به گزارش «شیعه نیوز»، دختران مهاجر نیجریه‌ای در ایتالیا به عنوان برده جنسی فروخته می‌شوند. فلاویو دی گیاسومو سخنگوی سازمان بین المللی مهاجرت در این زمینه در اظهاراتی در رم پایتخت ایتالیا گفت که بر اساس اظهارات کارشناسان ضد قاچاق ما ،هشتاد درصد از دختران نیجریه ای که از طریق مهاجرت و از راه دریا به ایتالیا وارد می شوند قربانیان بهره برداری جنسی هستند.
وی افزود: برای مثال برخی از این دختران آنقدر جوان هستند که حتی نمی دانند موضوع بهره برداری جنسی چیست بنابراین زمانی که ما به آنها می گوییم که خطر بهره برداری جنسی شما را تهدید میکند آنها واقعا معنای حرف های ما را درک نمی کنند.
این مقام سازمان بین المللی مهاجرت در ادامه گفت ما شاهد افزایش روز افزون مهاجرت اقلیت ها از نیجریه هستیم که در بین آنها دختران زیادی دیده می شوند. سن این دختران بین پانزده تا نوزده سال است. بیشتر این دختران به طور ویژه از استان ادو و شهر بنین در نیجریه به اینجا می آیند. آنها پیش از آنکه موطن خود را ترک کنند اصلا نمی دانند که چرا دارند این کار را انجام می دهند. برخی از آنها در هنگام مهاجرت و در لیبی از این موضوع آگاه می شوند که قرار است مورد بهره برداری جنسی قرار گیرند.
برخی از آنها زمانی که به اینجا یعنی ایتالیا می رسند تصور می کنند که قرار است برای یک آرایشگر مشغول به کار شوند. آنها برای پرداخت هزینه مسافرت خود پولی ندارند بنابراین باید به شکلی این هزینه را پرداخت کنند. در نیجریه زنان مهاجر به عنوان برده‌ی جنسی بین ۲۰۰ تا ۵۰۰ دلار خرید و فروش می‌شوند. نماینده "سازمان بین‌المللی مهاجرت" در لیبی در ژنو اعلام کرد که کشورهای نیجریه و لیبی به بازار "مهاجرفروشی" تبدیل شده‌اند. او با اشاره به این واقعیت که باندهای قاچاق انسان در این کشورها بسیار فعال هستند، تاکید کرد که انسان‌های بی‌پناه در این کشورها زندانی و شکنجه می‌شوند و ماه‌ها بدون دریافت دستمزد به کارهای سخت واداشته می‌شوند. زنان مهاجر مجبورند به خودفروشی تن دهند یا به عنوان برده‌ی جنسی به "صاحبان متمول" خود خدمت کنند.
بر اساس گزارش یکی از پزشکان سازمان یادشده که از اردوگاه‌ها و بیمارستان‌های نیجریه و لیبی دیدن کرده است، آثار شکنجه و گرسنگی در چهره و اندام مهاجران آفریقایی به وضوح دیده می‌شود. او از مردی گامبیایی یاد کرد که تنها ۳۵ کیلو وزن داشت و در حال مرگ به بیمارستان منتقل شده بود. برخی از شکنجه‌شدگان که به "گروگان" گرفته شده بودند، می‌گفتند که "برده‌داران" آنان را مجبور می‌کردند با خانواده‌های خود تماس بگیرند و مبلغ هنگفتی برای آزادی‌شان طلب کنند. مهاجران در حال گفت‌وگوی تلفنی شکنجه می‌شدند تا بستگانشان صدای فریاد و ناله آنها را بشنوند.