اگر چه روایاتی در موضوع مورد پرسش در منابع شیعه و اهل سنت وجود دارد، اما جدای از اعتبار و عدم اعتبار آنها باید گفت؛ این تهدیدها در مقام اهمیت و جایگاه ویژه نماز جماعت صادر شده است، نه در مقام اجرای چنین مسئله‌ای.

حدیث پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) بعد از ایشان نوشته و تدوین نشد و حکم ممنوعیت نگارش تا اوائل قرن دوم در فضای حدیثی اهل سنت ادامه داشت. از ابتدای قرن دوم هجری، حدیث پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) وارد مرحله تدوین و نگارش شد، و این امر به طور رسمی با فرمان عمر بن عبدالعزیز(از خلفای اموی) به ابی بکر بن عمرو بن حزم و بعد از حدود صد سال که سنن و احادیث پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) در معرض تلف و نابودی قرار گرفت شروع شد.

در دین مقدس اسلام، پیری و سال‌خوردگی برای افراد سال‌خورده امتیازی قرار داده شده، جهت احترام نمودن دیگران به آنها و در این زمینه دو دسته روایات وجود دارد که دسته‌ای از روایات، به طور اطلاق، احترام به سال‌خوردگان را مورد تأیید و تأکید قرار داده‌اند، چنان‌که رسول اکرم( صلی الله علیه و آله و سلم ) می‌‌فرماید: «هر كس فضل و حرمت پيرى را به جهت سالش بشناسد و او را احترام نمايد، خدا او را از ترس و هراس روز قيامت ايمن و آسوده گرداند».

این دو روایت از جهت سندی صحیح هستند.روایت اول: نسبت دادن کفر به اهل مكه و مدینه؛ به جهت این است که برخی از اهالی مکه و مدینه با این‌که دلایل روشنی برای وجود خدا بود، از روی عناد و دشمنی و تکبر، منکر خدا می‌شدند، به گونه‌ای که آنها را از جاده و مسیر اسلام و مسلمانی خارج می‌کرد.

در مورد پرسش مطرح شده روایاتی وجود دارد، اما در این فرصت با بیان یکی از آنها، موضوع را تحلیل و بررسی می‌کنیم.امام صادق( علیه السلام ) می‌فرماید: «سه گروه هستند که دعایشان مستجاب نمی‌شود.

بین نفرین والدین و عاق­ کردن فرق است؛ عقوق والدین عبارت است از «به خشم آوردن و آزردن و شکستن خاطر پدر و مادر». نفرین به معنای دعای بد برای مرگ، ناکامی و بدبختی کسی یا چیزی است. به معنای لعن، لعنت، ذم، تقبیح و نکوهش نیز آمده است. و نفرین والدین نیز به همین معنا است.