به گزارش «شیعه نیوز»، از روایات و قراین مختلف ثابت می شود که روش حکومتی حضرت مهدی علیه السلام به طور دقیق همان روش حکومتی پیامبر اعظم صل الله علیه وآله، امام علی علیه السلام و دیگر امامان (علیه السلام) است. البته نباید از نگاه دور داشت که در زمان پیامبر و ائمه علیهم السلام به علت محدودیت ها و موانع تحمیل شده فراوان از سوی جامعه، تمام اهداف این بزرگواران تحقق نیافت.
از سخنان نورانی معصومین علیهم السلام استفاده می شود که تمام محدودیت ها و موانع که تا آن زمان از برپایی حکومتی جامع و جهانی جلوگیری می کرده است از سر راه امام مهدی علیه السلام برداشته می شود و آن حضرت (عجل الله تعالی فرجه الشریف) اهداف معصومین علیهم السلام را تحقق خواهد بخشید. در این رابطه دو دسته روایت وجود دارد:
الف) روایاتی که می گوید روش آن حضرت (عجل الله تعالی فرجه الشریف) همان سیره و روش پیامبر صل الله علیه وآله و ائمه معصومین (علیه السلام) است. این روایات ناظر بر روش ایشان در امور اجرایی است.
ب) روایاتی که سخن از تفاوت روش و سیره حضرت مهدی علیه السلام با سیره پیامبر و امام علی علیه السلام و ائمه (علیه السلام) به میان آورده است.
برخی از روایات دسته اول عبارتند از: عبدالله بن عطا گوید: از امام باقر علیه السلام پرسیدم: هنگامی که قائم قیام کند، به کدام روش در میان مردم رفتار خواهد کرد؟ آن حضرت (علیه السلام) فرمود: «… آن چه را بدعت و پیرایه پیش از او بوده از اساس ویران خواهد کرد چنان که رسول خدا صل الله علیه وآله عمل کرد، او اسلام را از نو آغاز خواهد فرمود.» (۱)
امام صادق علیه السلام نیز فرمودند: «چرا به فرا رسیدن خروج قائم شتاب می کنید؟ به خدا قسم لباس او جز جامه درشت و خشن نخواهد بود و غذایش جزخوراک ناگوار و ناخوش نباشد و جز شمشیر برای دشمنان چیزی در کار نبوده و مرگ زیر سایه شمشیر خواهد بود.» (۲)
همچنین آن حضرت (علیه السلام) فرمودند: «همانا قائم ما اهل بیت آن گاه که قیام فرماید لباس علی علیه السلام را برتن خواهد کرد و به سیره او عمل خواهد کرد.» (۳)
از این روایت ها به روشنی استفاده می شود که روش آن حضرت (عجل الله تعالی فرجه الشریف) مطابق روش پدران خود (علیه السلام) است.
از امام صادق علیه السلام سوال شد: آیا سیره قائم به خلاف سیره و روش امام علی (علیه السلام) است؟ حضرت (علیه السلام)فرمودند: «بلی، به دلیل آن که حضرت علی (علیه السلام) سیره اش از روی منت و گذشت بود، چون می دانست که شیعیانش زود مغلوب خواهند شد. اما حضرت قائم علیه السلام چون قیام کند با شمشیر و اسیر گرفتن است چون می داند شیعیانش هرگز مغلوب نخواهند شد.»(۴)
صرف نظر از صحیح بودن یا صحیح نبودن اسناد روایات دسته دوم، جمع بین این دو دسته روایت این است که بر فرض اگر روش آن حضرت (عجل الله تعالی فرجه الشریف) با امیرمومنان علیه السلام تفاوت داشته باشد، تنها به خاطر شرایطی است که در آن حکومت جهانی فراهم می آید و این شرایط به دلیل هایی برای دیگران فراهم نشده است.
فراموش نکنیم آنچه از آن عنوان سخت گیری های حضرت (عجل الله تعالی فرجه الشریف) یادشده فقط در مرحله آغازین ظهور و پس از اتمام حجت بر تمام انسان ها و با نابودی ستم گران است، وگرنه روایات فراوانی در دست است که مراحل بعدی حکومت را سرشار از صلح و صفا و صمیمیت دانسته سخن از رضایت همگانی از آن حاکمیت جهانی به میان آمده است.
رسول گرامی اسلام صل الله علیه وآله در این باره فرمودند: «بشارت باد بر شما به مهدی! در هنگام اختلاف مردمان و زلزله ها در امت من برانگیخته می شود. زمین را آکنده از عدل و قسط می کند، آن گونه که پر از ظلم و جور شده باشد. از او ساکن آسمان و زمین راضی خواهند شد.»
این ساکنان آسمان را چه فرشتگان الهی بدانیم و یا این که آنها را انسان هایی بدانیم که بر اثر پیشرفت خارق العاده علم و دانش در عصرظهور در کرات آسمانی ساکن شده اند، هر دو بیانگر این است که آن حضرت (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بهترین روش را در حاکمیت انتخاب کرده است.
اما این که فرشتگان و ساکنان آسمان ها و مردگان از ظهور امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) خوشحال می شوند به دلیل این است که کفر و ستم و بیداد و گناه از ابتدای آفرینش آنها را آزار داده و اندوهگین کرده است و وقتی می بینند که ظهور امام (عجل الله تعالی فرجه الشریف) با مرگ باطل و زنده شدن حق و خاموش شدن آتش کفر و شرک و گسترش ایمان و توحید همراه است خوشحال می شوند؛ می توان گفت به این دلیل است که همه چیز در آسمان و زمین از ظهور آن حضرت (عجل الله تعالی فرجه الشریف) مسرور می شوند.
افزون بر این چون امام واسطه نزول فیض پروردگار بر تمام موجوادات عالم هستی است و اراده پروردگار در اصل وجود اشیا و کم و کیف و دیگر وجوه عنایات الهی به موجودات، از راه امام محقق می شود، بنابراین بین امام علیه السلام و دیگر موجودات، رابطه ای معنوی برقرار است که وقتی امام به مصیبت واندوهی مبتلا شود، آنها اندوهگین و هرگاه مسرور باشد آنها مسرور می شوند و شکی نیست که آن حضرت (عجل الله تعالی فرجه الشریف)نیز هم چون دیگر موجودات از ظهور اراده الهی در تحقق عدل و عدالت در نهایت خوش حالی خواهد بود.
پی نوشت ها:
۱-الغیبه، صفحه ۳۳۵، حدیث ۱۷
۲- الغیبه نعمانی، صفحه ۳۲۶ ، حدیث ۲۰
۳- الکافی، جلد ۱ ، صفحه ۴۱۱ ، حدیث ۴
۴- الکافی، جلد ۵ ، صفحه ۳۳، حدیث ۴ ؛ التهذیب، جلد ۶ ، صفحه ۱۵۴ ، علل الشرایع، جلد ۱، صفحه ۱۴۹
انتهای پیام/ 852