به گزارش «شیعه نیوز»، امروز چهارشنبه 13 جمادي الاول 1428 هجري قمري، سالروز شهادت حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) است، بزرگ بانويي که اقدامات وي در دوران کوتاه زندگي، از او الگويي فرهيخته و جاودانه براي زنان عالم ساخت.
آفرينش و زندگي فاطمه اين نکته را به اثبات رساند که ميتوان احساسات و انعطاف زنانه را با شعور و درايت حماسي پيوند زد؛ ميتوان از محيط خانه منشأ تحولات اجتماعي و تاريخي شد؛ ميتوان در محراب عبادت با ملک همنوا گرديد و از آنجا، پاي به مسجد گذاشت و بلاغت را در ادبيات سياسي و فرهنگي به اوج رساند؛ ميتوان اوج اقتدار زنانه را در خضوع به همسر، پرورش فرزند، خانه داري هدفمند، توجه به علم و معرفت و حضور مؤثر در مهم ترين عرصه هاي حيات سياسي و اجتماعي، تعريف کرد و عمر کوتاه زندگي مادي را تا هميشه تاريخ جاودانه ساخت.
فاطمه زهرا( سلام الله علیها ) شخصيتي ممتاز و برجسته
شخصيت زهراي اطهر، در ابعاد سياسي و اجتماعي و جهادي، شخصيت ممتاز و برجسته اي است؛ به طوري که همه زنان مبارز و انقلابي و برجسته و سياسي عالم مي توانند از زندگي کوتاه و پرمغز او درس بگيرند.
زني که در بيت انقلاب متولد شد و تمام دوران کودکي را در آغوش پدري گذراند که مشغول يک مبارزه عظيم جهاني و فراموش نشدني بود. وي در دوران کودکي، سختيهاي مبارزه دوران مکه را چشيد، به شعب ابيطالب برده شد، گرسنگي و سختي و رعب و انواع شدتهاي دوران مبارزه مکه را لمس و بعد که به مدينه هجرت کرد، همسر مردي شد که تمام زندگي اش جهاد فيسبيلالله بود و در تمام قريب به يازده سال زندگي مشترک فاطمه زهرا ( سلام الله علیها ) و اميرالمؤمنين( علیه السلام )، هيچ سالي، بلکه هيچ نيم سالي نگذشت که اين شوهر، کمر به جهاد فيسبيلالله نبسته و به ميدان جنگ نرفته باشد و اين زن بزرگ و فداکار، همسري شايسته يک مرد مجاهد و يک سرباز و سردار دائمي ميدان جنگ را نکرده باشد .
زندگي فاطمه زهرا( سلام الله علیها )، اگر چه کوتاه بود و حدود بيست سال بيشتر طول نکشيد، اما اين زندگي، از جهت جهاد، مبارزه ، تلاش، کار انقلابي، صبر انقلابي، درس، فراگيري و آموزش، سخنراني و دفاع از نبوت و امامت و نظام اسلامي، درياي پهناوري از تلاش و مبارزه و کار و در نهايت هم شهادت است.
مقام معنوي اين بزرگوار، نسبت به مقام جهادي، انقلابي و اجتماعي او به مراتب بالاتر است. فاطمه زهرا( سلام الله علیها ) به ظاهر، يک بشر و يک زن، آن هم زني جوان است؛ اما در معنا، يک حقيقت عظيم و يک نور درخشان الهي و يک بنده صالح و يک انسان ممتاز و برگزيده است.
ام ابيها؛ تسلي بخش پيغمبر( صلی الله علیه و آله و سلم )
تا قبل از ازدواج که دخترکي بود، با آن پدر به اين عظمت کاري کرد که کنيهاش را ام ابيها – مادر پدر - گذاشتند. در آن زمان، پيامبر رحمت و نور، پديد آورنده دنياي نو و رهبر و فرمانده عظيم آن انقلاب جهاني انقلابي که بايد تا ابد بماند، در حال برافراشتن پرچم اسلام بود.
آن حضرت چه در دوران مکه، چه در دوران شعب ابيطالب و چه آن هنگام که مادرش خديجه از دنيا رفت و پيغمبر را تنها گذاشت، در کنار و غمخوار پدر بود. دل پيغمبر در مدت کوتاهي با دو حادثه وفات خديجه و وفات ابي طالب شکست. فاطمه زهرا ( سلام الله علیها ) در آن روزها قد برافراشت و با دستهاي کوچک خود غبار محنت را از چهره پيغمبر زدود.