به گزارش «شیعه نیوز»، طی روزهای گذشته برخی خانواده ها از 2 شهرک شیعه نشین فوعه و کفریا در ریف ادلب خارج شدند.
بر اساس توافق حلب هنوز بیماران و زنان و کودکانی باقی مانده اند که منتظرند نوبت آنها برسد تا از فجیع ترین محاصره تاریخ بشریت که گروه های تروریستی وهابی از 2 سال پیش بر الفوعه و کفریا تحمیل کرده اند نجات یابند.
یکی از زنان سالخورده فوعه اظهار داشت: با وجود محاصره، قحطی و ظلم و جور تروریست ها علیه اهالی فوعه و کفریا اما مردمان این 2 شهرک همانند درختان زیتون در برابر همه تهدیدهای تکفیری ها مقاوم ایستادگی خواهند کرد.
وی افزود: فوعه و کفریا روزی به باغ های بزرگ زیتون و ساخت روغن زیتون مشهور بود اما درختان زیتون بر اثر آتش خمپاره هایی که تروریست ها روی شهر فرو ریختن به آتش کشیده شدند.
یکی دیگر از زنانی که از سرمای برف به همراه فرزندش به داخل اتوبوس های پارک شده رفته و همچنان منتظر رسیدن وقت خروج نوبت بعدی خانواده ها از این منطقه بود گفت: من به امید دوا و درمان مادر و فرزندم از فوعه می روم اما ما بازخواهیم گشت و شهر و دیارمان را با خانواده و بستگانمان رها نمی کنیم.
یکی دیگر از زنان منتظر برای خروج از فوعه می گوید که فرزندش از بیم حملات بی وقفه تروریست ها دچار بیماری روانی شده و هم اینک نام او برای درمان در خارج از فوعه در فهرست بیماران آمده است.
وی افزود: پدر من در حمله خمپاره ای تروریست ها به فوعه شهید شد و 2 برادرم نیز در دفاع از دیارمان در برابر تکفیری ها شهید شدند اما این خون ها چیزی از صبر و اراده ما برای مقاومت در برابر تروریسم کم نکرد.
او نیز که قرار است تا چند روز دیگر از فوعه خارج شود می گوید که یک فرزندش را برای دفاع از عزت و شرافت مردم فوعه و کفریا در آنجا گذاشته و خود برای درمان این شهرک را ترک می کند.
زن سالخوره دیگری از اهالی فوعه نیز در حالی که اشک از چشمانش سرازیر است گفت: تاکنون هفت نفر از خانواده ما به دست تروریست ها شهید شدند .
وی با ابراز ناراحتی شدید از اینکه خانواده اش را در فوعه رها کرده و برای درمان به خارج از این شهر منتقل می شود، گفت: این روزها را از سرمای نداشتن سرپناه گرم در یکی از اتوبوس هایی که قرار است ما را ببرد، به سر می بریم.
هنوز بیماران، سالخوردگان و کودکانی هستند که گروه‌های تکفیری خروج آنها از فوعه و کفریا را به تاخیر انداخته‌اند؛ شیرزنان فوعه می‌گویند جوانانشان را برای دفاع از این دیار باقی گذاشته و خود نیز پس از التیام دردهایشان برمی‌گردند.