از جمله توصیه‌هایی که نسبت به میّت مؤمن و مسلمان شده؛ آن است که چهل نفر در مراسم تشییع و تدفین او این گونه شهادت دهند: «اللَّهُمَّ إِنَّا لَا نَعْلَمُ مِنْهُ إِلَّا خَیْرا» (خدایا! ما جز خیر و خوبی از او ندیده‌ایم!)، این شهادت همان‌گونه که در روایات آمده است، می‌تواند باعث آمرزش و رحمت الهی شود.

واژههای «مشاوره» و «مشورت» از ماده «شور» به معناى استخراج رأى و نظر صحیح است. به این بیان که انسان در مواقعى که خود در باره کارى به رأى و نظر صحیح نرسیده، به دیگرى مراجعه کند و از او نظر صحیح را بخواهد. و کلمه «شورا» به معناى آن پیشنهاد و کاری است که در باره‏اش مشاوره میشود.

محمد بن جمهور؛ ابو عبدالله، یکی از راویان امام کاظم( علیه السلام ) و امام رضا( علیه السلام ) است. وی کتاب‌هایی مانند «ملاحم»، «نوادر الحج»، «ادب العلم»، «صاحب الزمان»، «وقت خروج قائم(عج)» و «رساله مذهبه» از امام رضا( علیه السلام ) را تألیف کرده است.

با بررسی دقیق کتابهای تاریخی و تراجم، چنین بهدست میآید که در صدر اسلام، دو تن از مشهورین، معروف به ابن صامت بودهاند؛ یکی عبادة بن صامت خَزرجی و دیگری عبدالله بن صامت غفاری. از آنجایی که از این دو تن؛ روایت قابل توجّهی در منابع روایی شیعه وجود ندارد، درباره وثاقت آنان بحث جامعی نشده است.

حسن بن على بن حسین بن شعبه حُرّانى حلبى، از شخصیت‌هاى برجسته و از چهره‌هاى درخشان فقها و حدیث‌شناسان شیعه در قرن چهارم هجرى است. یکى از ارزشمندترین تألیفات ابن شعبه حرّانی کتاب «تحف العقول» است که بسیار مورد توجه علماى شیعه قرار گرفته است.

این دعا از سه بخش تشکیل شده است:در بخش اول به آزمایش بزرگی که مردم در زمان غیبت به آن مبتلا گشتند اشاره شده است. در بخش دوم بعد از درود بر پیامبر و اهل بیت عصمت و طهارت، به لزوم فرمان‌برداری مؤمنان از آن بزرگواران به سبب جایگاه والایی که دارند می‌پردازد.