اجازه اجتهاد؛ یعنی اجازه استنباط و اجتهاد در احکام شرعی که از طرف استاد جامع الشرائط به برخی از شاگردان داده می‌شود. اجازه اجتهاد؛ یک روش پیشرفته در بین برنامه‌های آموزشی است، امروزه هم تأیید نهایی استاد یا دادن انواع اجازات و مدارک علمی از سوی مراکز بزرگ علمی در داخل کشور و یا مراکز علمی بین‌المللی برای شروع به کار و فعالیت علمی، امری رایج است.

معنای این سخن امام علی( علیه السلام ) چنین است: «همواره سیل‌هاى خروشان و چشمه‌هاى علم و فضیلت از دامنه کوهسار وجودم جارى است و مرغ دور پرواز اندیشه به قلّه وجود من نمی‌رسد».

اگرچه تمام بهشتیان در جوار رحمت الاهی هستند، اما در منابع اسلامی، گروهی از بهشتیان به صورت ویژه، همسایه خدا به شمار آمده‌اند: امام باقر( علیه السلام ) از رسول خدا( صلی الله علیه و آله و سلم ) همسایگان خداوند را چنین معرفی می‌کند.

هر حکمت آموزنده‌ای که با سنجش تفکر و اندیشه آدمی، روزنه‌ای به سوی کمال باشد، مورد تأیید دین نیز خواهد بود؛ چنانچه امام علی( علیه السلام ) نیز فرموده‌اند: «حکمت را از کسى که آن‌را برای تو می‌آورد، بگیر و به آنچه گفته است، بنگر و به [شخصیت‏] گوینده نگاه نکن»؛[1] اما روشن است که نباید ما هر نکته اخلاقی و زیبا را بدون تحقیق و توجه کافی، به کلام معصومین و بزرگان دین خود منتسب کنیم؛ از این‌رو باید هر سخن در جایگاه حقیقی خود و منبع اصلی آن مورد بررسی قرار گیرد.

از نگاه پیامبر اسلام( صلی الله علیه و آله و سلم ) عاقل‌ترین مردم دارای چنین ویژگی‌هایی هستند.1- عاقل‌ترین مردم کسی است که بیشترین مدارا و نرمش را نسبت به مردم داشته باشد.

عقل با ارزش خدا دادی گاهی از تمییز و تشخیص حق و جدا کردن آن از باطل باز می‌ماند و آن هنگامی است که انسان دچار بیماری اعجاب و خود بزرگ بینی و بزرگ دیدن افعال و صفات خویش گردد.