیش
از قبل مورد توجه این فعالان قرار می گیرد. در این صنعت یک مانکن علاوه بر
این که باید شرایط فیزیکی خاصی داشته باشد(قد مانکن ( خانم) بايد بين يک
متر و 70 سانتي متر تا يک متر و 83 سانتي متر باشد. سايزهاي 36 و 38 مورد
قبول است)، بعد از آموزشهای ارائه شده باید تلاش کند که همواره این شرایط
فیزیکی و ظاهر جذاب خود را حفظ کند!
آموزش:
در کلاس هايي که
براي آنها برگزار مي شود البته جدای از هزینه هنگفتی که برای آموزش کوتاه
مدت و تهیه آلبوم عکس برای معرفی به دلالان از این علاقمندان گرفته می
شود، نوع آموزشها و متدهای مربیان آنهم در فرهنگ ایرانی قابل تامل است:
نوع
راه ر فتن، درست ايستادن در مقابل دوربين ها، نگاه کردن، فيگور گرفتن براي
عکس، شناخت هارموني رنگها را ياد مي گيرند. به آنها تاکيد مي شوند که بايد
در عين جذابيت و داشتن نگاهي به افق چهره اي خنثي داشته باشند. آنها
مقررات ويژه اي هم در خصوص نوع تغذيه و خوراک مي گيرند...
نوع
آموزشها:
بازيگر باش، مثل گربه و طاووس راه برو، مغرور باش و... "همه
آدم ها روي دو خط راه مي روند که به انگليسي به آن گفته مي شود "دبل لاين"
اما هنگامي که خواستي مانکن بشوي بايد ياد بگيري که روي يک خط راه بروي
يعني جابه جايي پاها بايد به شکلي بشود که انگار روي يک خط راه مي روي،
گربه را ديدي روي ديوار باريک چطور راه مي رود يکي از آموزش هاي که به
مانکن ها داده مي شود هممين نوع راه رفتن است. البته کت واک (catwalk) ديگر
در ايران انجام نمي شود "
اینها آموزشهایی است که به دختران جوان
داده می شود تا به ابزاری تبدیل شوند برای سودجویی و در آمدزایی فعالان و
البته مافیای مد در کشور که در مقابل این اقدامات که به نوعی چوب حراج بر
دختران جوان ایرانی گذاشته می شود جای چند سئوال باقی است:
1)برگزاری
چنین شوهایی اساسا از نظر عرفی و شرعی چه جایگاهی می تواند داشته باشد؟
2)با
توجه به رشد زیر زمینی این صنعت و نحوه عملکرد سودجویان که تنها بخش
ناچیزی از آن در بالا گفته شد، وزارت ارشاد و نهادهای مسئول از چه اقدامات
بازدارنده و نظارت کننده ای بهره جسته اند؟
3)آیا نوع قوانین مصوب
موجود برای برگزاری چنین شوهایی در وزارت ارشاد به رشد زیر زمینی این صنعت
کمک کرده یا عاملی بازدارنده برای کاهش تعداد این شوها بوده است؟چرا که
متاسفانه این شوهای لباس، هم اکنون از داخل سالنهای شناخته شده به برجهای
مسکونی کشیده شده است!