تحقیق و بررسی که درباره راویان این حدیث شده، به شرح زیر است:1. عبد الواحِد بن مُحمَّد بن عُبدُوس نیسابُوری عَطَّار: از مشایخ شیخ صدوق است که برای او طلب رحمت از خدا می‌کند. و همین «طلب رحمت» از دیدگاه برخی از فقها و علمای رجال، دلالت بر توثیق راوی می‌کند؛ پس عبد الواحد بن عبدوس نیسابوری عطار امامی و ثقه است.

«الدرّ المنثور فى التفسیر بالمأثور»، تألیف جلال الدین عبدالرحمن سیوطى است. سیوطی، دانشمندى دقیق و اهل تحقیق است که داراى آثار فراوانى بوده، و تخصّص و تبحّر وى بیشتر در علوم نقلى بوده است؛ زیرا تألیفاتى که از وى منتشر شده یا براى وى ذکر کرده‌اند، از تبحّر او در علوم نقلى حکایت دارد.

یکی از مباحث مهم درباره صفات راویان حدیث، توانایی حفظ و ضبط سخنان پیامبر اکرم( صلی الله علیه و آله و سلم ) و ائمه اطهار( علیه السلام ) است. مقصود از ضبط، آن است که راوی از چنان حافظه و قدرت تمییزی برخوردار باشد که بتواند روایات را بدون غلط و تحریف نقل کند و حداقل، قدرت ضبط و حفظ او بیشتر از سهو و اشتباهش باشد

این پرسش، ناظر به احادیثی با این مضمون است که می‌فرماید: «الْعِلْمُ‏ نُورٌ یَقْذِفُهُ اللَّهُ فِی قَلْبِ مَنْ یَشَاء»؛ علم، نوری است که خدا آن‌را در دل هرکس می‌­‌خواهد می‌‌­اندازد.

در طول تاریخ شناخته شده بشر، انسان برای تهیه و نیز ذخیره­‌سازی غذای مورد نیاز خود اقدام به تغییراتی در مواد غذایی اوّلیه نموده و سپس آنها را مصرف می‌­کرد. با مروری در منابع روایی و تاریخی به این نتیجه خواهیم رسید که پیشوایان دینی ما نیز همین رویۀ معمول را ادامه می­‌دادند و حتی اگر توصیه‌­هایی نسبت به برخی موارد داشتند.

برخی منابع نسبتاً قدیمی تنها به شهادت دختری سه و یا چهار ساله در خرابۀ شام اشاره کرده‌­اند، بدون آن‌که نام او را مشخص سازند.