در برخی از نقل‌ها از پیامبر گرامی اسلام( صلی الله علیه و آله و سلم ) درباره برخی از زنان این‌گونه آمده است:دو گروه از اهل آتش هستند که من آنها را ندیده‌‌ام... گروه دوم زنانی هستند که پوشیده ولی عریان‌اند. گمراه‌کننده و گمراه‌اند. سرهایشان مانند کوهان شتر خراسانی مائل و کج است. این زنان نه وارد بهشت می‌شوند و نه بوی آن را استشمام خواهند کرد.

سُرمه اگر فقط داخل چشم باشد مانع به شمار نمی‌آید.اما درباره قسمت دوم پرسش باید گفت؛ از سنت‌هایی که پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) به آن سفارش نموده و خود نیز به آن عمل می‌کرده است، سرمه کشیدن بوده که برای آن، آداب و دستوراتی در روایات آمده است.

حقیقت‌جویی و به دنبال شناخت حق و حقیقت بودن چیزی است که جزو سرشت و فطرت انسان است. این موضوع در قرآن چنین مطرح شده است...

علی بن ابراهیم بن هاشم قمی، از بزرگان علمای شیعه است، و بنابر نقل نجاشی و شیخ طوسی؛ کتابی به نام «تفسیر قمی» دارد. این کتاب هم اکنون در دست‌رس است، و برخی از روایات آن در کتاب‌های معتبری مانند «کافی» نقل شده است. اما در صحت انتساب تمام محتویات کتاب به علی بن ابراهیم قمی تردید وجود دارد.

این قبیل از سفارش‌های ائمه اطهار( علیه السلام )، به معنای حرمت ازدواج با این افراد نیست، پس می‌توان با آنان ازدواج کرد؛ زیرا این توصیه‌ها با توجه به واقعیت‌های جامعه که در نظر امام معصوم( علیه السلام ) بوده است، فقط شامل مردمی می‌شود که مورد خطاب بوده‌اند و عمومیت ندارند.

در برخی از روایات آمده است که ائمه ما به زبان‌های غیر عربی صحبت کرده‌اند و زبان‌های مختلف را می‌دانند. البته آشنایی پیامبران و ائمه اطهار با زبان‌ها مختلف، نیازی به بیان روایات ندارد؛ زیرا دارای علم الهی هستند، به این معنا که به منبع اصلی علم که خداوند باشد متصل بوده و علوم خود را مستقیم از ایشان دریافت می‌کنند.