به گزارش «شیعه نیوز»، حجت الاسلام محمدعلی رضوانی، از جمله روحانیون و مبلغین فعالی است که فعالیت جدی در حوزه مسجد همواره جزو دغدغه مندی های او محسوب شده است حتی اکنون که در کسوت ریاست اداره مطالعات و بررسی های مرکز بین المللی تبلیغ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی فعالیت می کند.
اگر به کارنامه حجت الاسلام رضوانی حتی نگاهی اجمالی داشته باشیم متوجه می شویم که «مسجد» حضوری پررنگ در کلیه فعالیت های وی داشته است چه آن زمان که امام جماعت مسجد «شفا یحیاییان» بود و چه آن زمان که به عنوان نماینده فرهنگی جمهوری اسلامی ایران عازم کشور افغانستان شد.
تصمیم گرفتیم با وی گفت وگویی داشته باشیم و فعالیت هایش در حوزه مسجد را از لسان خودش بشنویم. آنچه که در ادامه می آید مباحثی است که حجت الاسلام رضوانی با خبرنگار مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان در میان گذاشته است:
قبل از آغاز ورود به بحث، خودتان را برای مخاطبان ما معرفی کنید، از زمانی که در حوزه علمیه به عنوان طلبه حضور داشتید و از اساتیدی که از محضرشان بهره مند شدید
به گزارش «شیعه نیوز»، من محمدعلی رضوانی نژاد هستم. از سال 1362 وارد حوزه علمیه جامع استان رشت شدم و بعد از دوران جنگ تحمیلی، درست در سال 1368 وارد حوزه علمیه قم شدم. زمانی که رشت بودم از محضر آیت الله رودباری، آیت الله لاکانی، آیت الله ضیابری بهره بردم. همچنین زمان حضورم در قم از محضر آیت الله دوزانی، آیت الله اعتمادی نیز بهره بردم و برای درس های خارج نیز در جلسات درس آیت الله مکارم، آیت الله سبحانی، آیت الله جوادی آملی حضور یافتم. در تهران نیز در درس خارج مقام معظم رهبری حضور یافته و بهره بردم.
چه شد که تصمیم گرفتید در کسوت امام جماعت در مسجد فعالیت کنید؟
من از سال 1375 که به تهران آمدم عهده دار امامت جماعت یکی از مساجد تهران در خیابان مجاهدین مسجد شفا شدم و تا سال 1388 نیز در آن مسجد حضور داشتم که بعد از آن به علت ماموریت دیگر به عنوان امام جماعت در مسجد شفا فعالیت نداشتم، سال 1388 به عنوان وابسته فرهنگی جمهوری اسلامی ایران به هرات رفتم.
مسجد شفا که من به عنوان امام جماعت در آن حضور داشتم نزدیک منزل ام بود. از عید سال 1376 در سه وقت نماز جماعت در مسجد شفا برقرار بود. بعد از آن سال بود که تحت پوشش مرکز رسیدگی به امور مساجد استان تهران نیز قرار گرفتیم.
مسجد شفا ظاهرا مورد بازسازی قابل توجهی قرار گرفت از جریان ساخت مسجد بگویید.
ما با همکاری معتمدین محل و مسجد توانستیم این مسجد را کلا بازسازی کنیم و ظرفیت پذیرایی مسجد را افزایش دهیم. همچنین سرویس های بهداشتی تجهیز شد، از دیگر فعالیت ها بهبود و ساخت داخل شبستان در دو بخش خواهران و برادران و ایجاد کتابخانه پژوهشی بود. همچنین ورود و خروج خواهران و برادران را به مسجد مجزا کردیم.
مایل ام در این مجال این مساله را عنوان کنم که از این مسجد باب خیر بسیاری برای من باز شد، این مسجد توانست برای بهسازی بیمارستان شفا که درست رو به روی مسجد قرار دارد کمک کند. از هیات امنا و خیرین همین مسجد بانی شدند که به بیمارستان شفا کمک شود، بعدها هیات امنای مجزایی برای بیمارستان تشکیل شد که اتاق عمل های مختلفی ذیل فعالیت های هیات امنا و حمایت مسجد به بیمارستان اضافه شد. همچنین برای زلزله بم نیز کمک های فراوانی از این مسجد نشات گرفت و به کمک اهالی و معتمدین انجام وظیفه کردیم.
به جز مسجد شفا در تهران ظاهرا فعالیت ها مسجدی دیگری نیز در استان گیلان داشته اید؟
سال 1383 برخی مساجد بر اثر بارش برف سنگین در گیلان فرو ریخت که همین مسجد شفا در تهران و خیرین این مسجد به عنوان ستاد بازسازی مساجد گیلان وارد صحنه شدند.
