در ماجرای فتح مکه؛ آنچه در پرسش آمده در منابع حدیثی و تاریخی شیعه و سنی یافت نشد، اما نقل‌های دیگری مشابه آن وجود دارد که نشان از رحمت و مهربانی پیامبر اسلام( صلی الله علیه و آله و سلم ) نسبت به کسانی دارد که از لشکر مسلمانان ترسیده بودند.

در کتاب‌های حدیثی و فقهی شیعه روایاتی پیرامون «بُرْطُلّه» وجود دارد که به برخی از آنها اشاره می‌شود:راوی می‌گوید: امام جعفر صادق( علیه السلام ) مرا دیدند که به دور کعبه طواف می‌کردم و بُرطله بر سر داشتم، آن‌حضرت بعد از اتمام طواف فرمود: «بر دور کعبه طواف می‌کنى در حالی که برطله بر سر می‌گذارى؟! دیگر آن‌را در حال طواف بر سر مگذار که لباس و سنت یهودیان است».

کاتب و نویسنده به دو معنا می‌تواند مورد نظر باشد:1. منشی؛ که کارهای نوشتاری مدیر خود را انجام می‌دهد که امروزه این کار با رایانه انجام می‌شود.امام علی( علیه السلام ) در نامه به مالک اشتر می‌فرماید: ... سپس در امور نویسندگان و منشیان به درستى بیندیش، و کارهایت را به بهترین آنان واگذار، و نامه‌‏هاى محرمانه، که در بردارنده سیاست‌‏ها و اسرار تو است.

استفاده از عطر بدان جهت نیکو شمرده می‌شود که از آن بوی خوش تراوش می‌کند؛ روشن است که هدف از استعمال عطر، چنین نتیجه‌ای است؛ بنابر این هر نوع عطری که دارای بوی خوب باشد می‌تواند مستحب باشد.

با جست‌وجویی که در منابع حدیثی انجام پذیرفت؛ چنین روایتی یافت نشد، اما بر فرض وجود حدیث، این از باب کنایه و مجاز است؛ مانند شعری که در مورد امام حسین( علیه السلام ) سروده شده است.

روز بیست و پنجم ذیقعده، هم زمان با دحوالارض است. «دَحو» به معنای بسط و گسترش است. بعضی نیز آن‌را به معنای تکان دادن چیزی از محل اصلی‌اش تفسیر کرده‌اند.منظور از دحوالارض(گسترده شدن زمین) این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب‌های حاصل از باران‌های سیلابی نخستین فراگرفته بود.