در منابع روایی اهل سنت، چنین روایاتی وجود دارد؛ از جمله روایت «عشره مبشّره» که در آن آمده: رسول خدا( صلی الله علیه و آله و سلم ) به ده نفر از اصحاب خود بشارت به بهشت را داده است، اما شیعه، این دسته از روایات را به دلایل محکم ردّ می‌کند و اینها را مجعول و ساختگى می‌داند.

دعای کمیل در کتاب «مصباح المتهجد» شیخ طوسی و «اقبال الأعمال» سید بن طاوس آمده است. سید بن طاوس(ره) در طلیعه بیان این دعا می‌گوید: در روایتی (غیر از روایت شیخ طوسی) دیدم که کمیل بن زیاد نخعی گفت: در مسجد بصره و در کنار امیر المؤمنین علی( علیه السلام ) نشسته بودم که حضرت در اعمال شب نیمه شعبان فرمود: «و در این شب دعای خضر را بخوانید»

ابو على جَوّانى گوید: امام صادق( علیه السلام ) را دیدم انگشت را به بالاى لب‌هاى شریفش گذاشته و به غلامش سالم می‌فرماید: «اى سالم! زبانت را نگه دار تا سالم بمانى و مردم را بر گردن ما سوار مکن»؛ یعنی کاری نکن و سخنی نگو که مردم با ما دشمن شده و بر ما هجوم آورده و شورش کنند.

امام صادق( علیه السلام ) به نقل از امیر مؤمنان علی( علیه السلام ) می‌فرماید: «هر گاه منادى (دلال و واسطه) مزایده، آوازش به اعلام قیمت بلند است حقّ ندارى بر قیمت بیفزایى، و چون سکوت کرد می‌توانى بر قیمتى که داده بیفزایى، و جز این نیست که حرمت [و یا کراهت] زیاد کردن قیمت تا هنگامى است که منادى فریاد می‌کند و قیمت را می‌گوید و مردم می‌شنوند و هر وقت ساکت شد اشکالى ندارد».

بر اساس بینش توحیدی، جز ذات متعالی خداوند هیچ موجودی دارای وجود استقلالی نیست؛ غیر از او همه نشانه، مظهر و تجلی آن ذات متعالی‌اند که در ذات و صفات خود محتاج و وابسته به او هستند، بلکه ذاتشان عین نیاز به خداوند است.

با توجه به راویان این حدیث؛ می‌توان آن‌را معتبر و صحیح دانست. برای دیدن گزارشی از راویان...