به گزارش«شیعه نیوز»، فاضل گرامی و عارف الهی آیت الله سید کمال الدین موسوی شیرازی از مبارزین در سه جبهه جهاد با نفس، جهاد با رژیم پهلوی در نهضت اسلامی و نیز جهاد علمی با فرقه های انحرافی شیخیه و بهائیه بوده است.
تولد و میزان دانش
سید کمال الدین به سال 1307 شمسی در شیراز متولد شد، پدرش شغل آزاد داشت و صاحب حالات معنوی و اخلاقی بود. او پس از طی دوران کودکی و طبق فطرت پاک درونی به فراگیری علوم دینی علاقه مند شد و راه شریعت را در پیش گرفت. ابتدائا مقدمات را در مدرسه آقاباباخان آموخت و پس از آن در سال 1324 شمسی عازم شهر مقدس قم شد.
در آن شهر دوره سطح را تمام نمود و به محفل درس خارج آیات عظام بروجردی و سید محمدرضا گلپایگانی راه یافت.
او که ذوق عرفانی داشت، دروس حکمت و اخلاق را از چشمه سار معرفت حضرت امام خمینی (ره) مستفیض شد.
در جبهه سیاسی
سید کمال الدین، انسانی آزاده و بابصیرت بود و با شروع نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی (ره) او در صف انقلابیون قرار گرفت و در مبارزه با دستگاه خودکامه رژیم پهلوی جدی و پرتلاش بود.
او سرانجام در پی آزار و اذیت های رژیم که به زندانی شدن او نیز انجامید، در سال 1343 شمسی مجبور شد تا در نجف به استاد و مراد خود، امام خمینی (ره) بپیوندد. در اقامت 14 ساله اش در مدینه العلم نجف، خوشه چین محضر بزرگان فقاهت و معرفت ازجمله آیات عظام خمینی و خویی بوده و در این مسیر به درجاتی از علم و عمل نائل آمد.
در جبهه مبارزه با نفس
سید کمال الدین با عمل به علوم اهل بیت (علیهم السلام) و بهره گیری از نفس گرم اساتید الهی و وارسته موفق شده بود تا قوای درونی اش را در جهت شکوفایی بکار گیرد و به فتوحات روحانی و اخلاق عملی نائل شود.
نماز شبش ترک نمی شد و به خواندن نماز اول وقت ملتزم بود. به جایی رسید که طالبان وادی معرفت به گرد او جمع شدند و او با استفاده از کتابهای لقاءالله و المراقبات میرزا جواد آقا ملکی تبریزی در ارتقاء معنوی افراد مستعد قدم های موثری برداشت. وی همچنین کتاب معراج السعاده را برای مبتدیان توصیه می نمود.
در جبهه تبلیغی و فکری
آیت الله موسوی پس از مراجعت از نجف، در قم ساکن شد ولی در ایام تعطیل و تبلیغ به نقاط مختلف کشور خصوصا کرمان می رفت. زمانی که منحرفین از صوفیه قصد داشتند شهر "ماهان" را مرکز فعالیت های خود قرار دهند، ایشان به آنجا رفت و ضمن اقامه نماز جماعت و انجام امور دینی، تبلیغات وسیعی را علیه گروه های منحرف به راه انداخت و مردم منطقه را از افتادن در دام آنها نجات داد. گاهی نیز بالباس مبدل با فرق شیخیه نشست و برخاست می نمود تا آنها را از انحرافشان آگاه نماید.
نوشته اند که ایشان در ایام عاشورا معمولا به روستاهای اطراف کرمان می رفت و عزاداری پرشوری بر پا می نمود.
آثار ماندگار
از قلم این دانشمند عارف رساله ای در رد بهائیت و تصوف و نیز مجموعه سخنرانی اخلاقی برجای مانده است.
غروب روشنگری
ایشان در پی وقوع حادثه واژگونی اتوموبیل در اتوبان قم-تهران در سال 1366 شمسی در حالی که 60 سال داشت، دارفانی را وداع گفت و به سوی عالم باقی رهسپار شد.
پیکر پاک آن عارف والامقام، پس از تشییع و اقامه نماز توسط حضرت آیت الله بهاءالدینی (رحمه الله علیه) در حرم حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها) به خاک سپرده شد.
عاش سعیدا و مات سعیدا.