به گزارش «شیعه نیوز»، هنگامی که در ژوئن سال جاری یک گروه میهمان آلمانی از نمایشگاهی در کلیسای کاتولیک پیونگ یانگ دیدن می کردند با صحنه هایی روبرو شدند که بی اندازه شگفت آور و غریب بود. آنها در آن جا مردی به نام "پدر فرانسیسکو” را دیدند که با نفرت هر چه تمامتر به کره جنوبی دشنام می داد و از این کشور به عنوان مستعمره امپریالیست ها یاد می کرد. آن به اصطلاح پدر فرانسیسکو در دعاهای خود می گفت که چنانچه جنوبی ها به کره شمالی حمله کنند ، "به اذن و یاری خدا جنگی مقدس را آغاز خواهیم کرد و جنوب را بار دیگر به کره شمالی الحاق می کنیم. این وظیفه کاتولیک های کره شمالی است ، وظیفه ای که برای انجام آن به مارشال کیم جونگ اون سوگند وفاداری خورده اند”. اظهارات این به اصطلاح کشیش خشم بسیاری از دیدارکنندگان آلمانی را برانگیخت و حتی "هارتموت کوشیک” نماینده مجلس آلمان نیز که در میان این گردشگران بود به میزبانان کره شمالی خود اعتراض کرد.
پنج ماه بعد بار دیگر یک هیئت آلمانی به پیونگ یانگ رفته و بار دیگر از این کلیسای کوچک واقع در پایتخت بازدید می کنند. اما ظاهرا این بار همه چیز رنگ و بوی دیگری دارد. در همین حال گروهی از کاتولیک های کره جنوبی نیز از این کلیسا و نمایشگاه واقع در آن دیدن می کنند و این بار پدر فرانسیسکو در حالی که جامه ای بلند پوشیده به آنها خوشامد می گوید و میهمانان جنوبی اش را برادران و خواهران خود می خواند و افزون بر آن برای اتحاد مجدد دو کره دعا می کند.
پس از بازدید از آن کلیسا و پایان مراسم دعا یکی از کشیش های اهل کره جنوبی که در این جمع حضور دارد با اشاره به پدر فرانسیس می گوید:” نه، اصلا در کره شمالی کشیشی وجود ندارد”. به گفته وی آن کشیشی که گروه آلمانی در ماه ژوئن دیدند یعنی همین پدر فرانسیسکو نیز اصلا کشیش نیست و به عبارت بهتر یک کشیش دروغین و قلابی است که از سوی رژیم ماموریت دارد که هر زمان دیدار کنندگان خارجی می آیند چنین وانمود کند که در کره شمالی هم کلیسا و دعا و مراسم روز یکشنبه وجود دارد. این نمایش با این هدف اجرا می شود که گردشگران خارجی تصور کنند در کره شمالی نیز پیروان مذهب کاتولیک و آزادی مذهب وجود دارد. در حالی که واقعیت کاملا چیز دیگری است و این به اصطلاح کشیش و آن کلیسا تنها جنبه نمایشی و ابزاری دارد.
همین چندی پیش بود که یکی از عوامل رژیم کره شمالی که به کره جنوبی پناهنده شده است فاش ساخت که رژیم پیونگ یانگ شماری از عواملش را در نقش کشیش های کاتولیک و یا کشیش های کلیسای انجیلی به نمایش می گذارد. به گفته وی این کشیش های قلابی برای وزارت "جبهه متحد” کره شمالی کار می کنند و در دانشگاه کیم ایل سونگ در رشته "شناخت مذاهب مسیحی” تحصیل کرده اند. و جالب تر آن که به گفته این مامور فراری رژیم پیونگ یانگ، نه تنها کشیش ها بلکه برخی از آن به اصطلاح "مومنان” نیز حقوق بگیر همان وزارتخانه هستند و ماموریت دارند با گردشگران مسیحی که از پتانسیل طرفداری از کره شمالی برخوردار باشند رابطه برقرار کرده و از این گردشگران مذهبی به عنوان ابزاری برای تبلیغ به نفع پیونگ یانگ در خارج از کشور بهره ببرند.
واقعیت این است که مسیحیت در کره شمالی مدت ها پیش قلع و قمع شد. پس از تاسیس کشور کمونیستی کره شمالی در سال ۱۹۴۸ بود که دیکتاتور کیم ایل سونگ که خود از خانواده ای مسیحی برآمده بود فرمان اعدام کشیش ها و پیروان مسیحیت را صادر کرد و گروه هایی از آنان را به اردوگاه کار اجباری فرستاد. حاکم وقت کره شمالی اما در سال های دهه هشتاد به توصیه یک نویسنده آلمانی به نام "لوئیزه رینزر” که روابطی دوستانه با کیم ایل سونگ و علاقه ای خاص به دولت کره شمالی داشت دستور ساخت یک کلیسا را داد تا به این صورت به جهان خارج وانمود کند که در این کشور آزادی مذهب برقرار است.
