به گزارش «شیعه نیوز»،پان پراگ، ماده مخدري است که جديدا در غالب آدامس وارد ايران شده است. پان پراگ، راجا، تايتانيک، ناس خارجي، پان پاکستان، پان عربي، ويتامين، ملوان زبل، پان اسفناج وگوتکا.
هنوز داستان مصيبت و بدبختي‌هاي اکستازي که هزاران معتاد مفنگي روي دست خانواده‌ها گذاشت، به آخر نرسيده بود که چند ماه قبل، سر و کله يک مخدر توهم زاي ديگر در بازار ايران و خصوصا در مناطق شرقي پيدا شد؛ مخدري که اين بار در بسته‌هاي شکيل با عکس‌هاي هنرپيشه‌هاي خوش‌تيپ هندي و پاکستاني بهعنوان آدامس، پاستيل و پودرهايي با طعم نعنا و خوشبوکننده دهان وارد شده است.
اين آدامس‌هاي مخدر را خيلي راحت مي‌شود مثل سيگار از مغازه‌ها خريد؛ به طوري که خانواده‌هايي که تفاوت اکس و استامينوفن را از هم نمي‌فهميدند، عمرا بفهمند آدامس‌ها و خوشبوکننده‌هاي پان چيست و تا به خودشان بيايند، آنچه نبايد بشود، اتفاق مي‌افتد.
خطر اساسي اين است که اين بار طعمه‌ها، بچه‌هاي خردسالي هستند که 2 آدامس بادکنکي را به‌زور مي‌چپانند توي دهانشان و آن را تق و تق مي‌ترکانند. لطفا يکي اين آژير خطر را به صدا دربياورد.
اکس، قرص شادي، فراري، ميتسوبيشي، گشنيز، happy، صليب، تويوتا، سان، يا - با( Ya-ba) ، ع،Speed،عشق و آتش و...؛ سر و کله اکس و ترکيبات آمفتامين که توي بساط موادفروش‌هاي شمال شهري ايران پيدا شد، هيچ آژير خطري به صدا درنيامد. اکس با همه مخدرهاي ديگر تفاوتي از زمين تا آسمان داشت؛ قرصي در بسته‌هاي شيک و خوشرنگ با اسامي توپ... قرص‌هايي که بين جوان‌ها پخش شده و آدم را خفن مي‌برد به هپروت؛ منقل و دود و بوي گند و کثافت هم نداشت، بنابراين لابد مثل ترياک، هروئين، کوکائين و... ترسناک نبود.
اما تفاوت اساسي آن با مواد مخدر ديگر، اين بود که خانواده‌ها نمي‌توانستند آن را از استامينوفن کدئين يا قرص ضد اسهال تشخيص بدهند.
اين‌طوري بود که تا خانواده‌ها و مسئولان به خودشان بجنبند، سيل اکستازي همه جا را فرا گرفت؛ سيلي که حتي بسياري از نوجوانان کم‌سن‌و‌سال را هم غرق کرد. البته اين قرص‌هاي عجيب و خوشرنگ مواد جديدي نبودند، همان MDMAها بودند که شرکت مرک (MERCK) آلمان در سال 1912، آنها را براي درمان بيماران رواني ساخته بود ولي 40سال بعد در آمريکا مهر ممنوعيت خورده بودند و حالا پس از نيم‌قرن، دوباره مثل اژدهايي از خواب بيدار شده و در بسته‌بندي‌هاي شيک در مراسم پايکوبي جوان‌ها سر و کله‌شان پيدا شده بود؛ قرصي ويرانگر که پله‌اي بود براي مصرف مخدرهاي سنگين‌تر...
پان، همان ناس خودماني
آدامس‌ها و خوشبوکننده‌هاي پان پراگ - اگرچه اين بار با اسم قلمبه سلمبه‌اي وارد شده‌اند - ترکيبي شبيه همان مخدر ناس دارند؛ مخدر کثيفي که مرزنشينان شرق ايران و خراساني‌ها و ساکنان قسمت‌هايي از آذربايجان، آن را - که از افغانستان، پاکستان و هند وارد مي‌شود - خيلي خوب مي‌شناسند؛ دوست صميمي تف و دندان‌هاي کثيف و جرم گرفته...
