به گزارش «شيعه نيوز»، علمای مسلمان به ویژه علمای شیعه همواره نقش ویژه ای در رهبری امت اسلام در ایستگاه های مهم و سرنوشت ساز داشته اند. البته موضوع این نوشته در مورد تاریخ معاصر عراق است و از این رو به سال 1920 می رویم روزی که عراق تحت سلطه انگلستان بود و انگلیسی ها در تمام اوضاع عراق دخالت داشتند و سیاست ایجاد تفرقه میام مردم را در پیش گرفته بودند و میان قبایل و پیروان مذاهب فتنه انگیزی می کردند.
اشغالگران انگلیسی در آن زمان برای اجرای توافق نامه سایکس پیکو[1](1916) میان فرانسه و انگلستان به عراق آمده بودند و پس از آن هم پیمان سن رمو اروپا در 25 آوریل 1920 بود که طبق آن عراق و فلسطین مستعمره انگلستان و سوریه و لبنان نیز مستعمره فرانسه می شدند.
اما مردم عراق در برابر اقدامات انگلستان در عراق سکوت نکردند و آتش انقلاب مردمی رفته رفته در این کشور شعله ور شد تا زمانی که انگلیسی ها در 30 ژوئن 1920 شیخ شعلان ابوالجون رئیس قبیله بنی حجیم را بازداشت کردند و این بازداشت انگیزه ای شد برای آغاز رسمی انقلاب بزرگ عربی در تمام مناطق عراق.
اهداف این انقلاب عبارت بود از: استقلال کامل عراق، دفاع از عربیت مردم، برپایی حکومت قانونی، برپایی دموکراسی مستقل.
یکی از ویژگی های این انقلاب، هماهنگی موجود میان مرجعیت دینی و عشایر عراق بود و در آن زمان پس از فتوای جهاد میرزا محمد تقی الدین شیرازی آتش انقلاب شعله ور شد و ایشان اعلام کرد که تکلیف دینی من ایجاب می کند که حکم جهاد بدهم.
آیت الله شیرازی پس از صدور این فتوا فرماندهان و رهبران انقلاب را نیز تعیین کرد که در میان آنها روحانیون بزرگی همچون شیخ محمد رضا شیرازی، سید محمد علی هبة الدین شهرستانی، سید ابوالقاسم کاشانی و شیخ مهدی خالصی حضور داشتند.
در مورد این انقلاب باید گفت که به نتایج مورد انتظار نرسید و اهداف از پیش تعیین شده آن به خاطر دلایل زیادی محقق نشد که در اینجا مجالی برای ذکر آنها نیست.
هنوز کمتر از یک قرن نگذشته بود که در همین سال ها تروریست های داعش بر مساحت زیادی از عراق مسلط شدند و به کشتار مردم و تخریب و سوزاندن عراق مشغول شدند و هرجا که رفتند باورهای جنایت آلود خود را به مردم تحمیل کردند و در اینجا بود که حضرت آیت الله سیستانی فتوای جهاد کفایی علیه تروریست های داعش را صادر کردند و از مردم عراق خواستند از کشور و ملت و مقدسات عراق دفاع کنند.
مردم عراق به این درخواست آیت الله العظمی سیستانی لبیک گفتند و به سرعت یگان های داوطلب نظامی در شهرهای عراق تشکیل شد و مجموعه ای نظامی تشکیل شد که بعدها به نام الحشد الشعبی یا بسیج مردمی شهرت یافت و امروز سه سال از تاسیس این نیروی نظامی می گذرد و این نیروهای داوطلب در طول این سه سال در کنار ارتش عراق توانسته اند دستاوردهای زیادی را کسب کرده و مناطق زیادی را از دست داعش آزاد کنند.
[1]. موافقت‌نامه سایکس-پیکو (به انگلیسی: Sykes–Picot Agreement) یا موافقت‌نامه آسیای صغیر توافقی سری میان بریتانیای کبیر و فرانسه بود که در روز نهم ماه مه ۱۹۱۶ در خلال جنگ جهانی اول و با رضایت روسیه برای تقسیم امپراتوری عثمانی منعقد شد.[۱] این توافق‌نامه به تقسیم سوریه، عراق، لبنان و فلسطین میان فرانسه و بریتانیا منجر شد. این مناطق قبل از آن تحت کنترل ترک‌های عثمانی بودند.