شیعه نیوز: حاکمان در اداره امور مربوط به شهروندان ممکن است گاهی مرتکب ظلم بشوند. در برخی از فرازهای نهج البلاغه به پیامدهای ظلم حاکمان اشارات و تصریحاتی شده است که چهار مورد از آن عبارت است از:
۱) آوارگی و جلای وطن (فرارمغزها و غیرمغزها)
در حکمت ۴۷۶ ، امیرالمؤمنین علیه السلام حاکم فارس را از سختگیری (العَسف) و ظلم (الحَیف) بر مردم نهی کرده و در ضمن آن فرموده‌اند: سختگیری موجب می‌شود مردم جلای وطن کنند (فَإِنَّ الْعَسْفَ یَعُودُ بِالْجَلَاءِ)
۲) شورش و اقدام نظامی
در همان نامه به والی فارس نوشته‌اند: ستم مردم را وادار به اقدام نظامی علیه حکومت می‌کند (وَ الْحَیْف یَدْعُو إِلَى السَّیْف)
۳) شیوع فساد مالی و رشوه
در نامه ۷۹ به سرداران لشکر نوشته‌اند: حاکمان سابق مردم را از حقشان بازداشتند و در نتیجه مردم مجبور شدند با رشوه دادن حق خودشان را بخرند(أَنَّهُمْ مَنَعُوا النَّاسَ الْحَقَّ فَاشْتَرَوْهُ).
۴) نابودی حکومت
در همان نامه به سرداران نوشته‌اند تنها چیزی که موجب نابودی حکومتهای قبل شد همین بود که مردم را از حقشان بازداشتند و مردم مجبور شدند حقشان را بخرند(إِنَّمَا أَهْلَکَ مَنْ کَانَ قَبْلَکُمْ أَنَّهُمْ مَنَعُوا النَّاسَ الْحَقَّ فَاشْتَرَوْهُ)