«شیعه نیوز»:نام شريف آن بزرگوار فاطمه و مشهورترين لقب آن حضرت، «معصومه» است. پدر بزرگوارش امام هفتم شيعيان حضرت موسي بن جعفر ( علیه السلام ) و مادر مکرمه اش حضرت نجمه خاتون ( سلام الله علیها ) است . آن بانو مادر امام هشتم نيز هست . لذا حضرت معصومه ( سلام الله علیها ) با حضرت رضا ( علیه السلام ) از يک مادر هستند.
ولادت آن حضرت در روز اول ذيقعده سال 173 هجري قمري در مدينه منوره واقع شده است. ديري نپاييد که در همان سنين کودکي مواجه با مصيبت شهادت پدر گرامي خود در حبس هارون در شهر بغداد شد. لذا از آن پس تحت مراقبت و تربيت برادر بزرگوارش حضرت علي بن موسي الرضا ( علیه السلام ) قرارگرفت.
در سال 200 هجري قمري در پي اصرار و تهديد مأمون عباسي سفر تبعيد گونه حضرت رضا ( علیه السلام ) به مرو انجام شد و آن حضرت بدون اين که کسي از بستگان و اهل بيت خود را همراه ببرند راهي خراسان شدند.
يک سال بعد از هجرت برادر، حضرت معصومه ( سلام الله علیها ) به شوق ديدار برادر و اداي رسالت زينبي و پيام ولايت به همراه عده اي از برادران و برادرزادگان به طرف خراسان حرکت کرد و در هر شهر و محلي مورد استقبال مردم واقع مي شد.
اين جا بود که آن حضرت نيز همچون عمه بزرگوارشان حضرت زينب( سلام الله علیها ) پيام مظلوميت و غربت برادر گراميشان را به مردم مؤمن و مسلمان مي رساندند و مخالفت خود و اهلبيت ( علیه السلام ) را با حکومت حيله گر بني عباس اظهار مي کرد. بدين جهت تا کاروان حضرت به شهر ساوه رسيد، عده اي از مخالفان اهلبيت که از پشتيباني مأموران حکومت برخوردار بودند، راه را بر آن حضرت بستند و با همراهان حضرت وارد جنگ شدند، در نتيجه تقريباً همه مردان کاروان به شهادت رسيدند، حتي بنابر نقلي حضرت( سلام الله علیها ) معصومه را نيز مسموم کردند.
به هر حال، يا بر اثر اندوه و غم زياد از اين ماتم و يا بر اثر مسموميت از زهر جفا، حضرت فاطمه معصومه ( سلام الله علیها ) بيمار شدند و چون ديگر امکان ادامه راه به طرف خراسان نبود، قصد شهر قم را نمود. پرسيد: از اين شهر«ساوه» تا «قم» چند فرسنگ است؟ آن چه بود جواب دادند. فرمود: مرا به شهر قم ببريد، زيرا از پدرم شنيدم که مي فرمود: شهر قم مرکز شيعيان ما است.
بزرگان شهر قم وقتي از اين خبر مسرت بخش مطلع شدند به استقبال آن حضرت شتافتند و در حالي که «موسي بن خزرج» بزرگ خاندان «اشعري» زمام ناقه آن حضرت را به دوش مي کشيد و عده فراواني از مردم پياده و سواره گرداگرد کجاوه حضرت در حرکت بودند، حدوداً در روز 23 ربيع الاول سال 201 هجري قمري حضرت وارد شهر مقدس قم شدند. سپس در محلي که امروز «ميدان مير» ناميده مي شود شتر آن حضرت در جلو در منزل «موسي بن خزرج» زانو زد و افتخار ميزباني حضرت نصيب او شد.
آن بزرگوار به مدت 17 روز در اين شهر زندگي کرد و در اين مدت مشغول عبادت و راز و نياز با پروردگار متعال بود. محل عبادت آن حضرت در مدرسه ستيه به نام «بيت النور» هم اکنون محل زيارت ارادتمندان آن حضرت است.
سرانجام در روز دهم ربيع الثاني و «بنا بر قولي دوازدهم ربع الثاني» سال 201 هجري پيش از آن که ديدگان مبارکش به ديدار برادر روشن شود، در ديار غربت و با اندوه فراوان ديده از جهان فروبست و شيعيان را در ماتم خود به سوگ نشاند.
مردم قم با تجليل فراوان پيکر پاکش را به سوي محل فعلي که در آن روز بيرون شهر و به نام «باغ بابلان» معروف بود تشييع نمودند.
همين که قبر مهيا شد در اين که چه کسي بدن مطهر آن حضرت را داخل قبر قرار دهد دچار مشکل شدند، که ناگاه دو تن سواره که نقاب به صورت داشتند از جانب قبله پيدا شدند و به سرعت نزديک آمدند و پس از خواندن نماز يکي از آن دو وارد قبر شد و ديگري جسد پاک و مطهر آن حضرت را برداشت و به دست او داد تا در دل خاک نهان سازد.
آن دو نفر پس از پايان مراسم بدون آن که با کسي سخن بگويند بر اسب هاي خود سوار و از محل دور شدند.
بنا به گفته بعضي از علما به نظر مي رسد که آن دو بزرگوار، دو حجت پروردگار حضرت رضا ( علیه السلام ) و امام جواد ( علیه السلام ) باشند چرا که معمولاً مراسم دفن بزرگان دين با حضور اوليا الهي انجام شده است.
پس از دفن حضرت معصومه( سلام الله علیها ) موسي بن خزرج سايباني از بوريا بر فراز قبر شريفش قرار داد تا اين که حضرت زينب فرزند امام جواد( علیه السلام ) به سال 256 هجري قمري اولين گنبد را بر فراز قبر شريف عمه بزرگوارش بنا کرد و بدين سان تربت پاک آن بانوي بزرگوار اسلام قبله گاه قلوب ارادتمندان به اهلبيت ( علیه السلام ) و دارالشفاي دلسوختگان عاشق ولايت وامامت شد.
T