بلاگر ناظر 110 در وبلاگ خود مینویسد : دیر زمانی است که گرایش انحرافی وهابیت، شیعیان را به دلایل مختلف مورد تاخت و تاز قرار می دهد و حتی اسلام آنان را به رسمیت نمی شناسند. این فرقه که نضج خود را ابتدا وامدار نظرات “ابن تیمیه” است، با آرای محمد بن عبدالوهاب رشد یافت و پس از آن با دردست گرفتن حکومت در منطقه حجاز موجودیت خود را اعلام کرد. هرچند درصدد بیان تاریخ پیدایش این فرقه نیستم، اما لازم بود نیم نگاهی به تاریخ آنان بیاندازیم تا به روشنی هویدا گردد که تا قرن ها پس از ارتحال خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله و سلم از این گروه و عقاید انحرافی آن خبری نبوده است.
داستانی که قصد دارم برای شما بیان کنم، مربوط به زمانی است که “ابن تیمیه” به عنوان بنیانگذار فکری این فرقه دنیا را بدرود گفت. کاری که پیروان وی پس از درگذشت وی انجام دادند شایسته تامل است و سوال مهمی در برابر مدافعین امروز وهابیت قرار می دهد.
هنگامی که ابن تیمیه از دنیا رفت، تشییع با شکوهی داشت، به گونه ای که راه برای حرکت جنازه تنگ شده بود و مردم از هر جا آمده بودند و بسیار شلوغ بود. مردم برای تبرک دستمال ها و عمامه هایشان را برروی نعش ابن تیمیه انداختند و به دلیل ازدحام جمعیت و علاقه مردم به وی تابوت او شکست و مردم برای تبرک آب باقی مانده از غسل اش را نوشیدند و بقیه سدری را که مربوط به غسل وی بود، میان خود تقسیم کردند. زنان بسیار در تشییع وی حاضر شده بودند. روزهای زیادی مردم نزد قبر وی رفت و آمد می کردند و شب را کنار قبر وی به صبح می رساندند (1)!!
اینجاست که باید کسانی که امروز از وهابیت هواداری می کنند، رفتار اقران دیروز خود را توضیح دهند. اگر شیعیان به خاطر احترام به بزرگان مذهب و فرزندان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم که از دنیا رفته اند، سزاوار لقب مشرک هستند، چه تفاوتی وجود دارد، به سادگی اقرار کنید که تشییع کنندگان ابن تیمیه نیز به دلیل تبرک جستن به جنازه و آب غسل وی مشرک اند. چگونه است که شیعیان با رفت و آمد و زیارت قبور امامان خود علیهم السلام، کاری ناشایست انجام داده اند، ولی نوشیدن آب غسل ابن تیمیه و رفتن کنار قبر وی عین توحید است؟! چگونه است که اولین حلقه از تربیت شدگان ابن تیمیه ملتزم به نظرات و تعالیم وی نبودند، اما شما پا را از آنان فراتر نهاده هر کس را که خلاف گفته ابن تیمیه عمل کند، مشرک می نامید؟