البته من از سال 1381 عهده دار بحث های تفسیر قرآن در برخی مساجد گیلان بودم. سال 1383 بود که عهده دار بازسازی چند مسجد دیگر در گیلان شدم از جمله مسجد امیرالمومنین که در ابتدای بلوار شهید افتخاری به سمت فومن قرار دارد و کلا تخریب شده بود. ما این مسجد را با نقشه جدید ساختیم و سالن شبستان جدید، زینبیه و کتابخانه را به آن اضافه کردیم.
همچنین مسجد دیگری در استان گیلان و در شهرستان رشت را ساختیم که بر اثر آتش سوزی از بین رفته بود، این مسجد امام الکاظم نام داشت که ما مسئول ستاد بازسازی این مسجد شدیم و در سه طبقه آن را بنا کردیم و الان مشغول فعالیت است، این مسجد بر اثر آتش سوزی مغازه ای که در جوارش قرار داشت آتش گرفت و چندین سال هم مخروبه بود.
فعالیت های مسجدی شما در سطح کشور افغانستان چگونه بود؟
بعد از اینکه به افغانستان رفتم از محورهای فعالیت های تقویت مساجد استان هرات و شهر هرات بود. در افغانستان اردوهای زیارتی با محوریت مسجد راه اندازی کردیم، این اردوها سبب بازسازی و نوسازی مساجد بسیاری از مساجد شیعیان و اهل سنت شد. این کار سبب وحدت و همدلی میان پیروان شیعه و سنی شد. این حرکت بالغ بر چهارصد مسجد را پوشش داد.
در افغانستان مساجد چه برنامه ها و اساسا چه جایگاهی دارند؟
کلا جایگاهی که مساجد در کشورهای اسلامی دارند ممتاز است. در افغانستان نیز وضع اینگونه است. مساجد در سطوح علمی مختلف، فعالیت دارند. مسجد به ما هو مسجد با همه اقشار ارتباط دارد، از تحصیلات عالی تا اولیه، بیکار و شاغل، با همه ارتباط دارد، در افغانستان در خود شهر هرات که مستقر بودم مساجد متعددی از شیعیان و اهل سنت بافت سنتی شهر هرات را تشکیل می داد. به طول کل 75 درصد مساجد از آن برادران اهل سنت و 25 درصد از آن شیعیان است که این جمعیت در سطح شهر به چهل به شصت می رسد یعنی شصت درصد اهل سنت و چهل درصد شیعیان.
تلاش ما این بود که بتوانیم مساجدی که در هرات فعال هستند را کمک کرده و امکاناتی را در راستای تجهیز در اختیارشان قرار دهیم که همه این فعالیت ها از طریق سرکنسول گری جمهوری اسلامی ایران در هرات افغانستان میسر شد.
با توجه به سابقه درخشانی که در حوزه فعالیت های مسجد در کارنامه خود دارید، به نظرتان چه طور می توانیم مساجد را پویا و فعال کنیم به گونه ای که بتوانیم عنوان طراز اسلامی را برای یک مسجد به کار بریم؟
مساجد تابع بافت محله و مردمی هستند که در آن واقع شده اند. مسجد خوب و مسجدی که بهترین کارکرد را داشته باشد باید بتواند اکثر افراد پیرامونی خودش را در خود جذب کند و مخاطب اش را سیراب کند، یکی از کارهای ویژه ای که ما در سطح مساجد داشتیم شرح و ترجمه قرآن و آشنایی با مفاهیم و معارف قرآن بود.
مساله دیگری که باید به آن توجه داشت این است که محور فعالیت های مساجد با توجه به نیاز و مخاطب تفاوت دارد. امام جماعت و روشی که امام جماعت برای ارتباط با مامومین به کار می برد باید عام تر از سایر مساجد باشد. ما این فضا را در سطح مساجد هرات داشتیم.
از نظر شما از چه طریقی می توانیم جایگاه مسجد را همانند آنچه که در گذشته شاهد بودیم در سطح جامعه مطرح کنیم؟
باید جایگاه مسجد را به عنوان جایگاه فرهنگی که عهده دار فعالیت های دینی و فرهنگی افراد ساکن پیرامونی خود است در نظر داشته باشیم و خودمان هم در امور مسجد فعال باشیم. نمی شود مساجد را به حال خودشان رها کنیم. جایگاهی که مسجد در تقویت بنیه های دینی محله می تواند داشته باشد وظایف خاصی را برای دولت اسلامی ایجاد می کند و دولت را موظف می کند که برای فرآیند کارهای فرهنگی در مسجد کمک کنند.
انتهای پیام/654