خداوند متعال به واسطه میزان انتساب و ارتباطی که برخی امور عالم به اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) دارند، به آنها شرافت و کرامت بخشیده است. به عنوان نمونه درباره روز جمعه مردی به امام باقر علیهالسلام گفت: چگونه جمعه نامگذاری شد؟ حضرت فرمود: إنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلّ جَمَعَ فِیها خَلْقَهُ لِوِلایةِ مُحَمَّدٍ وَوَصِیِّهِ فِی المِیثاقِ، فَسَمّاهُ: یَوْمَ الجُمعَةِ لِجَمْعِهِ فِیهِ خَلْقَهُ؛ همانا خداوند عزّوجل در روز جمعه، آفریدگان خود را برای پیمان با محمد صلی الله علیه و آله و جانشین او - یعنی علی علیهالسلام - گرد آورد. پس به دلیل گرد آمدن و اجتماع آفریدگان خویش، آن روز را جمعه نامید. (کافی، ج ٣، ص)
در این بین روز عید غدیر که به عنوان با فضیلتترین روز سال شناخته میشود، شامل این موضوع میشود، زیرا در این روز امامت و ولایت امیرالمؤمنین(علیه السلام) و دیگر اهلبیت(علیهم السلام) از سوی پیامبر اکرم(ص) به صورت رسمی اعلان شد؛ در واقع میتوان گفت موقعیت غدیر نقطه عطف میثاق خداوند متعال از خلایق نسبت به قبول امامت و ولایت اهل عترت(علیه السلام) است که رسول اکرم(ص) اعلانکننده آن بودند. در این زمینه علامه محمدتقی مجلسی در کتاب لوامع صاحبقرانی روایتی از امام صادق(علیه السلام) نقل میکند که حضرت فرمودند: اسم این روز(غدیر) در آسمان «یوم العهد المعهود» است، یعنى روزی است که در زمین حضرت سید المرسلین (ص) تازه کرد آن عهدى را که حق سبحانه و تعالى در روز أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ از خلایق گرفته بود و در زمین نامش «یَوْمَ الْمیثاق الْمَاخُوذِ وَ الْجَمْعُ الْمَشْهُودَ؛ در زمین، روز پیمان محکم و حضور همگانی است»، یعنى روزی است که حق سبحانه و تعالى عهد و پیمان از بندگان خود گرفت به وساطت حضرت سیدالمرسلین(ص) و روزی است که اصحاب خود را آن حضرت جمع فرمودند در غدیر خم و چون عهد و پیمان بر همه گرفتند، حق سبحانه و تعالى و انبیاء و اوصیاء و فرشتگان را همه بر ایشان گواه کردند.
بنابراین باید روز عید غدیر را فرصتی برای «تجدید عهد با امام و ولیّ عالم» دانست و کاری کرد که حال و هوای شادی و اطعام، سایه بر این امر الهی نیندازد که متأسفانه نوع برخورد ما با اعیاد عظیم الهی تاکنون به گونهای بوده که حق معرفت این ایام ادا نشده است.