شیعه نیوز: آیه ۷۱ سوره اسرا میفرماید:یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ فَمَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ بِیَمِینِهِ فَأُولئِکَ یَقْرَؤُنَ کِتابَهُمْ وَ لا یُظْلَمُونَ فَتِیلًا «۷۱»
روزى که هر گروهى از مردم را با پیشوایشان فرامى‌خوانیم، پس هر کس نامه‌ى عملش به دست راستش داده شود، پس آنان نامه‌ى خود را (با شادى) مى‌خوانند و کمترین ستمى بر آنان نمى‌شود.
باتوجه به این آیه قرآن ،آیا اعتقاد نداشتن به امام زمان گناه محسوب میشود؟پاسخی که سایت پاسخگویی به شبهات برای این مساله در نظر گرفته است بشرح زیر است:
آیا انحرافات و اعوجاجات عملی گناه هستند، اما انحرافات و گمراهی‌های اعتقادی (که ریشه‌ی عمل می‌باشند) گناه نیستند؟!
آیا عدم تبعیت از امام حق گناه نیست؟ کسی که نمی‌شناسد و باور ندارد، چگونه ممکن است که از او پیروی نماید؟! مشکل مسلمانانی چون صفینی‌ها، خوارج، کوفیان و …، همین نشناختن و باور نداشتن امام حق بود که منتج به تبعیت از امامان باطل عصر خویش گردید.
●- گناه یعنی چه و چیست؟! آیا مثلاً کسی نمازهای یومیه را به جای نیاورد، گناه کرده است، ولی کسی که نماز را به جای می‌آورد، ولی اصلاً نمی‌داند که نماز چیست؟ چه می‌گوید؟ در محضر چه مقامی ایستاده است؟ و سپس از آن نماز حفاظت نمی‌کند و …، گناه نکرده است؟! آیا کسی که دروغ بگوید، گناه کرده است، ولی کسی که عمرش را به غفلت سرکرده است، گناهی مرتکب نگردیده است؟!
هم عقل حکم می‌کند، هم در وحی تصریح شده است و هم هر کسی [از بد و خوب] می‌داند که ظلم بد است! حالا ظلم چیست و مصادیقش کدام است؟! مثلا فقط کشتار مردمان ظلم است یا عدم رعایت حقوق دیگران، ولو در رانندگی نیز ظلم است؟! خداوند متعال میفرماید: بدترین ظلم، تهمت و افترا بستن به خداوند متعال است و مرتکب آن، ظالم‌ترین می‌باشد:
«وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ کَذِبًا أَوْ کَذَّبَ بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُ أَلَیْسَ فِی جَهَنَّمَ مَثْوًى لِلْکَافِرِینَ» (العنکبوت، ۶۸)
ترجمه: و کیست ستمکارتر از آن کس که بر خدا دروغ بندد یا چون حق به سوى او آید آن را تکذیب کند آیا جاى کافران [در] جهنم نیست.
حال اگر کسی حجت خدا را باور نکند، یعنی به او افترا می‌بندد که تو چنین حجتی برای ما قرار نداده‌ای، ما را بی امام رها کرده‌ای! آیا اینها افترا نیست؟!
●- بنابراین، دامنه‌ی گناه، که همان عصیان و معصیت در برابر پروردگار عالم می‌باشد را به چند تا موضوعی که شنیده‌ایم، محدود ننماییم. گناه به این دلیل گناه شمرده شده که مانع از رشد آدمی و موجب گمراهی او می‌گردد، حال وضعیت کسی که امام زمان علیه السلام را نمی‌شناسد و باور ندارد، چگونه می‌باشد؟ به دنبال کی و به کجا می‌رود؟!
پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله که فرمودند: اگر در این وضعیت بمیرد، به مرگ جاهلیت (به اسلام وارد نشده = خارج از اسلام و مسلمانی) مرده است! «مَنْ ماتَ وَ لَمْ یعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ مَاتَ مِیتَهً جَاهِلِیه»، حال می‌پرسید: آیا گناه کرده است یا خیر؟!
●- در این عالم، هیچ کسی بدون امام (رهبر، الگو، راهنما) نیست، حال خواه امام حق را پیروی نماید و یا امام باطل را. پس کسی که امام زمانش را نمی‌شناسد و باور ندارد، از کدام امام [و البته امام‌های گوناگون در هر امری] پیروی می‌کند، و روزی که خداوند متعال هر کسی و هر امتی را با امامش در قیامت فرا می‌خواند، او با چه کسی و در زمره‌‌ی امت کدام امامی محشور می‌گردد؟
حال آیا در مورد کسی که کلاً به بیراهه می‌رود، پرسیده میشود: آیا گناه کرده است یا خیر؟
●- نشناختن امام زمان علیه السلام (امام هر عصری)، جهالتی بس عمیق و غفلتی بس ویرانگر است و حاصلش در عمل، گمراهی محض است. آیا گناهی از این بزرگتر متصور می‌باشد؟!