۷ بیماری خودایمنی که زنان را بیشتر تهدید می‌کنند

به گزارش «شیعه نیوز»، بیماری‌های خودایمنی - زمانی رخ می‌دهند که سیستم ایمنی علیه شما وارد عمل می‌شود و حمله به سلول‌های سالم را آغاز می‌کند - می‌توانند هر فردی را تحت تاثیر قرار دهند، که در این میان زنان با اختلاف زیاد بیشتر از مردان به این قبیل بیماری‌ها مبتلا می‌شوند. هیچ کس به طور دقیق دلیل این مساله را نمی‌داند، اما پژوهشی جدید تفاوت‌ها در روش بیان ژن‌هایی خاص در زنان را از دلایل احتمالی پیشنهاد داده است. به هر دلیلی که شکل می‌گیرند، خبر بد این است که ابتلا به بیماری‌های خودایمنی رو به افزایش هستند.

حداقل ۸۰ بیماری خودایمنی مختلف وجود دارند. اگرچه هر یک از آن‌ها منحصر به فرد هستند، نشانه‌هایی مشخص در بسیاری از آن‌ها مشترک هستند که از آن جمله می‌توان به خستگی، سرگیجه، و تب اشاره کرد. نشانه کلاسیک بیماری‌های خودایمنی التهاب است که می‌تواند موجب قرمزی، گرما، درد و تورم شود.

روش درمان به بیماری بستگی دارد، اما اغلب شامل دارو‌های ضد التهاب، دارو‌های سرکوب کننده سیستم ایمنی، یا عوامل بیولوژیک جدیدتر می‌شود.

راهبرد‌های طبیعی از جمله کاهش مصرف مواد غذایی التهاب آفرین همانند آن‌هایی که سرشار از قند و چربی اشباع هستند، کاهش استرس، کاهش بار سموم، و بهبود دستگاه گوارش نیز شاهد افزایش محبوبیت خود هستند. حدود ۸۰ درصد از سیستم ایمنی بدن انسان در دستگاه گوارش واقع شده است.

تشخیص هر چه سریع‌تر بیماری خودایمنی بهترین روش برای کند کردن پیشرفت آن است، اما باید بدانید به دنبال چه چیزی باید باشید. در ادامه با ۷ بیماری خودایمنی بیشتر آشنا می‌شویم.

آرتریت روماتوئید

بنابر مطالعه‌ای نزدیک به چهار درصد از بانوان در زندگی خود به آرتریت روماتوئید مبتلا خواهند شد. این بیماری نشانه‌های التهاب مفصل را در بدن ایجاد می‌کند که دست ها، انگشتان، آرنج ها، زانو‌ها و مفصل ران از جمله رایج‌ترین مناطق محسوب می‌شوند.

آرتریت روماتوئید متفاوت از آرتروز، یک بیماری انحطاطی شایع که در نتیجه فرسودگی مفاصل شکل می‌گیرد، است. نشانه‌های آرتریت روماتوئید همانند خستگی، تب، کاهش وزن، و کاهش اشتها به طور معمول سریع پدیدار می‌شوند و طی تنها چند هفته بدتر می‌شوند، به جای این که با گذشت زمان و به آرامی توسعه یابند. همچنین، آرتریت روماتوئید نشانه‌های متقارن ایجاد می‌کند به این معنی که هر دو سمت بدن تحت تاثیر قرار می‌گیرند.

درمان آرتریت روماتوئید شامل دارو‌های ضد التهابی غیر استروئیدی برای کاهش تورم و درد، دارو‌های تجویزی برای توقف حملات سیستم ایمنی، و کاردرمانی و فیزیوتراپی برای بهبود تحرک می‌شود. تغییرات سبک زندگی مانند ورزش، مدیریت وزن، و عادات سالم نیز از جمله عوامل کلیدی در روند درمان محسوب می‌شوند.

لوپوس

لوپوس بیماری است که می‌تواند به مفاصل، پوست، کلیه ها، قلب، ریه ها، و دیگر اندام‌های بدن آسیب برساند و نه نفر از هر ۱۰ نفر مبتلا به این بیماری زن هستند. این در شرایطی است که زنان رنگین پوست نسبت به زنان سفید پوست دو تا سه برابر احتمال بیشتری دارد به لوپوس مبتلا شوند.

لوپوس می‌تواند اندام‌های بسیاری را تحت تاثیر قرار دهد و از این رو، اغلب با طیف گسترده‌ای از نشانه‌ها همراهی می‌شود که می‌تواند تشخیص بیماری را دشوار سازد. از نشانه‌های ممکن می‌توان به خستگی شدید، سردرد، مفاصل دردناک یا متورم، تب، کم خونی، تورم در پاها، دست‌ها و اطراف چشم ها، درد قفسه سینه هنگام تنفس عمیق، راش پروانه‌ای شکل در امتداد گونه‌ها و بینی، حساسیت به خورشید یا نور، ریزش مو، انعقاد غیر طبیعی خون، سفید و/یا آبی شدن انگشتان هنگام سرما و زخم‌های دهان یا بینی اشاره کرد.

