به گزارش «شيعه نيوز»، آیت الله العظمی سیستانی در توصیه هایی به اساتید خاطرنشان ساختند: عالم کسی است که به سوی خدا و آخرت و نه به سوی خود دعوت می کند و اگر صادقانه در اندیشه آخرت باشد تاثیر شگرفی در دل مردم و اصلاح عقاید آنها خواهد داشت اما اگر به سوی خود دعوت کند و در اندیشه دنیا باشد باعث تضعیف و نابودی عقاید مردم شده و آنها را نسبت به دین دچار شک و تردید می کند.
ایشان افزودند: از جمله مسائلی که استاد باید رعایت کند، احترام به علما هنگام ذکر نام و دیدگاه های آنها است، نمی گویم اغراق در تجلیل (بالا بردن) بلکه احترام و رعایت جایگاه علما؛ در ستایش، تملق و ذکر القاب و عناوین طولانی به ویژه برای علمای در قید حیات زیاده روی نکند بلکه به آنها احترام بگذارد و از جایگاهشان نیز نکاهد چرا که این مسئله تاثیر زیادی روی طلاب و رفتار آنها دارد.
جمعی از اساتید و طلاب مدرسه «نجم الائمه» روز چهارشنبه ۲۱ تیرماه ۱۳۹۶ ( ۱۷ شوال ۱۴۳۸ هجری قمری ) به دیدار آیت الله العظمی سیستانی، مرجع عالیقدر تشیع مشرف شدند. ایشان در این دیدار به بیان توصیه های مهمی در ارتباط اساتید با طلاب پرداختند. مضمون بیانات مرجع عالیقدر شیعه به این شرح است:
از جمله مسائلی که باید بدان اهتمام ورزید و در تعامل با طلاب به کار برد:
۱- فروتنی و احترام به آنها چنانکه در روایت آمده است: در برابر کسی که به وی آموزش می دهید، فروتن باشید.
۲- آنها را شرمسار نکنید و از شان آنها نکاهید. حتی اگر یکی از آنها در درک مطلب نیز دچار اشتباه شد به وی نگویید که این اشتباه است و تو اشتباه کرده ای بلکه «به نظر تو اگر معنای آن فلان و فلان باشد بهتر نیست» یا «آیا احتمال ندارد معنای آن این چنین باشد» و جمله های از این قبیل را به وی بگویید.
۳- به طلاب توصیه شود برای خواندن و مطالعه مطالب درسی پیش از حضور در کلاس و پیش از آن که استاد آن را ارائه دهد، اقدام کنند. چرا که این مسئله توانایی های آنها را سریعتر رشد می دهد، راه یادگیری آنها را کوتاه کرده و فاصله را کاهش داده و موجب می شود صرفا متکی به چیزی نباشند که استاد در کلاس ارائه می دهد. در این صورت استاد نیز به توضیح آن مسائلی می پردازد که آنها هنگام مطالعه درک نکرده اند. داستان صاحبان «المدارک» و «المعالم» با شیخ احمد اردبیلی (قدس سرهم) معرف حضور است و با وجود گذشت این مدت طولانی، در حال حاضر نیز همچنان شاهد اهمیت و رواج این دو کتاب هستیم. البته صاحب المعالم یک کتاب مهم تر نیز دارد که همان «منتقى الجمان» می باشد.
۴- استاد دارای اصول و مبانی شرعی باشد. چرا که این مسئله سبب اعتماد به استاد شده و سخنانش تاثیرگذارتر باشد «با چیزی غیر از زبان خود، مردم را به سوی ما دعوت کنید» (امام صادق علیه السلام).
به عنوان مثال من شاگرد اساتید زیادی در مشهد و نجف بودم و هر کدام از آنها ویژگی متمایز خود را داشتند، برخی از آنها از دیگران تاثیرگذارتر بودند هر چند که هر یک ویژگی منحصر به فرد و متمایز از سایرین را داشتند، از جمله اساتیدی که تاثیر زیادی روی من گذاشت «سید محسن حکیم» (قدس سره) بود جایی که در برخی جلسات درس ایشان در مسجد «الخضراء» و مسجد «عمران» شرکت کردم و ایشان در درس، سخنان و تمامی حرکات و سکنات خود مبانی شرعی را چنان دقیق رعایت می کرد که من آن را در چنین درجه و سطحی در کس دیگری ندیدم، از جمله این که هنگام آمدن، با آرامش کامل و طمانینه وارد جلسه درس می شد و در حالی که طلاب جمع شده و ایشان را می نگریستند، ابتدا دو رکعت نماز ورود به مسجد را می خواند سپس بالای منبر می رفت و درس را ایراد می کرد.
۵- از جمله مسائلی که استاد باید رعایت کند، احترام به علما هنگام ذکر نام و دیدگاه های آنها است، نمی گویم اغراق در تجلیل (بالا بردن) بلکه احترام و رعایت جایگاه علما؛ در ستایش، تملق و ذکر القاب و عناوین طولانی به ویژه برای علمای در قید حیات زیاده روی نکند بلکه به آنها احترام بگذارد و از جایگاهشان نیز نکاهد چرا که این مسئله تاثیر زیادی روی طلاب و رفتار آنها دارد.
۶- فرد طالب علم باید از منزلت و ویژگی های خود محافظت کند به گونه ای که در ماهیت زندگی خویش، رفتار و کردار خانواده خود و برخورد با دیگران همچون یک طالب علم متمایز باشد زیرا مردم به علما باور دارند و ما باید با تمایل به آخرت، رویگردانی از دنیا و دعوت به سوی خدا و آخرت، از این باور و عقیده محافظت کنیم، عالم کسی است که به سوی خدا و آخرت و نه به سوی خود دعوت می کند و اگر صادقانه در اندیشه آخرت باشد تاثیر شگرفی در دل مردم و اصلاح عقاید آنها خواهد داشت اما اگر به سوی خود دعوت کند و در اندیشه دنیا باشد باعث تضعیف و نابودی عقاید مردم شده و آنها را نسبت به دین دچار شک و تردید می کند.
به یاد می آورم هنگامی که در مشهد بودم برخی بازرگانان این شهر را می شناختم که می گفتند ما مطالب زیادی نخوانده و دانش وسیعی نداریم به عنوان مثال کتاب «تجرید الاعتقاد» و غیر آن را نخوانده ایم با این حال به دلیل آشنایی با برخی از علما از قبیل حاج «سید حسین قمی» و غیره، عقیده درست و سالمی داریم چرا که در آنها شاهد زهد و تقوا و رویگردانی از دنیا بودیم و این مسئله در دل های ما بیشترین تاثیر را برای پایبندی به دین و عقیده داشت.
۷- اهتمام به خواندن بخش «جهاد نفس» در کتاب «وسائل الشیعه».
آیت الله العظمی سیستانی همچنین اظهار داشتند: من کمتر از آن هستم که این سخنان را خطاب به شما بگویم، شاید برخی از شما در سطح بالاتر و بهتری از آن چه ذکر کردم باشید.
ایشان سخنان خود را با دعای فراوان به پایان رساندند.