به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از ايكنا، بلاگر در اين‌باره می‌نويسد: «داستان فدك يكى از غم‌انگيزترين و پرغوغاترين داستان‌هاى زندگى فاطمه بانوى اسلام(س) خصوصاً و اهل بيت(ع) عموماً، و تاريخ اسلام به طور گسترده و عام است، كه آميخته با توطئههاى سياسى و فراز و نشيبهاى فراوانى است و دريچهاى براى حل قسمتى از معماهاى مهم تاريخ صدر اسلام است.»
بلاگر می‌افزايد: «فدك به طورى كه بسيارى از مورخان و ارباب لغت نوشتهاند، قريه آباد و حاصل‌خيزى بود در سرزمين «حجاز» نزديك «خيبر» كه ميان آن و مدينه دو يا سه روز راه بود، بعضى اين فاصله را صدو چهل كيلومتر نوشتهاند و در آن چشمهاى جوشان و نخل‌هاى فراوانى بود و بعد از خيبر نقطه اتكاء يهوديان در حجاز به شمار مىرفت.»
«در اينكه چگونه «فدك» اين آبادى خرم و سرسبز به پيامبر اسلام(ص) منتقل شد، معروف چنين است كه رسول خدا(ص) بعد از آنكه از فتح خيبر بازگشت، خداوند رعب و وحشت را در قلوب اهل فدك كه از يهوديان سرسخت بودند، افكند، آنها كسى را خدمت رسول خدا(ص) فرستادند و با او صلح كردند، در برابر اينكه نيمى از «فدك» را به آن حضرت(ص) واگذار كنند، پيامبر(ص) از آنها پذيرفت و اين صلح را امضا كرد.»
نويسنده می‌نويسد: «به اين ترتيب «فدك» خالصه رسول خدا(ص) شد، زيرا طبق گفته قرآن مجيد چيزى كه بدون جنگ به دست مسلمانان بيفتد، منحصراً حق پيامبر(ص) است و به صورت غنايم جنگى تقسيم نمىشود و به اين ترتيب پيامبر(ص) «فدك» را در اختيار گرفت و درآمد آن را در مورد واماندگان در راه «ابن السبيل» و مانند آنها مصرف مىكرد.»
«اين سخن را «ياقوت حموى» در «معجم البلدان» و «ابن‌منظور اندلسى» در «لسان‌العرب» و عدهاى ديگر در كتاب‌هاى خود آوردهاند. «طبرى» نيز در تاريخ خود و «ابن‌اثير» نيز در كتاب «كامل» به آن اشاره كردهاند. اين را نيز بسيارى از مورخان نوشتهاند كه پيامبر(ص) در حيات خود «فدك» را به بانوى اسلام فاطمه زهرا(س) بخشيد.»
بلاگر تصريح می‌كند: «گواه روشن اين واگذارى اين است كه بسيارى از مفسران از جمله مفسر معروف «جلال‌الدين سيوطى» از علماى معروف اهل سنت در تفسير «در المنثور» در ذيل آيه (16 سوره اسراء) «و آت ذالقربى حقه» (حق نزديكان را به آنها بده) از «ابوسعيد خدرى» نقل كرده كه چون اين آيه نازل شد رسول خدا(ص) فاطمه را طلبيد و فدك را به او بخشيد. هنگامى كه سخن خداى متعال نازل شد كه: اى پيامبر(ص)، حق خويشاوندان نزديك خود را بده، رسول خدا(ص) فدك را، به فاطمه(س) بخشيد.»
«شاهد زنده ديگر بر اين مدعا گفتار اميرمومنان(ع) در نهج البلاغه درباره فدك است كه مىفرمايد: آرى تنها از آنچه آسمان بر آن سايه افكنده، فدك در دست ما بود، ولى گروهى بر آن بخل ورزيدند، در حالى كه گروه ديگرى سخاوتمندانه از آن چشم پوشيدند و بهترين قاضى و داور خدا است.»