به گزارش «شیعه نیوز»، با نزدیک شدن ایام جام جهانی و تهدیدهای داعش در مورد ارتکاب عملیات‌های تروریستی در خلال برگزاری این مسابقات، باعث شده این پرسش بار دیگر مطرح شود که به راستی ابوبکر بغدادی، رهبر گروه تروریستی داعش در کجا مخفی شده است؟
«شیخ صالح الحموی» از برجسته‌ترین چهره‌های وابسته به سازمان جاسوسی ترکیه (میت) در میان گروه‌های سلفی جهادی فعال در حوزه شام و عراق، در یک سلسله توییت از محل اختفای ابوبکر بغدادی، وضعیت فعلی قلمرو داعش و حمایت آمریکا از این سازمان تروریستی پرده برداشت.
او با اشاره به شکست‌های گسترده و سریع داعش در عراق، رقه، دیرالزور، المیادین و البوکمال نوشته است: «علیرغم ماه‌ها مقاومت داعش در موصل و رقه، این گروهک تروریستی به صورت ناگهانی و سریع‌تر از انتظارات اولیه از شهرهای مختلف استان دیرالزور سوریه و از طرف دیگر شهرهای مختلف استان الانبار و منطقه الحویجه استان کرکوک عقب‌نشینی کرد. همان ایام، این پرسش به طور جدی مطرح بود که داعش نیروهای خود را به چه منطقه‌ای منتقل می‌کند که بابت حفظ آنان، حاضر است از شهرهای مهم عقب‌نشینی کند؟ این پرسش در روزهای آخر نبرد در رقه و اخیرا در محله حجر الاسود دمشق اهمیت مضاعفی پیدا می‌کند؛ زیرا داعش به صورت رسمی عوامل خود را سوار بر اتوبوس کرده و طی توافق با طرف دوم نبرد، در ازای تسلیم کردن منطقه محل نبرد نیروهای خود را به منطقه دیگر منتقل کرد!»
برای شناخت منطقه تحت کنترل داعش باید بیابان‌های شمال غربی استان الانبار و شرق فرات در استان دیرالزور سوریه را در نظر گرفت. این منطقه بیابانی که در عراق به «وادی عجیج» و در سوریه به «بادیه شرقی» (منطقه بیابانی واقع در شرق رود فرات) معروف است، جمعا حدود ۱۰۰ کیلومتر از نوار مرزی میان دو کشور عراق و سوریه را در برمی‌گیرد که عمق آن در داخل خاک سوریه به ۴۰ کیلومتر و در داخل خاک عراق به ۱۵۰ کیلومتر می‌رسد. این منطقه فاقد آب آشامیدنی بوده و به همین جهت هیچ روستا و منطقه مسکونی در آن قرار ندارد!
صالح الحموی در مورد امکانات داعش در این منطقه می‌نویسد: «داعش از سال ۲۰۱۵ یک کمیته ویژه در سطوح عالی و با اختیارات کافی تشکیل داد تا این منطقه را برای بازگشت داعش تجهیز کنند. در این راستا، انبارهای تسلیحاتی و خوراکی متعددی در این منطقه ساخته شد که همگی زیر خاک بوده و با تصویربرداری هواپیماهای بدون سرنشین غیرقابل شناسایی هستند! در این انبارها، بیش از ۳ میلیون لیتر بنزین علاوه بر خوراکی و غذای کافی وجود دارد؛ به طوری که تا چهار سال داعش بی‌نیاز از تأمین تسلیحات و غذا برای نیروهای خود از خارج از این منطقه باشد!»
او در ادامه افزود: «برنج و نمکی که داعش در این منطقه نگهداری می‌کند، بیش از کل برنج و نمک مستقر در استان‌های الانبار و دیرالزور است و داعش طی دو سال تا توانسته در این منطقه برنج و نمک ذخیره کرده است.»
عضو مؤسس جبهه النصره در ادامه به تسلیحات داعش پرداخته است: «زمانی که داعش از شهرها و روستاهای دیرالزور عقب‌نشینی می‌کرد، فاتحان به وضوح می‌دیدند که پایگاه‌های تسلیحاتی تخلیه شده است. البته در مواردی آمریکا و روسیه پایگاه‌ها را بمباران می‌کردند و همین موضوع دستاویز یا به عبارت دقیق‌تر پوشش در مورد انتقال تسلیحات به منطقه نامعلوم بود! اما حتی پایگاه‌هایی که بمباران نشده بودند نیز شاهد تخلیه تسلیحات سبک و سنگین بودند! مشخصا در این زمینه می‌توان انبار تسلیحات سنگین جنوب حسکه (فوج المیلبیه)، تسلیحات سنگین مستقر در پادگان لشکر ۱۷ رقه و پادگان‌های استان دیرالزور را نام برد که بعد از فتح آن توسط جبهه مقاومت یا ائتلاف کردهای متحد آمریکا، تصاویر تسلیحات جا مانده در پادگان منتشر نشد! این موارد نشان می‌دهد تسلیحات پیش‌گفته در فرصت‌های مشخص به مناطق امن منتقل شده بود و به عبارت دقیق‌تر باید گفت داعش آن‌ها را به پادگان‌ها و انبارهای تسلیحاتی زیرزمینی خود در این منطقه بیابانی منتقل کرده است.»
