لا تَدعُوا العَمـلَ الصّالِـحَ وَ الاِجتهادَ فِى العِبادَةِ اتِّکالاً عَلى حُبِّ آلِ مُحَمدٍ (صلی الله علیه وآله) وَ لا تَدعُوا حُبَّ آلِ مُحَمـدٍ (صلی الله علیه وآله) لامرِهـم اِتِّکـالاً عَلـى العِبـادَةِ فَـاِنَّـهُ لایَقـبَلُ اَحـدَهُـمـا دونَ الآخَر؛
مبادا اعمال نیک را به اتکاى دوستى آل محمد (صلی الله علیه وآله) رها کنید، مبادا دوستى آل محمد (صلی الله علیه وآله) را به اتکاى اعمال صالح از دست بدهید، زیرا هیچ کدام از ایـن دو ، به تنهایى پذیرفته نمى شود.
فقه الرضا ص339 - بحارالانوار(ط-بیروت) ج75، ص 347 و 348