به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از مهر، پیامبر اکرم (ص) در مدت سیزده سال پس از بعثت در مکه و چند ماه بعد از هجرت در مدینه، به امر خداوند متعال به سوى بیت المقدس عبادت مى کردند و نماز می خواندند (بیت المقدس زادگاه حضرت عیسى و قبله یهود و نصارا بود) در حالى که مردم و اهالی شهر مکه در آن زمان برای کعبه اهمیت بسیاری قائل بوده و آنجا را بتخانه خود قرار داده بودند.
هنگامیکه پیامبر اکرم به مدینه آمدند و به طرف بیت المقدس نماز خواندند، یهودیان ساکن در مدینه شروع به بهانه جویى و اعتراض و تبلیغ علیه مسلمانان کردند مبنى بر اینکه اینان از خود استقلال ندارند و اینکه به طرف قبله ما نماز مىخوانند و این مطلب دلیل بر حقانیت ماست. تمامی این مسائل، دستاویزى براى سرزنش پیامبر اکرم (ص) شده بود.
پیامبر از این موضوع بسیار رنج می برد و شبها به انتظار وحى (در این مورد) به آسمان چشم می دوخت و ساعت شمارى مى کرد. سرانجام یک روز در حالى که دو رکعت از نماز ظهر را خوانده بود، جبرئیل مأمور شد که به وی وحی الهی را نازل کند. وی بازوى پیامبر را گرفت و روى او را به سوى کعبه گرداند. واین آیه شریفه را از سوی پروردگار به وی ابلاغ کرد:
"قد نرى تقلب وجهک فی السماء فلنولینک قبلة ترضاها فول وجهک شطر المسجد الحرام وحیث ما کنتم فولوا وجوهکم شطره وان الذین اوتوا الکتَاب لیعلمون أنه الحق من ربهم وما الله بغافل عما یعملون" ما توجه تو را بر آسمان به انتظار وحی و تغییر قبله بنگریم و البته روی تو را به قبله ای که بدان خشنود شوی بگردانیم پس روی کن به طرف مسجدالحرام و شما مسلمین نیز هر کجا باشید در نماز روی بدان جانب کنید و گروه اهل کتاب به خوبی می دانند که این تغییر قبله به حق و راستی از جانب خدا و خداوند از کردار (ناپسند ) آنها غافل نیست. ( بقره، آیه 144)
مسجدی به یادبود مسجد قدیمی در مدینه احداث شده و یادآور لحظات شکوهمند تغییر قبله مسلمین از بیت المقدس به کعبه است. لحظاتی برای خود یادگار دارد که پیامبر عظیم الشأن پس از نزول وحی بر ایشان، در حالی که نیمی از نماز را به قبله بیت المقدس اقامه کرده بودند، نیم دیگر آن را به امر خداوند درست از شمال به جنوب برگشته و به خانه خدا و کعبه، آمال مسلمین ادا فرمودند و بدین ترتیب بود که قبله مسلمین در همان مکان و در همان زمان تغییر کرد و حکمت نامگذاری این مسجد به ذوقبلتین بر همین مبنا است.
بعد از تغییر قبله، یهودیان ناراحت شده و تبلیغات منفى خود را به شکل دیگرى شروع و اظهار داشتند که چه عاملى باعث شد مسلمانان از قبله پیشین انبیا اعراض کنند، پس یا کار سابقشان باطل بوده و یا کار فعلى آنان اشتباه است. خداوند متعال در آیه یاد شده جواب آنها را چنین می ددهد که همه جا مربوط به خداست و به هر کجا او دستور دهد، باید بدان سو نماز خواند و نقطه خاصى بدون دستور الهى داراى شرافت ذاتى نیست.
"مردم سفیه بی خرد خواهند گفت چه موجب آن شد که مسلمین از قبله ای که بر آن بودند (بیت المقدس) روی به کعبه آوردند بگو ای پیغمبر مشرق و مغرب خدای راست و هر که را خواهد او به راه راست هدایت کند." (سوره بقره ، آیه 142)
قبله مدینه طیبه، از معجزات رسول الله است که بدون استفاده از آلات نجومی و قواعد هندسی و یا در دست داشتن زیج و دیگر منابع طول و عرض جغرافیایی، آن را در غایت دقت و استوا تعیین کرده و به سوی کعبه ایستاد و فرمود:"محرابی علی المیزان"
مدینه و مکه تقریباً در سطح یک دایرة نصف النهار قرار گرفته اند و اندکی طول مدینه از مکه بیشتر و عرض مدینه نیز قریب چهار درجه بیشتر از مکه است و قبله مدینه اندکی از جنوب به سوی مغرب منحرف است و جالب این است که ناودان کعبه نیز در جانب غربی آن قرار دارد.
فرهاد میرزا در کتاب خود عرض مکه مکرمه را 21 درجه و 33 دقیقه شمالی و طول آن را از گرینویچ (رصد خانه لندن) 40 درجه و 10 دقیقه شرقی و عرض مدینه منوره را 25 درجه شمالی و طول آن را 39 درجه و 55 دقیقه آورده که تفاوت میان دو نصف النهار مکه و مدینه 15 دقیقه و در اطلس لاروس مکه و مدینه را تقریباً در یک خط نصف النهار ترسیم کرده است.
این قبله یابی دقیق، ممکن نیست مگر به وحی و الهام ملکوتی. زیرا از مدینه تا مکه به مسافت قریب صد فرسنگ است وهیچ کس نقل نکرده که رسول الله به قواعد ریاضی و آلات نجومی توسل جسته باشد.