یکی از آموزه‌ها و تعالیم قرآن کریم موضوع «امانت» است. در منابع اسلامی(قرآن و روایات) فراوان به حفظ امانت و امانت‌داری سفارش شده است. به اندازه‌ای که در باره این موضوع تأکید شده، در مورد سایر احکام کمتر چنین تأکیدی مشاهده مى‏شود. این اهمیت آن‌گاه دو چندان می‌شود که در این مسئله میان انسان خوب و بد تفاوتی یافت نمی‌شود؛ یعنی صاحب امانت هرکسی باشد تفاوت نمی‌کند؛ امانت‌گزار چه انسان مؤمن باشد، یا کافر.

جدای این که روزه نُه روز اول ماه ذی‌ الحجّه دارای ثواب و آثار زیادی است، ایام و مناسبت‌های مختلفی در آن وجود دارد که روزه آن روزها، هر کدام برای خود ثواب و آثار خاصی دارد که در زیر بیان می‌شود.

حافظ رجب برسى در کتاب «مشارق الأنوار» از أصبغ بن نباته؛ خطبه نسبتاً مفصلى را به نام «خطبة الإفتخار» از امام علی( علیه السلام ) نقل کرده است. در آن خطبه امام علی( علیه السلام ) با این جملات خود را معرّفی می‌فرماید: «من برادر پیامبر و وارث علم و دانش، و معدن حکمت و صاحب راز رسول خدا هستم.

شاید در نگاه اول، چنین به نظر آید که بین این دو روایت همخوانی وجود ندارد، ولی باید گفت این دو روایت با هم قابل جمع هستند؛ زیرا آن روایتی را که می‌گوید امام حسین( علیه السلام )، تکبیر پیامبر( صلی الله علیه و آله وسلم ) را جواب نداد تا این‌که ایشان به تکبیر هفتم رسید، می‌توان حمل بر این کرد که امام حسین( علیه السلام ) تکبیر را به صورت صحیح تلفظ نکرد تا این‌که در مرتبه هفتم توانست آن‌را به صورت کامل ادا کند.

عین عبارت این دعاها که معمولاً در سجده پایانی نمازها خوانده می‌شود، در روایات وجود ندارد، ولی می‌توان آنها را برگرفته از روایاتی دانست که به محتوای این جملات اشاره دارند؛ و بخش‌های مختلف این دعاها به صورت پراکنده در احادیث یافت می‌شود. از این‌رو؛ خواندن آن در سجده پایانی نماز به عنوان یک دعا اشکالی ندارد.

در بحث مناسک حج در باب لباس إحرام، اشاره به نوع و شکل آن نیز شده و در کتاب‌های فقهی نیز این موضوع، مورد بحث قرار گرفته است. دو روایت مورد سؤال در همین باب نقل شده که موضوع آن، لباس مُحرم است.