محسن پاك آيين
از قديم الايام سختي و مشقت بخشي از سفر به عتبات عاليات و بخصوص زيارت حضرت امام حسين (ع) بوده است.اگرچه امروز هم زوار كربلا مشكلات موجود را به خاطر شيريني و حلاوت زيارت سيدالشهدا تحمل مي‌كنند، اما اين امر نبايد مسئوليت دست اندركاران دولتي و غيردولتي براي حل اين مشكلات را كم نمايد.
هفته گذشته توفيق تشرف به عتبات به صورت هوايي و با پرواز به نجف حاصل شد و به طور طبيعي قرار بود كاروان ما از همين طريق نيز به وطن مراجعت نمايد. در اين كاروان، مرد نابينا، زن معلول، زنان و مردان كهنسال، كودكان خردسال و حتي طفل شيرخواره حضور داشتند، كساني كه به دليل مشكلات خاص خود امكان سفر زميني را نداشته و وجود پرواز هوايي مشوق آنان براي سفر عتبات بود. طبيعي است براي اين افراد و حتي بقيه اعضاي كاروان، خبر لغو پرواز بسيار دردناك بود. اگر اين اتفاق در ايران افتاده بود، تحمل آن بيشتر بود اما بازگشت افرادي با مشخصات فوق از مسير زمين با مشكلاتي كه روايت خواهد شد غير قابل تحمل مي‌نمود.
از سوي مسئولين دليلي براي لغو پروازها ارائه نشد، طرف‌هاي ايراني گران شدن ناگهاني هزينه مجوز پرواز از سوي عراق را علت امر مي‌دانستند، طرف‌هاي عراقي هم وجود مشكلات داخلي بين سازمان هواپيمايي كشوري ايران و شركت‌هاي خصوصي هواپيمايي را مطرح مي‌كردند.
زوار عصباني بودند، برخي موضوع تحصن در حرم امام علي(ع) براي حل مشكل را پيشنهاد مي‌كردند، جمعي هم به جمع كردن امضا عليه شركت اعزام كننده زوار مشغول بودند. عصر سه‌شنبه 29 ارديبهشت رسانه‌هاي ايران اعلام كردند كه يك هواپيما براي انتقال زوار به كرمانشاه خواهد آمد. اين خبر تا حدي موجب التيام شد و با نصايح روحانيون و وساطت ريش سفيدان چهارشنبه 5 صبح اتوبوس‌ها به سوي مرز مهران حركت كردند. از مشكلات بين راه بگذريم. وقتي به مرز رسيديم با يك صف طولاني از اتوبوس مواجه شديم. اوضاع نابساماني بود، حدود بيست اتوبوس كه مسافران آن بايد از مسير هوايي بر مي‌گشتند، به سي اتوبوس ديگر در مسير زميني اضافه شده بودند.
مرز بياباني گسترده و بدون سايه‌بان بود، سرويس بهداشتي، رستوران و ديگر امكانات تسهيلاتي وجود نداشت، راننده‌ها هم كولرها را خاموش كرده بودند، زوار براي فرار از گرما به خارج از اتوبوس مي‌رفتند، اما دريغ از يك وجب سايه، سربازان عراقي با بي‌احترامي اتوبوس‌ها را يكي يكي براي انجام امور گذرنامه به داخل مي‌فرستادند. در اين بخش فقط چهار عراقي نشسته بودند كه بدون توجه به مشكلات زوار و با صبر و حوصله گذرنامه‌ها را مهر مي‌كردند، ما كه اتوبوس پانزدهم بوديم ساعت چهار بعد ازظهر از مرز گذشتيم. بعد از ما بيش از سي اتوبوس ديگر بود كه با پايان ساعت كار عراقي‌ها، مي‌بايست شب را در اين بيابان بيتوته مي‌كردند. جالب اين كه چهار اتوبوس زوار پاكستاني خارج از نوبت به آن طرف مرز رفتند. اين امر زوار را عصباني كرد اما وقتي سربازان عراقي اسلحه‌هاي خود را بلند كردند ساكت شدند.
مسافران اتوبوس‌هايي كه شب را بايد در آن بيابان مي‌گذراندند، وضع اسفناكي داشتند. آنها از بقيه اتويوس‌ها آب و غذا طلب مي‌كردند تا شب را با مشكلات كمتري سپري نمايند. اين زوار ايراني همان كساني بودند كه به بركت وجودشان زيارت ائمه رونق گرفته، بازارهاي عراق رواج پيدا كرده، بسياري از مردم عراق از جمله شركت‌هاي گردشگري، هتل ها، فروشگاه‌ها، راننده‌هاي وسايط نقليه و حتي باربرها به بركت وجود همين زوار ايراني ارتزاق مي‌كنند. اما متاسفانه كسي حامي اين زوار نيست. زوار ايراني مي‌پرسند مسئوليني كه با طرف‌هاي عراق قرارداد بسته و پول همين زوار را به آن كشور تزريق مي‌كنند، آيا نمي‌شود از آنها بخواهند كه در ازاي درآمد حاصله، تسهيلات بيشتري ايجاد نمايند؟ آيا نمي‌شود چند سرويس بهداشتي، نمازخانه، رستوران و فروشگاه مواد غذايي در منطقه مرزي ايجاد كنند؟ آيا نمي‌توانند مامورين گذرنامه خود را از چهار نفر به ده نفر افزايش دهند تا سريعتر به امور كنسولي زوار رسيدگي شود، آيا نمي‌توانند از هتل‌ها بخواهند سرويس بهتر و رفتار محترمانه اي داشته باشند؟ آيا نمي‌توانند...
واقعا دليل ايجاد اين همه مشكل براي زوار ايراني چيست؟ چه كسي بايد پاسخگو باشد؟ به فرض كه مشكلات پيش آمده در عراق به دليل كارشكني طرف عراقي باشد، اما چرا مسئولان ايراني به وعده خود مبني بر انتقال زوار با هواپيما از كرمانشاه به تهران عمل نكردند؟ خبر اين وعده كه از رسانه ملي نيز پخش شده بود؟ چرا زواري كه هزينه پرواز هوايي را پرداخت كرده‌اند، بايد مسير پانزده ساعته مهران تا تهران را هم با اتوبوس طي كنند؟ حرف زوار اين است كه اگر مسئولين مربوطه نمي‌توانند يك برنامه‌ريزي اصولي براي اعزام زائران به عتبات داشته باشند، موقتا اعزام‌ها را متوقف كنند. موضوع سر‌گرداني زائران عتبات به دليل ناهماهنگي بين بخش‌هاي ذيربط براي چندمين بار است كه رخ مي‌دهد و ادامه اين وضعيت جز نارضايتي عمومي حاصلي نخواهد داشت. اميد كه مرجعي به داد بيدادهاي سفر به عتبات برسد.انشالله