سخن معروفی وجود دارد با این عنوان: «من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق». الفاظ این گفتار به این‌گونه در روایات نیامده و نمی‌توان آن‌را حدیث دانست. اما محتوا و مضمون آن در روایات آمده است.

کلمه‌ی «العبرة» از ماده «ع ب ر‌« در زبان عربی به معنای اشک است. یکی از حالات جمع این کلمه «العبرات» است که مورد بحث ما نیز می‌باشد.گفتار معروفی وجود دارد که امام حسین( علیه السلام ) را به عنوان «کشته شده‌ی اشک‌ها» یاد می‌کند. برای تبیین و فهم این کلام، روایاتی که این تعبیر در آن نقل شده بیان می‌شود.

روایت مطرح شده در کتاب «بلد الأمین» نوشته عالم جلیل القدر کفعمی ذکر شده است. مجلسی نیز در «بحار الأنوار» آن‌را از کتاب بلد الأمین و مصباح کفعمی بیان کرده است.این روایت مقطوع است و تمام راویان آن تا مفضل بن عمر ذکر نشده است و این خود به عنوان ضعفی در سند حدیث به شمار می‌رود.

روایت؛ در لغت به معنای حمل است، چنان که گویند: «رَوَى الْبَعِیرُ الْمَاءَ»؛ شتر آب را حمل کرد. و به شخص سیراب بخاطر آشامیدن آب «ریّان» می‌گویند. همچنین به معنای داستان، قصه و نمایش نامه نیز آمده است. و به روز هشتم ذی الحجّة بدین جهت که حاجیان برای عزیمت به عرفات آب حمل می‌کنند، یوم الترویّة گفته شده است.

«ملاحاة»؛ مصدر باب مفاعله از ماده «لحو» یا «لحی» به معنای نزاع، گفت‌وگو و دشمنی نمودن دو طرفه است.امام صادق( علیه السلام ) می‌فرماید: «جبرئیل به پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) عرض کرد؛ از نزاع کردن و ستیزه‌گری با مردم دوری کن».

یکی از جملاتی که به پیامبر اکرم( صلی الله علیه و آله و سلم ) تحت عنوان حدیث نسبت داده شده است، جمله‌ی «حُبّ الوطن مِن الإیمان» است؛ یعنی«دوست داشتن وطن، از نشانه‌های ایمان است». این سخن در کتاب‌های حدیثی دسته اول و مورد اعتماد شیعه و اهل سنت نقل نشده است.