به گزارش «شیعه نیوز»، اندیشه تابناک مهدویت در طول تاریخ و از زمان بشارت پیامبر گرامی اسلام (ص) به ظهور مهدی موعود، به اشکال و اغراض مختلف و با ادعاهایی چون مهدویت، نیابت امام عصر (عج) و همسری و فرزندی ایشان مورد سوء استفاده افراد قرار گرفته است.
یکی از کسانی که نزدیک به یک دهه است خود را جزو افرادی می داند که در روایات از او به عنوان یار امام عصر (عج) نام برده شده و در حوادث زمان ظهور نقش آفرین است، فردی به نام« احمد اسماعیل» است که به کمک شبکه های تلویزیونی-ماهواره ای و به مدد طمع ورزی عده ای، توانسته طرفدارانی در عراق و ایران پیدا کند.
شناخت جریان احمد اسماعیل
احمد اسماعیل اهل یکی از روستاهای حومه شهر بصره و فارغ التحصیل معماری از دانشگاه بصره در سال 1998 میلادی است. او مدتی در نجف اشرف به تحصیل علوم دینی مشغول بود و پس از مدت کوتاهی خود را احمد الحسن، نواده پنجم امام مهدی (عج) و سید یمانی خواند.
او در عراق و ایران دعوت خود را با عنوان سید یمانی آغاز نمود و ادعا کرد که با امام زمان (عج) ملاقات هایی داشته و مهاجرتش به نجف اشرف به دستور حضرت و با هدف اصلاح امور حوزه علمیه نجف بوده است.
احمد اسماعیل رفته رفته ادعای خود را توسعه داد و گفت، فرزند امام زمان (عج) و وصی و نماینده ایشان است. در عین حال خود را مهدی موعود خواند و بسیاری از روایات را نیز بر خود تطبیق داد.
شمه ای از جریان، به قلم محقق کورانی
محقق گرانقدر علی کورانی با نام مستعار محمد علی نصرالدین در خصوص ادعای احمد اسماعیل می نویسد: « احمد اسماعیل در نجف بر فردی به نام حیدر مشتت المنشدادی وارد شد و به همراه سی و پنج نفر دیگر، بسیاری از اوقات را کنار نهر های اطراف نجف به عبادت و گوشه نشینی می پرداختند. تا اینکه در سال 1424 قمری، حیدر مشتت و احمد اسماعیل تصمیم گرفتند حرکت یمانی را که احادیث، او را وزیر امام زمان (عج) می خوانند، آغاز کنند.
آنها بر این امر اتفاق نظر پیدا کردند که احمد اسماعیل، یمانی موعود و حیدر مشتت شاهد وی باشد. پس از یک سال حیدر مشتت، خود را یمانی و احمد اسماعیل را دروغگو خواند و به نقد ادعاهای احمد اسماعیل پرداخت. بالاخره حیدر مشتت در راه بغداد به ضرب گلوله کشته شد و طرفدارانش احمد اسماعیل را به قتل او متهم کردند.»
اقدامات نظامی احمد اسماعیل
وی پس از مدتی اقامت در نزدیکی بصره، توانست عده ای را به خود جذب کند و دو مرکز در استان بصره و ناصریه و چند مرکز کوچک تر در استان های دیگر عراق تاسیس کند و حدود پانصد نفر از طرفدارانش را مسلح سازد. روز عاشورای سال 2008 میلادی در بصره طرفداران وی در حالی که در هیات های عزاداری فریاد می زدند: «مهدی آمد، مهدی آمد» به سوی پلیس بصره تیر اندازی کردند و درگیری به ناصریه کشیده شد که یک هفته نیز ادامه یافت.
در آن درگیری حدود صد نفر از آنها کشته و چندین نفر هم دستگیر شدند و احمد اسماعیل فراری و مخفی شد.
استفاده از شعبده و هیپنوتیزم
به دنبال این حادثه، پرونده امنیتی احمد اسماعیل نزد پلیس بصره تشکیل شد. پلیس در گزارش خود نوشت: «یمانی احمد اسماعیل صالح الحسن متولد 1968 میلادی است. ما با خانواده وی ملاقات کردیم و بر ما معلوم شد که وی از خانواده سادات نیست و از سحر، شعبده و هیپنوتیزم برای جذب افراد استفاده می کند.»
از نکات قابل توجه در گزارش مذکور این بود که اگر مریدان احمد اسماعیل جزء فرهیختگان، دانشجویان، اساتید، مهندسین و حتی طلاب علوم دینی بودند.
حمایت مالی از امارات /هدف قرار دادن مراجع دینی در نجف
حسین الحمامی یکی از دستگیر شدگان از سوی پلیس و به عنوان رهبر روحی و معنوی جریان احمد اسماعیل در اعترافات خود به این نکات حائز اهمیت اشاره کرده است:
«جریان احمد اسماعیل یک جریان سازمان یافته و متشکل از بخش های مختلفی مانند بخش علمی، مالی و نظامی است و از سوی دولت امارات متحده عربی تغذیه مالی می شود و دیگر اینکه سازمان تلاش می کند مراجع دینی نجف را هدف قرار دهد.»
نتیجه پژوهش
بی تردید جریان احمد اسماعیل، جریانی انحرافی است که با هدف ضربه زدن به اندیشه و حقیقت مهدویت و علمای شیعه در کشور عراق شکل گرفته و رفته رفته رنگ اعتقادی و کلامی به خود گرفته است.
سوال این است که چرا حامد اسماعیل مانند دیگر مدعیان دروغین همچو برزنجی و کرعاوی به صورت شفاف ادعای مهدویت نکرد؟ پاسخ این است که ادعای مهدویت لوازم و مشکلات بسیار زیادی دارد. نخستین مشکل این است که امام زمان (عج) در مکه مکرمه قیام خواهد نمود و با او بین رکن و مقام بیعت خواهد شد و امور دیگری که تحقق آنها تنها به دست خداست و لذا اگر کسی مستقیما ادعای مهدویت بکند، این امور از او مطالبه خواهد شد که قطعا دروغگویی اش خیلی زود آشکار می گردد.
با این وجود، احمد اسماعیل ادعای مهدویت را به ادعای یمانی بودنش ضمیمه کرده است و بنا بر نظر اهل تحقیق هدف اصلی او از چنین حرکت و ادعایی چیزی جز کاشتن تخم ناامیدی در دل منتظران و اساسا ایجاد شک و تردید به اندیشه مهدویت است و این همان هدفی است که همه مدعیان دروغین در این عرصه آن را دنبال می کنند.