به گزارش«شیعه نیوز»، عبدالفتاح سیسی با کسب ۹۷ درصد آرا مردم مصر بار دیگر رئیس جمهور مصر شد. گروه‌های مدافع حقوق بشر، بارها سیسی را به سرکوب معترضان و رسانه‌های خبری مصری متهم کرده‌اند.
جعفر قنادباشی کارشناس مسائل آفریقا در یادداشت ذیر مشکلات داخلی پیش روی السیسی را بررسی کرده است:
«هرچند نتایج حاصله از انتخابات اخیر ریاست جمهوری مصر و پیروزی مجدد ژنرال السیسی در این انتخابات، از تداوم شیوه‌های حکومتی در این کشور و تثبیت محدودیت‌های سیاسی چهارسال گذشته حکایت دارد، ولیکن برخی از گمانه‌زنی‌ها، بر احتمال تغییر این شیوه‌ها اشاره دارند و چنین تغییر احتمالی را، واکنشی در قبال کاهش مشارکت واجدین شرایط در این انتخابات که نمایانگر افزایش میزان نارضایتی‌ها در این کشورنیز هست، می‌دانند.
در واقع با روشن شدن این موضوع که کمتر از نیمی از واجدین شرایط در انتخابات اخیر ریاست جمهوری شرکت کرده‌اند، این پرسش مطرح شده که: ژنرال السیسی و همکاران نظامی‌اش در هیأت حاکمه مصر در واکنش به این امر چه رفتاری را از خود نشان خواهند داد و تا چه اندازه، کاهش شرکت‌کنندگان در انتخابات، آنان را نگران کرده و به تجدید نظر در شیوه‌های سرکوبگرانه وادار خواهد کرد؟
البته در عرف معمول، طرح چنین سؤالی تنها در خصوص نظام‌های سیاسی دموکراتیک و مردمسالار، مصداق پیدا می‌کند، چراکه احزاب سیاسی می‌کوشند تا به منظور فراهم کردن زمینه پیروزی‌های بعدی انتخاباتی، تمایلات و گرایش‌های عمومی در تصمیم گیری‌ها وسیاستگذاری‌های خود منظور کنند و با کاهش عوامل نارضایتی، میزان مشارکت مردم را در دوره‌های انتخاباتی آینده افزایش دهند.
بر اساس این فرض و از آنجا که نظام حکومتی کنونی مصر، در دسته رژیم‌های کودتایی و غیردموکراتیک، دسته‌بندی می‌شود، قاعدتاً این انتظار که السیسی و همکاران نظامی‌اش با مشاهده نتایج انتخابات اخیر، درصدد تغییر شیوه‌های سرکوبگرانه در مصر برآیند، انتظار بیهوده‌ای خواهد بود؛ بویژه آنکه به موازات گسترش نارضایتی‌های عمومی در مصر، پتانسیل حرکت‌های انقلابی آن هم در قالب تمایل به تحولات عمیق و پایه‌ای دراین کشور، همچنان پتانسیلی بسیار قوی است و این اجازه را به نظامیان حاکم نخواهد داد تا بازکردن محدود و هدایت شده فضای سیاسی، کاهش این پتانسیل را تجربه کنند. این به معنای آن است که کاهش دامنه سرکوب و بازشدن فضای سیاسی در مصر به معنی فراهم شدن شرایط برای مخالفت‌های گسترده با نظامیان حاکم و آغاز حرکت‌های مردمی و براندازانه علیه هیأت حاکمه مصر خواهد بود.
به هرترتیب برگزاری انتخابات در هرکشور و میزان مشارکت رأی‌دهندگان در آن، به مثابه یک نظرسنجی نسبتاً دقیق تلقی می‌شود و به صورتی روشن، نحوه نگرش مردم به عملکرد یک نظام سیاسی و تصوری که از توانمندی‌های بعدی آن را دارند، آشکار می‌کند. ولذا مشارکت بسیار اندک در انتخابات اخیر ریاست جمهوری مصر را باید، به معنی جایگاه بسیار محدود نظامیان در میان مردم و سستی پایه‌های حکومتی آنان دانست، امری که السیسی را از اجرای مانورهای سیاسی که ممکن است موجبات سرنگونی رژیم وی را فراهم کند بازخواهد داشت.»