ناس يکي از کثيف‌ترين و تهوع‌آورترين موادي است که در دسته مخدرهاي توهم‌زا قرار مي‌گيرد و اگرچه پليس کشورهاي مختلف آن را مخدري مانند سيگار محسوب مي‌کند و داشتن آن جرم محسوب نمي‌شود اما اين ماده به خاطر نوع استفاده آن، مواد سازنده‌اش و نوع مصرف‌کنندگان‌اش، در ايران يکي از مفلوک‌ترين و تو سري‌خورده‌ترين مخدرها به‌حساب مي‌آيد.
اين ماده که تا همين چند سال قبل در بسته‌هاي پلاستيکي درب و داغان - شبيه حنا - وارد ايران مي‌شد، از برگ درختي به نام بتل به دست مي‌آيد که در اندونزي، مالزي، فيليپين، چين، تايوان، کامبوج، ويتنام، لائوس، هند و پاکستان ميرويد. برگ‌هاي آن را اگر تازه باشد ميجوند ولي معمول‌ترين شيوه مصرف آن استفاده از خشک کرده آن است.
برگ‌هاي خشک شده درخت بتل را مي‌کوبند، سپس آن را با کمي آشغال مثل خاک سيگار و آهک قاتي کرده و با انگشت مي‌چپانند زير لثه، بعد از چند دقيقه مکيدن هم با يک تف غليظ پرت مي‌کنند بيرون؛ فلچ... حالتان به هم خورد؟
پان پراگ، کلاغي که قناري شد
پان (paan) يا پان پراگ که چند وقتي است آدامس‌ها و خوشبوکننده‌هاي آن از مرزهاي شرقي کشور وارد شده و با قيمتي بين 50 تا 300 تا تک‌توماني به‌فروش مي‌رسد، در اصل از فک و فاميل‌هاي همان ناس کثيف است که لباس خوش‌تيپي به تنش کرده‌اند و او را جزو خوشبوکننده‌هاي دهان به‌حساب آورده‌اند.
براي تهيه آدامس‌ها و پاستيل‌هاي پان، دانه‌هاي قرمز و درشت درخت بتل را در برگ درخت پيچيده و تنباکو، آهک، خاکستر، ادويه‌جات معطر، ساخارين و مقدار زيادي اسانس و افزودني‌هاي غيرمجاز را مي‌چپانند توي اين مخلوط و مي‌شود پان پراگ.
البته تحقيقاتي که روي آدامس‌ها و خوشبوکننده‌هاي دهان پان در سيستان و بلوچستان انجام شده، نشان مي‌دهد در 11نوع از آنها مقداري هم مواد مخدر ديگر اضافه شده تا طرف را حسابي بگيرد. خب، دروغ نباشد در برخي از نمونه‌ها هم البته ارسنيک، کربنات منيزيم و سرب مشاهده شده است؛ آدامسي با ترکيبات جادويي...
خوشبوکننده‌اي براي مردن لثه‌ها
دليلي که مصرف‌کنندگان پان را به سمت آن مي‌کشد، احساس گرمي، سرخوشي موقت، سبکي سر، گيجي و شادي کاذبي است که پس از مصرف آن دست مي‌دهد. اما اين ماده توهم زا، آن‌قدر ويران‌کننده است که مضراتش را نمي‌شود شمرد.
پان پراگ که حالا به صورت آدامس (جويدني) و پاستيل (مکيدني) وارد کشور مي‌شود، بدجوري پدر لثه‌ها را درمي‌آورد، چرا که نيکوتين آن به‌سرعت از طريق مخاط دهان جذب شده و باعث بدرنگي دندان‌ها مي‌شود.
علاوه بر آن، مصرف اين ماده، زمينه‌ساز بروز سرطان‌هاي دهان، حنجره و لثه مي‌شود. آمارها نشان مي‌دهد کشور هندوستان به دليل مصرف زياد مردم آن از اين ماده، مقام دوم سرطان دهان را در دنيا دارد.
اما اين تمام ماجرا نيست؛ پان پراگ علاوه بر اينها، بدجوري دستگاه تنفسي و قلب و عروق مصرف‌کننده را آسفالت مي‌کند و با جذب شدن توسط بزاق دهان، دخل سلول‌هاي مغزي فرد را هم مي‌آورد.
علاوه بر اين، با توجه به اينکه ناس و پان پراگ بزاق دهان را مثل سيل راه مي‌اندازند، تمايل مصرف‌کننده را هم به تخليه اين ترشحات يا همان تف کردن تحريک مي‌کنند.
