به گزارش «شیعه نیوز»، در مقاله اين پايگاه آمده است: روابط بين آمريكا و عربستان رو به تغيير است و فاكتورهاي خاصي وجود دارد كه ممكن است نقش مهمي در شكل دهي آينده يكي از مهمترين ائتلاف هاي بين المللي در جهان داشته باشد.
در حالي كه انتخابات رياست جمهوري آمريكا نزديك است، اين ظرفيت وجود دارد كه نتيجه اين انتخابات در مناسبات واشنگتن و رياض تاثير گذارد.
روابط شخصي بين رئيس جمهوري، پادشاه و دست هاي پشت پرده طرفين در تعيين سياست خارجي دو كشور حائز اهميت است.
مثالي بارز براي اين مساله، نفوذ بي تناسبي است كه سفير وقت سعودي در واشنگتن در دوران رياست جمهوري جرج بوش اعمال كرد.
گمان مي رفت شاهزاده بندر بن سلطان كه به دليل نزديكي روابطش با حاكمان آمريكا به «بندر بوش» معروف بود ! نقش متنفذانه اي در ترسيم مسير جنگ آمريكا در عراق در سال 2003 داشته است.
هيلاري كلينتون وزير امور خارجه سابق آمريكا در صورت احراز پست رياست جمهوري در اين كشور به احتمال قوي مناسبات كشورش با سعودي ها را تداوم مي بخشد.
هر چند روابط مستحكم وي با رژيم سعودي منحصر به نقش هاي رسمي وي نيست، اما اين مناسبات از طريق هدايايي به بنياد كلينتون، اثبات پذير است.
اما تاثير رياست جمهوري دونالد ترامپ كه اكنون نامزدي اش از جناح جمهوريخواه محرز شده است بر روند مناسبات آمريكا با عربستان چندان آشكار نيست.
نژادپرستي ترامپ و دشمني اش با مسلمانان بي شك مانع روابط دوستانه وي با پادشاهي سعودي مي شود.
اين گزارش در ادامه حاكي است: شايد توافق هسته اي ايران با گروه 1+5، فاكتوري بود كه زيانبارترين تاثير را در روابط آمريكا و عربستان در دوران رياست جمهوري باراك اوباما برجا گذاشت.
هر چند در آن زمان بخش اعظم حجم پوشش خبري رسانه ها بر مخالفت رژيم صهيونيستي با اين توافق متمركز شد، دستكم همين اندازه مخالفت و دشمني از رياض نشات مي گرفت.
توافق هسته اي براي عربستان مشكل ساز مي نمود، زيرا راهي پيش روي ايران براي برون رفت از شرايط موجود قرار مي داد.
به علاوه، اگرچه عربستان از حمايت قابل توجه آمريكا به ويژه در رويكرد تجاوزكارانه اش در يمن برخوردار است، آب شدن يخ روابط آمريكا و ايران را به عنوان يك تهديد راهبردي تلقي مي كند.
ايران در هر صورت رقيب اصلي عربستان در زمينه توليد نفت به شمار مي رود.
بازار جهاني انرژي در بهترين زمان ها، از تلاطم و آشفتگي خاصي برخوردار است.
نفت و گاز منبع ثروت عظيم عربستان است، اما اين كشور به تازگي درصدد تنوع بخشي به منابع توليد انرژي خود برآمده است.
جدي ترين تهديد پيش روي منافع سعودي، تنوع بخشي به كم و كيف دستيابي به سوخت هاي فسيلي بوده است.
نفت توليد شده از طريق فناوري هاي نوين، ماهيت بازار جهاني انرژي را تغيير داده است و اين مساله مي تواند باعث استقلال آمريكاي شمالي در زمينه انرژي تا سال 2020 شود.
در چنين شرايطي، توليد نفت عربستان به ناگاه بي ارزش نمي شود، اما اين كشور در دراز مدت نقش خود به عنوان ركن اصلي در بازارهاي جهاني انرژي را از دست مي دهد.
از سويي شرايط موجود در سوريه و يمن، باري را بر ماهيت روابط آمريكا و عربستان اعمال مي كند.
هر چه جنگ يمن به درازا كشيده شود، احتمال اختلاف بين واشنگتن و رياض قوت مي گيرد، به ويژه زماني كه منافع آمريكا تحت فشار مضاعفي قرار گيرد.
با اين وجود، بيشترين تنش بين آمريكا و عربستان در مورد مساله سوريه رقم مي خورد.
تمايل آشكار آمريكا به آشتي با دولت بشار اسد رئيس جمهوري سوريه، سعودي ها را به خشم آورده است. عربستان اكنون متهم است روند مذاكرات سوريه را مختل مي كند و براي افزايش مداخله نظامي در اين كشور مهيا مي شود.
روي هم رفته، بعيد است توافق نهايي در سوريه بدون موافقت ايران و روسيه به دست آيد.
اين مقاله در پايان حاكي است: مدت زمان چنداني نيست كه زنگ خطر در واشنگتن در مورد احتمال فروپاشي رژيم پادشاهي در عربستان به صدا درآمده است.
به طور قطع تلاطم در عربستان جاري است و دلايل متعددي وجود دارد كه چرايي در خطر بودن تسلط خاندان سلطنتي سعودي بر تخت پادشاهي را توجيه مي كند.