در این روز مختار شاد کننده دل های شکسته اهل بیت (سلام الله علیهم )با ندای یا لثارات الحسین (سلام الله علیه)در کوفه قیام کرد.مختار در سال اول هجرت در طائف به دنیا آمد و در سال 67 قمری در کوفه به دست مصعب بن زبیر به شهادت رسید. کنیه او ابواسحاق است.ابوعبیده پدرش از صحابه بزرگ بود که درجنگ با فارس شهید شد. بعد پدر ،دو برادرش حکم و جبیر شهید شدند. مختار در هیجده ماه حکومتش هیجده هزار نفر از قاتلین سید الشهداء (سلام الله علیه)را به جهنم فرستاد. این به غیر از کسانی است که به دست اصحاب و یاران او و ابراهیم بن مالک اشتر در بیرون کوفه و در کنار نهر خازر کشته شدند. سعد عموی مختار از طرف امیرالمؤمنین و امام حسن (سلام الله علیهما)والی مداین بود ، و هر گاه جایی میرفت مختار را به جای خود می گذاشت. امیرالمؤمنین (سلام الله علیه) به او خبر از فتح و ظفر دادند، و میثم تمار در زندان کوفه او را بشارت داد. در روز عید قربان حکم پسر مختار خدمت امام محمد باقر(سلام الله علیه) آمد.بعد از اینکه خود را معرفی کرد،امام محمد باقر(سلام الله علیه) او را نزد خود خواند و او عرض کرد :آقای من،مردم در مورد پدر من بسیار سخن می گویند. به خدا قسم سخن درست کلام شماست. امام (سلام الله علیه) فرمودند: مردم چه می گویند؟ پسر مختارگفت: مردم می گویند،پدرم دروغگو بوده است. اکنون هر چه شما بفرمایید آن را قبول دارم .امام (سلام الله علیه) فرمود:سبحان الله ، پدرم خبرداد که مهریه مادرم از پولی بود که مختار آن را برای پدرم فرستاد.مختار خانه های خراب ما را آباد کرد،و دشمنان ما را به قتل رسانید،و هر خونی که از ما به زمین ریخته شد طلب نمود.آنگاه سه مرتبه فرمود :(رحم الله اَباک)حقی از ما نزد احدی نماند مگر اینکه آن را گرفت. در کودکی ،امیرالمؤمنین (سلام الله علیه) او را روی زانوی خویش می نشاند و به او لطف و مرحمت می فرمود، و دست بر سر او میکشید،و به او می فرمود:یا کیّس یا کیّس! ای زرنگ ،ای زرنگ!امام محمد باقر(سلام الله علیه) می فرماید:(هر حقی که ما نزد کسی داشتیم او مطالبه نمود،قاتلین ما را کشت و برای ما خونخواهی نمود). (اختیار معرفه الرجال ج1 ص340 و بحارالانوار ج45 ص343) در روایت دیگر می فرماید:هنگامی که مختار سر عبیدالله را برای امام زین العابدین(سلام الله علیه) فرستاد،آن حضرت سر سفره بود و خوشحال شد و برای مختار دعا فرمود(فرسان الهیجاء ج2 ص 199) بنا بر قول دیگری قیام مختار در شب چهاردهم ربیع الاول سال66 قمری(وقایع الشهور ص74) و بنا بر قولی 16 ربیع الثانی بوده است(امالی شیخ طوسی ص240)