به اين ترتيب مصرف‌کننده فرت و فرت تف مي‌کند که با اين کار، علاوه بر لکه‌هاي کثيف که در خيابان‌هاي مناطق فقيرنشين پاکستان و هند سانت به سانت ديده مي‌شود، بيماري‌هاي عفوني مثل سل و هپاتيت به‌سرعت گسترش مي‌يابند.
بدو، بدو کيلو دو زار
اکستازي با همه بدي‌هايش يک حسن داشت، آن هم اينکه وقتي اولين بار وارد کشور شد، آن‌قدر گران بود که هر کسي نمي‌توانست بخردش؛ اما آدامس‌هاي پان پراگ مواد کثيفي هستند که قيمت بهترين نوعشان هم به اندازه يک آب‌نبات چوبي نيست؛ 50 تا 300 تومان.
علاوه بر اين، با توجه به اينکه قاچاقچيان آن را بهعنوان خوشبوکننده دهان يا آدامس و پاستيل خوشمزه وارد مرزهاي شرقي کشور کرده‌اند، خيلي راحت مي‌شود آن را ازدستفروشي‌ها و حتي دکه‌هاي روزنامه فروشي آن مناطق خريد. بنابراين خودتان ميزان خطر آن را حدس بزنيد.
مرحله بعدي لطفا
اگرچه پان پراگ خودش بدجوري اوضاع دهان و دندان و مغز را به‌هم مي‌ريزد اما مهم‌ترين هراسي که از اين ماده وجود دارد، وابستگي‌اي است که اين ماده به مخدرهاي سنگين‌تر و قوي‌تر ايجاد مي‌کند.پان همان کاري را مي‌کند که اکس يا حتي سيگار دارند انجام مي‌دهند؛ معرفي مصرف‌کننده به دنياي مخدرهاي قوي‌تر اما ميليون‌ها بار وحشتناک‌تر.
دليلش هم اين است که اگر اکس و سيگار از دوران جواني و نوجواني افراد را آلوده مي‌کنند، پان‌پراگ که به عنوان خوشبوکننده دهان يا آدامس با طعم نعنا وارد بازار شده، حتي کودکان دبستاني و خردسال را هم به حفره بزرگ اعتياد مي‌کشاند و آنها را به سمت وابستگي و اعتياد به مواد مخدر قوي‌تر راهنمايي مي‌کند.
مخدر پاکستاني
«پان» (paan) يا «پان پراگ» يکي از مواد پرمصرف رايج در پاکستان- در کنار چاآليا (chaalia)، گوتکا (gutkha) و نيس‌وار (niswar) است. شيوع مصرف اين محصولات جويدني- به‌ويژه چاآليا و گوتکا- در بين جوانان پاکستاني به‌سرعت رو به افزايش است. اين ماده در فرهنگ و سنت مردم هند بهعنوان يک ماده خوشبوکننده و تميزکننده دندان‌ها استفاده مي‌شود.
استفاده از پان، ريشه در فرهنگ هندي دارد. هندي‌ها معمولا اين ماده را به عنوان نشانه‌اي از مهمان‌نوازي براي مهمانان خود مي‌آورند.
علاوه بر اين، به دانه درخت بتل در زبان اردو، سوپاري (supari) يا چاآليا نيز گفته مي‌شود که در مواردي توزيع پان‌پراگ با اين اسامي نيز صورت مي‌گيرد.
چهارمين روانگردان جهان
پان که در کشورهاي اندونزي، مالزي، فيليپين، چين، تايوان، کامبوج، ويتنام، لائوس، هند و پاکستان قرن‌هاست به عنوان يک ماده نشئگي‌آور و در عين حال خوشبوکننده دهان مصرف مي‌شود، چهارمين ماده پرمصرف جهان بعد از تنباکو، الکل و کافئين است که حداقل 10درصد جمعيت دنيا در کشورهاي آسياي جنوب شرقي- به‌ويژه هند و پاکستان- اين ماده را مصرف مي‌کنند.
تحقيقات صورت گرفته در هند، پاکستان و نپال نشان مي‌دهد که در حال حاضر بين 20 تا 40درصد از جمعيت جوان اين کشورها از اين مواد استفاده مي‌کنند.
تحقيقي که از سوي يک مرکز تحقيقاتي در دانشگاه پزشکي کراچي صورت گرفت، نشان داد که 40درصد از جمعيت کراچي، حداقل يک بار يکي از محصولات جويدني درخت بتل را مصرف کرده‌اند.