اندیشمندان اسلامی در مورد معنای این حدیث شریف (من عرف نفسه عرف ربّه)، احتمالات متعددی بیان کرده‌اند: برخی آن‌را به معنای سلبی و امتناعی دانستند؛ یعنی همان‌گونه که شناخت نفس امکان ندارد، شناخت خدا نیز ممکن نیست. می‌گویند برخی از آیات قرآن نیز گواه بر این است.

دعایی که در سایت‌های اینترنتی و برخی از کتابچه‌های جیبی به عنوان «دعای معراج» ذکر شده، سندی –هر چند غیر معتبر-، برای آن نیافتیم؛ و برای این دعا ثواب‌هایی را نیز از پیامبر اکرم( صلی الله علیه و آله و سلم ) نقل کرده‌اند که به هیچ منبع حدیثی و ادعیه آدرس داده نشده است.

یکی از اقسام چهار گانه حدیث، حدیث صحیح است، حدیث صحیح به حدیثی گفته می‌شود که تمام راویان آن تا معصوم( علیه السلام )، عادل و امامی باشند. این حدیث صحیح دارای اقسامی است که در یک تقسیم به حدیث صحیح اعلی (اعلایی) و صحیح اوسط و صحیح ادنی(ادنا) تقسیم می‌شود.

در منابع دینی، علاوه بر این‌که به ختم قرآن کریم توجه ویژه­ای شده، مداومت بر قرائت برخی سوره‌­ها و آیه‌­ها؛ مانند آیة الکرسی، نیز امری مطلوب به شمار آمده است. شایان توجه است که هیچ­‌کدام از این دو گزینه از واجبات نیستند.

بهتر است، فرد به جای مکبّری کردن، در صف مأمومان قرار گرفته و از پاداش نماز جماعت بهره­مند شود؛ به همین دلیل، هیچ‌گاه «مکبّر» مانند «مؤذّن» نقش برجسته‌­ای در نماز جماعت نداشته...

حضرت ابراهیم( علیه السلام ) به دستور خداوند خانه کعبه را ساخته است؛ از این‌رو نمی‌توان علت خاصّی برای ساختن آن به شکل مکعب پیدا کرد. اما در روایتی به شرح زیر حکمتی معنوی برای آن بیان شده است.