این چهره وابسته به سازمان جاسوسی ترکیه (میت) تأکید می‌کند که آمریکا صحنه‌گردان واقعی پروژه بازگشت داعش به بیابان‌های مرزهای عراق و سوریه بوده و برای ادعای خود، سه دلیل را ذکر می‌کند.
۱- زمانی که ارتش عراق با همکاری حشد الشعبی عملیات درع صحرا را برای نابودی تروریست‌های داعش از سنجار تا قائم آغاز کرد، به روستای کوجکی به نام «دشیشه» در مرزهای عراق و سوریه رسید. در این مقطع، نخست وزیر به عنوان فرمانده کل قوا تحت فشار آمریکا به طور رسمی «پایان موفق عملیات» را اعلام کرد و نیروهای عراقی وارد وادی عجیج نشدند. روستای دشیشه می‌توانست نقطه ورود نظامیان عراقی به وادی عجیج باشد!
۲- آمریکا در همین راستا با صراحت و شفافیت بیش‌تری بر ائتلاف کردهای موسوم به سوریه دموکراتیک (قسد) تحکم کرد. این ائتلاف بعد از سیطره بر سواحل شرقی رود فرات تا شعاع مشخص، به سمت مرزهای عراق حرکت و مشخصا عملیات خود را در منطقه‌ای به نام «الهول» علیه داعش آغاز کرد. بلافاصله آمریکا وارد عمل شده و مانع از گسترش عملیات قصد به منطقه الهول شد و حتی فراتر از آن، در سپتامبر ۲۰۱۷ قسد را وادار کرد تا یک پایانه مرزی با قلمرو داعش به نام «الشیمسانی» دایر کند!
۳- آمریکا حفاظت هوایی از این منطقه را بر عهده دارد و هر خودرویی که قصد ورود یا خروج به این منطقه را داشته باشد، در خطر بمباران آمریکا قرار دارد. با این حال، پنتاگون تا کنون از بمباران عمق این منطقه و خودروهای مستقر در آن خودداری کرده است. چرا آمریکا مانع رفت و آمد اهالی این منطقه با مناطق اطراف می‌شود؛ اما از طرف دیگر با عملیات نیروهای عراقی یا کرد در آن‌جا مخالفت می‌کند؟
نفر دوم جبهه النصره در زمان تأسیس آن خاطرنشان کرد: «اطلاعات گردآوری شده نشان می‌دهد نزدیک به ۶۰۰۰ نیرو در بخش عراقی این بیابان و ۲۰۰۰ نیرو در بخش سوری این بیابان مستقر هستند. همه این ۸ هزار نیرو را افراد نخبه آموزش دیده برای جنگ‌های چریکی و بیابانی و فرماندهان داعش تشکیل می‌دهند. این ظرفیت بالا به نظر می‌رسد تعمدا در این منطقه حفظ شده تا در ازای سناریوهای بعدی، به عنوان برگه‌ای – علیه کشورهای دیگر - مورد استفاده واشنگتن قرار گیرد.»
گفتنی است علاوه بر منطقه یاد شده، هم اکنون در غرب رود فرات (شرق استان حمص و غرب استان دیرالزور) نیز داعش یک منطقه بیابانی نسبتا وسیع را در اشغال خود دارد و طی یک ماه اخیر نیز بارها از این منطقه به پایگاه‌های جبهه مقاومت و ارتش سوریه در استان دیرالزور و ریف شرقی حمص حمله کرده است.
لازم به ذکر است که صالح الحموی در زمان تأسیس جبهه النصره، نفر دوم این گروهک تروریستی بوده و بسیاری از سران این سازمان تروریستی – مانند «عبدالرحیم عطون» (مفتی عام النصره) و «ابو مالک التلی» (فرمانده بزرگ النصره در عرسال لبنان و دومین برجسته‌ترین فرمانده فعلی تحریر الشام)، «مظهر الویس» (مسئول امور زندان‌های تحریر الشام) و... – توسط وی جذب النصره شدند. در آن زمان، ابوبکر بغدادی به عنوان رهبر دولت اسلامی عراق (شاخه القاعده در عراق)، «ابومحمد الجولانی» را همراه با «صالح الحموی» و «ابو ماریا القحطانی» به سوریه فرستاد تا شاخه القاعده در سوریه را با عنوان «جبهه النصره» تأسیس کنند. این نکته نشان دهنده عمق پیوندهای صالح الحموی با ابوبکر بغدادی در گذشته است و قاعدتا این ارتباط – در سطح جاسوسی و اطلاعاتی - می‌تواند در سطوحی طی سال‌های بعد نیز ادامه داشته باشد.