به گزارش«شیعه نیوز»، یمن از سال دو هزار و چهارده درگیر جنگ است. اما چگونه می توان پوشش رسانه ای ضعیف اوضاع این کشور را توضیح داد. ژان فیلیپ رمی، خبرنگار ارشد لوموند در این باره می گوید یمن نقطه کور دل نگرانی های بین المللی به نظر می رسد. به طور کلی یمن در مرکز نگرانی های قدرت های بزرگ نیست. جنگ یمن همانند جنگ های دیگر در سوریه یا عراق یک جنگ بزرگ محسوب نمی شود. اما مسئله دیگری که بسیار نگران کننده هم هست این واقعیت است که به هر طریق ممکن از ورود خبرنگاران به یمن جلوگیری می شود. در حقیقت هرکاری می شود تا مانع از آن شود که نگاه‌ها به سوی یمن بچرخد و آنچه که در این کشور جریان دارد روایت شود. برای مثال گروهی از خبرنگاران بی بی سی که در جیبوتی حضور داشتند مجوز ورود به صنعا را دریافت کردند. اما ائتلاف کشورهای عربی به سرکردگی عربستان سعودی که کنترل حریم هوایی را به دست دارد تصمیم گرفت اجازه ورود به این خبرنگاران را ندهد.
رمی گفت دسترسی به یمن نیز بسیار دشوار است. یمن توسط دریاها احاطه شده است و ناوهای جنگی نظارت بر این مناطق را برعهده دارند. هیچ پرواز تجاری به شمال این کشور صورت نمی گیرد. در حقیقت دسترسی به جنوب هم امکان پذیر نیست. از این رو خبرنگاران با هرگونه محدودیت قابل تصور رو به رو هستند.
رمی که خود به یمن رفته است در مورد اینکه به عنوان خبرنگار چگونه می توان در یمن کار کرد گفت من به همراه همکارم به یمن رفتم چون این تنها راه پوشش حوادث یمن بود. ما از راه دریا از جیبوتی به عدن رفتیم. این شهر در سال دوهزار و پانزده شاهد درگیری های سنگینی بود. من متعجب شدم زیرا متوجه شدم بیش از آنکه تصور می کردم می توانم در شهر تردد کنم. اما باید در نظر داشت که در این شهر گروه های وابسته به القاعده و دیگر گروه ها بسیار آشکار فعال شده بودند. اما در تعز که مرز اصلی میان دو جبهه درگیر در یمن است، همواره با شلیک توپخانه رو به رو بودیم. درگیری در شهر همه روزه بود. کار کردن و ماندن در این شهر بسیار دشوار بود.
رمی در مورد گرسنگی و شیوع وبا در یمن و شکل گیری بحران انسانی در این کشور و همچنین چگونگی رویارویی مردم با این مسئله گفت یمن یک میلیون و دویست هزار کارمند دارد که حقوق آنها پرداخت نمی شود. در بخش گسترده ای از کشور مشکل تامین آذوقه وجود دارد. یمن با محاصره حقیقی رو به روست. اجناسی هم که وارد این کشور می شوند در وهله نخست توسط قاچاقچیان و پس از آنان از دروازه های ورودی وارد یمن می شوند. به هرحال همه چیز گران است. همه چیز آشفته است. یمن با بیست و هفت میلیون نفر کشوری پرجمعیت است. کسانی که در مناطق روستایی زندگی می کنند بیشتر امکان آن را دارند که برخی اقلام اساسی خود را از طریق کشاورزی به دست آورند. در واقع در یمن مردم تنها برای ادامه حیات تلاش می کنند. من شیوع وبا در یمن را به چشم خود دیدم و دریافتم یمن حقیقتا با اوضاع بسیار بسیار حادی رو به روست.