اعتقادات و مقدسات مردم را به بازی نگیرید !

نقد نظر:
ضمن تشكر از اظهار نظرهاي عزيزان، نكاتي را لازم مي دانم به اطلاع برسانم:
نسبت به نظر نفر اول:
برادر عزيز، لطفا در شناخت اسلام تجديد نظر بفرماييد، آن چه كه از حائري وصدوق و طوسي نقل شد، سخنان ائمه عليهم السلام بوده نه سخنان خودشان .
و اگر تعاليم قرآني و سنت پيامبر اكرم (ص) از طريق رواياتي كه همانند شيخ صدوق و شيخ طوسي فرا نگيريم از كجا بايد به دست آوريم؟
مگر قرآن طي آيه شريفه (أطيعوا الله وأطيعوا الرسول واولي الامر منكم)، سخنان پيامبر وائمه را سخن خداوند قلمداد نمي كند؟
نسبت به نفر دوم:
سؤال از حرام وحلال نيست بلكه بحث سر اين است كه آيا انجام مراسم ازدواج در ماه صفر و محرم بدعت به حساب مي آيد يا خير؟
وظيفه مراجع عظام تقليد، بيان احكام است همانند حرمت بدعت و لزوم شعائر اسلامي وتعيين مصاديق به عهده مكلفين و پژوهشگران عرصه ديني هست و مراجع در اين زمنيه دخالتي نمي كنند .
نسبت به نفر سوم:
تبريك به مناسبت دهه فجر ، يك بحث سياسي است نه موضوع ديني و آن هم از هر سي و چند سال يك بار دهه فجر مصادف با ماه صفر مي شود ولي انجام مراسم ازدواج براي هميشه در حقيقت يك نوع قداست شكني است .
با صرف نظر از تمامي اين قضايا، آيا در طول 15 قرن يكي از مراجع عظام تقليد و علماي بزرگ شيعه و متدينين ، مراسم ازدواج فرزندان خود را در ايام محرم و صفر انجام داده اند؟
اگر كسي ادعا كند كه اين سيره متشرعه متصل به زمان معصومين عليهم السلام بوده و ردعي و منعي از ناحيه آنان نرسيده است و اين دليل بر مشروعيت ترك ازدواج در اين دو ماه مي باشد، اين آقايان قداست شكن در برابر اين ادعا چه پاسخي دارند؟
همين بزرگواري كه مي گويد ازدواج در ماه محرم و صفر اشكالي ندارد ، اگر خداي نكرده براي خودش اتفاق ناگواري بيفتد، فرزند و يا برادر عزيز خود را به صورت جانگداز از دست بدهد و در همان ماه اول و دوم، يكي از بستگانش اقدام به انجام مراسم ازدواج كند، آيا اعتراض نمي كند؟
يكي از شاگردان استاد دكتر حسيني قزويني

با سلام و احترام و تشکر از توضیحات تاریخی و روایی جناب آیة الله قزوینی که این جانب از ارادتمندان حضرت ایشان هستم، به استحضار می رسانم آن چه در روایات یا سیره مستمره متشرعین و نظرات علما آمده است، شادی کردن در ماه محرم به ویژه دهه نخست آن مورد منع بوده است، و البته ما شیعیان ازدواج را در این ایام شگون نمی دانیم.

امانباید ناگفته بماند که امر مهم ازدواج یک سنت مؤکد دینی است و نسبت به آن نصوص فراوانی در قرآن و سنت آمده است؛و انجام آن به مفهوم شادی نیست، آیا آن چه در باره ازدواج حضرت علی(علیه السلام) با امامه آنهم پس از سه روز از شهادت حضرت زهرا(علیها السلام) در منابع تاریخی آمده است، به چه معنی و مفهومی است؟

آیا غیر از این است که زن و مرد را لابد از همسر است؟ به ویژه که حضرت امیر(ع) دارای چهار کودک یعنی "امام حسن،امام حسین،حضرت زینب و حضرت ام کلثوم " بودند که بزرگترین آن ها هفت سال و کوچکترین آنان چهار سال داشتند!در هر صورت برخی از شیوه های ما در عزاداری یا اظهار محبت به اهل بیت(علیهم السلام) را همواره نباید به دین نسبت دهیم هرچند که ببیشتر آن ها مطلوب یا دست کم بدون اشکال هستند، ولی دست کم برخی از این شیوه ها، عمر طولانی ندارند و از حدود چهارصد سال است که وارد زندگی ما شده است، هرچند قصد ندارم آن ها غیر مجاز یا بدعت قلمداد نمایم ولی ترک آن ها را هم باعث مخدوش شدن مذهب نمی دانم.
خواهشمند است ضمن درج این مطلب، پاسخ آن را چنان چه صلاح می دانید ، ارایه فرمایید. با تشکر

10 ماه سال رو رها مي كنند تو محرم وصفر به فكر ازدواج مي افته!!!!!

هر چند که منعکس نمیکنید ولی میگم:
پس این همه شادی و مبارک باد و تبریک به مناسبت دهه فجر در ماه صفر چه صورتی دارد؟ دیروز روز ورود اسرا به شام بود. شهری که چند روز آل الله را پشت دروازه اش نگه داشتند تا شهر را آذین ببندند. اکنون نیز میبینید که در همان ایام مشغول آذین بندی شهرها هستند.

من نمی فهمم چرا از آقای قزوینی این سوال را پرسیده اید. ایشان که مرجع تقلید نیست. حرام و حلال و مستحب و مکروه و واجب و مباح را باید از مرجع پرسید نه از هر کسی

آيا اسلام مبني بر احاديث حائري وكاشاني وصدوق است يا مبني بر تعاليم قرآن وحديث رسول الله است؟
لطفا آقاي حسيني دليل از قرآن ورسول الله دل بر رأي خود داراند يا نه؟