به این ترتیب و به دستور کیم ایل سونگ یک کلیسای کاتولیک و کلیسای انجیلی و بعدها یک کلیسای ارتدوکس روس نیز در پیونگ یانگ ساخته شد. و از آن زمان این جماعت کوچک کلیسا به نوعی در خدمت رژیم قرار دارند و به مثابه پلی ارتباطی میان کره شمالی و جهان خارج از آن به ویژه با نهاد کلیسا در کره جنوبی عمل می کنند. رژیم پیونگ یانگ در همان حال به شدت نسبت به فعالیت های تبلیغی کره جنوبی یعنی کشوری که امروزه یکی از اصلی ترین مراکز مسیحیت در شرق آسیا به شمار می رود حساسیت داشته و حضور میسیونرهای جنوبی در خاک خود را تحمل نمی کند. این حساسیت در حدی است که چنانچه یک شهروند کره جنوبی در کره شمالی انجیل همراه داشته باشد بلافاصله بازداشت می شود. به همین خاطر مشخص نیست که آیا در این کشور که از دهه ها پیش تحت یک دیکتاتوری بی رحم کمونیستی اداره می شود اصولا چیزی به نام مومنان واقعی وجود دارد و یا همه آنچه که شاهد هستیم تنها نمایشی مسخره از چند مومن و کشیش دروغین و ساختگی است. البته کارشناسان امور کره شمالی احتمال می دهند که هنوز هم در این کشور عده ای از پیروان مسیحیت به صورت پنهانی به فعالیت مشغول هستند.
بودائیسم هم در کره شمالی بیشتر جنبه نمایشی و ابزاری دارد. گردشگران آلمانی در معبدی واقع در شهر کائسونگ با پیرمردی در جامه راهبان روبرو می شوند که ظاهرا یکی از آخرین بودایی های این کشور است و یا تظاهر به بودایی بودن می کند. این راهب پیر می گوید:” در واقع دیگر از پیروان بودیسم در این کشور خبری نیست. اگرهم تعداد کمی هنوز وجود داشته باشند به خاطر امنیت خود و خانواده شان جرات نزدیک شدن به این معبد را ندارند”. این راهب به گفته خودش از سوی دولت حمایت می شود و همه چیزش را از دولت دارد و به خاطر دولت دست به هر کاری می زند و به راحتی رئیس جمهور کره جنوبی را به باد دشنام می گیرد و او را مایه بدنامی همه زنان دنیا می نامد. افزون بر آن دعا می کند که همه مردم دنیا تحت رهبری کیم جونگ اون رهبر کره شمالی درآیند!
وجود این کشیش های دروغین و جعلی نشان می دهد که تعامل با کره شمالی و ارتباط با مردم این کشور کار بسیار دشواری است. رژیم همه روابط را کنترل می کند و شمار بسیار اندکی از شهروندان کره شمالی امکان تماس با دنیای خارج را دارند. و همه گردشگران خارجی هیچ امکانی برای ارتباط با مردم عادی نداشته و تنها آنچه را که رژیم برای آنها در نظر گرفته است می بینند. کشورهای اروپایی و از جمله آلمان البته کمک های انسان دوستانه زیادی برای کره شمالی ارسال می کنند اما به دلیل تحریم های سازمان ملل متحد علیه این کشور امکان اجرای پروژه های مشترک وجود ندارد. آن در مجموع ۳۲ سازمانی که در حال حاضر پروژه هایی را همراه با دولت کره شمالی اجرا می کنند به تازگی و برای نخستین بار برای شرکت در یک جلسه توجیهی با شرکایشان در پیونگ یانگ دعوت شدند.
از سوی دیگر کارشناسان امور کره شمالی بر این عقیده اند که در موقعیت فعلی امکان گسترش روابط و کمک های انسان دوستانه و همکاری های توسعه ای وجود ندارد. هارتموت کوشیک که در چهارچوب آن هیات پارلمانی از هر دو کره بازدید می کند بر این باور است که پیشرفت در روابط با وجود برنامه اتمی کره شمالی امکان ندارد اما به گفته وی تداوم ارتباط با این کشور و وجود پنجره ای کوچک برای گفتگو از اهمیتی ویژه برخوردار است.
البته روابط دو کره در حال حاضر کمی آرام تر شده است و این آرامش پس از طوفانی بود که بعد از تهدیدهای متقابل و در پی آن گفتگوها و تفاهم های متقابل پدید آمده است. در ماه اکتبر بار دیگر خانواده هایی که سال ها در دو کشور از یکدیگر جدا شده بودند با هم ملاقات کردند و دیدار کشیش های اهل کره جنوبی از پیونگ یانگ نیز تا اندازه زیادی به گرم شدن روابط سیاسی دو کشور کمک کرد. اما این وضعیت تا چه زمانی می تواند ادامه داشته باشد؟ کره جنوبی به هیچ عنوان نمی تواند برنامه های تسلیحاتی و آزمایش های اتمی همسایه شمالی را تحمل کند و همین مساله می تواند تنش زدایی در روابط را نابود سازد.
انتهای پیام/654