به گزارش«شیعه نیوز»، آرایش مردان در کشور ما تقریبا یک دهه است که مد شده است؛ تا پیش از این آرایش، نه پیرایش، در میان مردان ایرانی به‌نوعی تابو بود و آرایشگاه‌رفتن برایشان صرفا اصلاح صورت و کوتاهی مو بود. کم‌کم آرایش داماد و تمیز کردن ابرو در میان جوانان باب شد و سبک‌های فشن مو درست کردن در آرایشگاه‌های مردانه مدرن رونق گرفت. دیگر مدت‌هاست فقط زنان موهای سفیدشان را با رنگ نمی‌پوشانند، بلکه رنگ‌کردن مو برای مردان هم عادی شده است و حتی مش و های‌لایت هم مشتریان خودش را در میان مردان دارد.
در سالن‌هایی که مراجعه کردیم، خدمات ناخن هم برای مردان انجام می‌شد. کاری که شاید در نگاه اول مختص زنان باشد اما به اعتقاد امروزی‌ها، داشتن ناخن‌های مرتب و تمیز می‌تواند به جذابیت مرد هم کمک کند.
درواقع در این سالن‌ها خدمات ناخن برای مردان با این استدلال انجام می‌شود که ناخن‌هایشان را تمیز می‌کنند یا ماسک صورت برای از بین بردن جوش‌هاست و قرار نیست از لوازم آرایشی استفاده کنند. البته بعضی از سالن‌های پیرایش در تهران از سالن‌های آرایش زنان کم ندارند و این خدمات آرایشی هم در آن‌جاها انجام می‌شود، اما در غالب سالن‌ها فقط متعادل‌سازی انجام می‌شود.
به‌تازگی مد شده است برخی‌ها از شابلون هم استفاده می‌کنند و نام فوتبالیست موردعلاقه‌شان را روی سرشان حکاکی می‌کنند. این همان فرهنگ وارداتی و مغایر با فرهنگ ماست.
پرورش آرایشگر در ایران فقط به آموزشگاه‌هایی منحصر است که چند ماه متقاضی را تحت آموزش قرار می‌دهند و آن‌ها بدون آن‌که از لحاظ آکادمیک آموزش ببینند، فقط به فن این کار واقف شده و شروع به فعالیت می‌کنند.
دانستن ابعاد مختلف فرهنگی، واردکردن مدل‌های وطنی و آن‌چه با جامعه ما سازگاری دارد، از نکات مهمی است که باید رعایت شود، ولی متاسفانه امروزه اصلا به این موضوع نگاه فرهنگی نمی‌شود و هر کسی که در خود توانایی اصلاح موی سر را می‌بیند به این کار اقدام می‌کند و همین می‌شود که گاه و بیگاه شاهد اتفاقاتی هستیم که با فرهنگ کشورمان سازگاری ندارند.
تصور کنید در آرایشگاه‌های زنانه چه اتفاقاتی می‌گذرد؟ چه خدماتی صورت می‌گیرد و چه پول‌هایی جابه‌جا می‌شوند؟ مسلما خود آرایشگرها موافق این هستند که مدل‌های مختلف و خدمات متنوعی در جامعه ارائه شود. از خودشان که سوال می‌کنیم همه آن‌ها متفق‌القول به این موضوع صحه می‌گذرانند که هر مدلی که مخاطب از ما بخواهد برایشان انجام می‌دهند؛ چراکه درآمدشان در رضایت مشتری است. به هر صورت اگر نگاه آراستگی و صرفا جذابیت به این موضوع شود، می‌تواند از لحاظ اقتصادی به کشور هم کمک شود.
این پول در دست مردم است که بین آن‌ها و آرایشگران می‌چرخد و ارزش کار آرایشگران را بیشتر مشخص می‌کند.
فالگیرها جزو جدایی‌ناپذیر از محیط‌های زنانه هستند! این مسائل کم‌کم به محیط‌های مردانه هم سرایت کرده و در بعضی از سالن‌های مردانه هم این‌چنین هستند. یک قوری چای یا قهوه، کتاب‌های طلسم، مهره و ادوات‌ریزی که به‌سختی به چشم می‌آیند ابزار کار جادوگران آرایشگاه‌هاست.
هر یک از آن‌ها کارت ویزیت دارند و برای فالگیری باید از قبل نوبت تعیین کنید. این کار برای آن است که جادوگرها تنها در زمان‌هایی به آرایشگاه‌ها می‌آیند که مشتریان‌شان به حد نصاب رسیده باشند.
بخش دیگر آرایشگاه‌های مردانه بوتیک‌هایی است که تنها خرجشان چند ویترین است و اقلام محدود اما گران‌قیمتی از انواع لباس، ادکلن، زیورآلات، وسایل بهداشتی و پودرهای بدنسازی را می‌فروشند. این فروشندگان که سرمایه‌های اولیه کوچکی دارند بدون استثنا مدعی هستند اجناس خود را اگر لباس باشد از ترکیه، زیورآلات از تایلند و ایتالیا و لوازم آرایش را از کشورهای اروپای شرقی آورده‌اند.
منبع: روزنامه آسمان آبی