شیعه نیوز: در حکمت ۱۴۲ نهج البلاغه آمده است:
«التَّودُّدُ نصفُ العَقْل»(۱)
دوستی ورزیدن نیمی از خرد و خردمندی است.
شرح و تفسیر:
دوستی ورزیدن با دیگران چنانچه با رعایت اصول و معیارهایی که برای انتخاب دوست در معارف اسلامی مطرح شده صورت گیرد برای انسان دارای برکات و آثار بسیار خوبی خواهد بود. دوستان
خوب می توانند در گرفتاری ها و مشکلات شخصی را یاری دهند و از طرفی نقش دوست را در تربیت و هدایت انسان به سمت کمالات معنوی و اخلاقی نمی توان از نظر دور داشت.
انسان خردمند بی جهت برای خویش دشمن تراشی نمی کند که دشمنی برای انسان مشکلات زیادی به وجود می آورد و او را از حرکت در مسیر تکاملی باز می دارد؛ زیرا هزار دوست کم است و یک دشمن زیاد.
محبت و دوستی با دیگران یکی از اصول خردمندی در زندگی اجتماعی می باشد که در روایات زیادی بر این مسئله تاکید شده است.
درخت دوستی بنشان که کام در برآرد
درخت دشمنی برکن که رنج بی شمار آرد