درمان لوپوس اغلب شامل کورتیکواستروئید‌ها و دارو‌های دیگر برای کمک به کاهش التهاب، سرکوب سیستم ایمنی، و به حداقل رساندن آسیب به اندام‌ها می‌شود.

تیروئیدیت هاشیموتو

تیروئیدیت هاشیموتو زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی به تیروئید، غده‌ای پروانه‌ای شکل در مرکز گردن، حمله می‌کند، که به طور معمول کمبود هورمون‌های تیروئید (هیپوتیروئیدیسم) را به همراه دارد.

برخی افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو متوجه تورم در جلو گلو می‌شوند. از نشانه‌های دیگر می‌توان به خستگی، افزایش وزن، مشکلات خلق و خو، عدم تعادل هورمونی، درد عضلانی یا مفصلی، سردی دست‌ها و پاها، خشکی پوست و ناخن ها، ریزش شدید مو، یبوست، مشکلات ذهنی، و خرخر صدا اشاره کرد. این نشانه‌ها به طور معمول با دریافت هورمون تیروئید مصنوعی اصلاح می‌شوند.

سوریازیس

سوریازیس یک بیماری پوستی مزمن است که موجب رشد بیش از اندازه سریع سلول‌های پوستی می‌شود. سوریازیس پلاکی شایع‌ترین نوع این بیماری است که با رشد وصله‌های قرمز که با تجمع سلول‌های پوستی مرده سفید رنگ پوشیده شده اند، پدیدار می‌شود. این وصله‌ها یا پلاک‌ها که اغلب خارش آور و دردناک هستند و می‌توانند ترک خورده و خونریزی کنند، بیشتر روی پوست سر، زانوها، آرنج‌ها و کمر ظاهر می‌شوند.

انواع خفیف سوریازیس را می‌توان اغلب با مرطوب کننده‌ها و شامپو‌های خاص مدیریت کرد، اما موارد متوسط تا شدید نیازمند ترکیبی از درمان‌های موضعی، نور درمانی، و دارو‌ها هستند.

آرتریت سوریاتیک

ابتلا به سوریازیس دلیل بر ابتلا به آرتریت سوریاتیک نیست، اما تا ۴۰ درصد از افراد مبتلا به سوریازیس به آرتریت سوریاتیک نیز مبتلا می‌شوند. این نوع از آرتریت التهابی به طور معمول مفاصل بزرگ را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در موارد شدید، این بیماری موجب درد، خشکی، تورم، و تخریب داخل و اطراف مفاصل تحت تاثیر قرار گرفته می‌شود. درمان اولیه که شامل دارو‌های خوراکی برای کاهش التهاب و تورم یا دارو‌های بیولوژیکی می‌شود ممکن است از آسیب مفاصل که با پیشرفت بیماری شرایط وخیم‌تری به خود می‌گیرد، پیشگیری کند.

سندرم شوگرن

در سندرم شوگرن، سیستم ایمنی به غددی حمله می‌کند که مسئول تولید اشک و بزاق هستند. این شرایط موجب کاهش در کیفیت و کمیت ترشحات این غدد می‌شود و به نشانه‌هایی مانند خشکی چشم‌ها و خشکی دهان منجر می‌شود. دانشمندان فکر می‌کنند این بیماری به واسطه ترکیبی از ژن‌ها و مواجهه با ویروس یا باکتری شکل می‌گیرد، اما در حال بررسی امکان نقش غدد درون ریز و سیستم عصبی در این زمینه نیز هستند.

درمان به این که کدام قسمت از بدن تحت تاثیر قرار گرفته است، بستگی دارد. به عنوان مثال، خشکی چشم‌ها ممکن است با قطره‌های چشمی، مسدود کردن مجاری اشک (اشک بیشتری می‌تواند در چشم‌ها جمع شود)، دارو‌های ضد التهابی، و یا در موارد شدید با عمل جراحی درمان شود. خشکی دهان می‌تواند با جویدن آدامس یا مکیدن آبنبات (در هر دو مورد نمونه‌های بدون قند، زیرا خشکی دهان فرد را به شدت نسبت به پوسیدگی دندان آسیب پذیر می‌کند)، تامین آبی مورد نیاز بدن، استفاده از مرطوب کننده‌های لب و دارو‌های محرک غدد بزاق درمان شود.

اسکلرودرمی

اسکلرودرمی با رشد غیر طبیعی کلاژن (بافت همبند در پوست و رگ‌های خونی) توصیف می‌شود. افراد مبتلا به این بیماری با سخت و ضخیم شدن پوست خود مواجه می‌شوند که حرکت را برای آن‌ها دشوار می‌سازد. بافت سخت شده می‌تواند در کلیه ها، ریه ها، قلب و دستگاه گوارش نیز شکل بگیرد.

دارو می‌تواند نشانه‌های اسکلرودرمی را تسکین دهد. به عنوان مثال، دارو‌های فشار خون ممکن است به پیشگیری از مشکلات کلیوی و ریوی کمک کنند و مهارکننده‌های پمپ پروتئین می‌توانند اسید معده که موجب سوزش سر دل می‌شود را کاهش دهند. فیزیوتراپی یا کاردرمانی می‌توانند به مدیریت درد و بهبود قدرت و تحرک بیمار کمک کنند.